کوچه‌های تهران هم پارکینگ شده‌اند

یک کارشناس برنامه‌‌ ریزی شهری با تاکید بر اینکه نقش کوچه‌ها در زندگی شهری کم رنگ شده است، گفت: امروز می توانیم ادعا کنیم این نقش در تهران و سایر کلانشهرهای کشور، فراموش شده است.
 
شهرام جباری زادگان با تشبيه كوچه‌ها به مويرگ‌های حياتي شهر كه ارتباط شريان‌هاي اصلي و فرعي شهر را با واحدهاي مسكوني و ساکنان این واحدها برقرار مي‌كنند، اضافه كرد: كوچه، گذری باز يا بسته است كه يك واحد همسايگي با چند یا چند ده خانوار در آن سكني دارند و در گذشته ای نه چندان دور، تقريباً تمام ساكنان یک كوچه يكديگر را مي‌شناختند.
 
وي با اشاره به اينكه امروز اين تعريف، رنگ باخته و اغلب خبري از آشنايي‌هاي فردي و خانوادگي همسايه-ها و ارتباطات و مراودات همسايگي نيست، اظهار كرد: امروز ديگر نه تنها اهالي يك كوچه، بلكه بعضاٌ ساكنان يك واحد مسكوني نيز با هم آشنايي ندارند و يكديگر را نمي‌شناسند.
 
جباري‌زادگان با بيان اين‌كه در طهران قديم كوچه‌هايي وجود داشت كه به آن كوچه آشتي‌كنان مي‌گفتند، اظهار كرد: اين كوچه‌ها معابر تنگ و باريكي با عرض يك متر و حتي كمتر بودند كه عمدتاً در بافت قديم شهر قرار داشتند و دو نفر به دشواري از عرض آن‌ها عبور می کردند.
 
وي با اشاره به اين كه دو همسايه‌اي كه احياناً با هم قهر بودند، در اين كوچه‌هاي باريك چاره‌اي نداشتند جز آن كه با هم روبه رو شوند و همين برخورد، باعث سلام و عليك و آشتی آن‌ها با یکدیگر مي‌شد، تصريح كرد: ‌امروز كوچه‌هاي آشتي‌كنان جاي خود را به كوچه‌هاي دعواكنان داده و بخش قابل توجهي از اين نزاع‌ها بر سر جاي پارك خودرو صورت مي‌گيرد.
 
جباري زادگان با بيان اين كه هر چه از حاشيه شهر و مناطق مياني آن به محدوده مركزي تهران نزديك‌تر مي‌شويم، شاهد پارك هزاران هزار خودرو در کوچه پس کوچه های شهر هستیم، اظهار کرد: امروز کوچه های تهران از معابري براي تردد عابران پياده به محلي براي توقف خودروها تبديل شده‌اند.
 
وي با اشاره به اينكه آداب اجتماعي و فرهنگي و روابط همسايگي كه نمونه آن را در كوچه‌هاي آشتي‌كنان طهران قديم شاهد بوديم، امروز ديگر رنگ باخته، ‌تصريح كرد: ‌يكي از دلايل و عوامل مؤثر در اين موضوع، محدوديت فضاي پارك خودروها در شهر و خودرو دار شدن خانواده‌هايي است كه فاقد فضاي پارك خودرو در واحد مسكوني خود هستند.
 
جباري‌زادگان با بيان اينكه البته حضور رانندگاني كه در پهنه‌هاي آموزشي، تجاري و اداري فعاليت دارند و ابتداي صبح خودروي خود را در كوچه‌هاي اطراف محل كار خويش پارك مي‌كنند نيز به اين موضوع دامن مي‌زند، اظهار كرد: متأسفانه بسیاری از مراکز اداري، تجاري و آموزشي، فضايي را جهت پارك خودروي كاركنان و انبوه مراجعان خود پيش‌بيني نكرده‌اند.
 
وي با اشاره به اين كه البته كوچه‌ها به عنوان اراضي عمومي شهر، ملك شخصي نيستند و جزء معابر عمومي محسوب مي‌شوند كه عموم شهروندان حق استفاده از آن را دارند، تصريح كرد: البته برای اين موضوع، دو استثناء وجود دارد كه شامل كوچه‌هاي بن بست است كه صرفاً همسايگان كوچه بن بست مي‌توانند خودروي خود را در آن پارك نمايند و ديگر جلوي در پاركينگ است كه كسي اجازه ندارد خودروي خود را مقابل ورودي آن پارك كرده و مسير رفت و آمد ساكنان آن واحد را مسدود نمايد.
 
جباري زادگان با بيان اينكه طبق ماده ۲۴ قانون مدني، هيچ كس نمي‌تواند كوچه‌ ها و خيابان‌هايي كه بن بست يا مسدود نيستند را تحت تملك خود قرار دهد، اظهار كرد: بر اساس اين قانون، نصب هر گونه تابلوي پارك ممنوع يا تهديد به پنچري خودروها در كوچه‌ها و خيابان‌هاي شهر جرم محسوب مي‌شود.
 
اين كارشناس مسائل شهري در پايان با تأكيد بر اينكه هر خودرو در شهري مثل تهران به طور متوسط روزانه يك ساعت و نيم تا دو ساعت يعني ۶ تا ۸ درصد ساعات شبانه روز در حال حركت است و بقيه ساعات نیز در حال توقف است، خاطرنشان كرد: تهران در خوشبينانه‌ترين حالت ممكن، حداقل يك ميليون جاي پارك كم دارد و اين در حالي است كه روزانه حداقل يك هزار دستگاه خودروي جديد به انبوه خودروهاي تهران اضافه مي‌شود.