بازی تیم ملی با انگلیس را شاید بتوان یکی از پرحاشیهترین دیدارهای تاریخ فوتبال ایران دانست. مسابقهای که در آن بیشتر از اینکه توجهها به بازی باشد، وضعیت سکوها، شعارها، تشویقها، هو کردنها و مراسم ابتدای بازی مورد توجه قرار گرفت.
یکی از مسائل حاشیهای که پس از بازی بحثبرانگیز شد، انتشار تصاویری از کارلوس کیروش بود که گروهی براساس این عکسها در ابتدا قضاوت کردند که سرمربی ایران با نشان دادن «هیس» میخواهد برخی تماشاگران را ساکت کند. درباره این عکس اینگونه اطلاعرسانی شد که کیروش از برخی شعارهای سرداده از سوی گروهی از هواداران ناراحت بوده؛ بهویژه پس از ورود مهدی ترابی به زمین و او این هواداران را دعوت به سکوت کرد و از آنها خواست تا شعارهای ضد تیم ملی ندهند.
اما اصل ماجرا چیز دیگری است. جو سکوهای ورزشگاه خلیفه دوحه، جوی طبیعی بود. در این بازی به ندرت اتحاد بین تماشاگران ایران دیده شد. تنها پس از 2 گل ایران تمامی ایرانیهای حاضر در ورزشگاه که تعدادشان بیش از 10 هزار نفر بود، یکصدا ایران را تشویق کردند. در سایر دقایق یکصدایی دیده نمیشد. چهرههایی مانند علی کریمی و علی دایی بیشتر از بازیکنان داخل زمین از سوی گروهی از هواداران تشویق شدند. این گروه از هواداران نسبت به حضور مهدی ترابی در زمین هم واکنش منفی نشان دادند.
کارلوس کیروش پس از دریافت گل پنجم ایران از انگلیس و در شرایطی که حریف در حال حمله بود، بازی را رها کرد و به جایگاه هواداران نزدیک شد. از آنجا که مخاطب کیروش گروهی از هواداران که موضع متفاوت نسبت به بازیکنان و اتفاقات داشتند بود، در ظاهر این تصور پیش آمد که کیروش نسبت به آنها معترض است و آنها را دعوت به سکوت کرده است. این اتفاق پس از ورود ترابی به زمین رخ داد و به همین دلیل این فرضیه مطرح شد.
روایت نزدیک به واقعیت بر اساس مشاهدات ما این است که کیروش از سکوت تماشاگران ناراحت بود و از آنها میخواست تیم را تشویق کنند و این تحریک سرمربی پرتغالی باعث جنبوجوش همان قسمت از هواداران شد و کیروش در میان مخاطب قراردادن هواداران برایشان بوسهای هم فرستاد. تصویر اولیه به گونهای بود که برداشت شد او در حال «هیس» نشان دادن است، اما اصل ماجرا «بوس» فرستادن کیروش است.
رفتار کارلوس کیروش در هر صورت، رفتاری عجیب و قابل توجه بود؛ اینکه یک مربی در شرایط عقب بودن تیمش با اختلاف 4 گل و در حال حمله حریف بازی را رها کند و خود را درگیر تماشاگران کند، شاید چندان طبیعی نباشد. سرمربی ایران از نحوه حمایت ایرانیهای حاضر در ورزشگاه راضی نبود و این موضوع را در کنفرانس پس از بازی هم عنوان کرد: «ما اینجا طرفدارانی نمیخواهیم که تنها زمانی حمایت میکنند که تیم ببرد. ما طرفدارانی میخواهیم که همیشه حامی باشند. اگر آنها میخواهند در زمان پیروزی از ما حمایت کنند، پس در خانه بمانند و اینجا نیایند».
سرمربی ایران از نحوه تشویق تیمش راضی نبود. بازی ضعیف ایران و گلهای پشت سر هم انگلیس یکی از دلایل کم انرژی بودن هواداران ایران بود. از طرفی برخی هواداران بخش قابلتوجهی از انرژی خود را قبل از بازی صرف کرده بودند! نظرات متفاوت هواداران هم مانع یکدلی آنها میشد. با اینحال عملکرد تیم را باید یکی از عوامل مهم این عدم اتحاد دانست، چرا که پس از گلهای ایران تمامی هواداران تیم ملی با هر نگرشی متحد شدند و شدیدا تیم ملی را تشویق کردند.
پس از پایان بازی هم اتفاقا فقط همین گروه از هواداران که مخاطب کیروش بودند، در ورزشگاه ماندند و تیم را تشویق کردند و متقابلا بازیکنان هم از آنها تشکر کردند. کیروش به هر حال باید بداند که فضای اطراف تیم ملی در این دوره با دو دوره قبل متفاوت است و احتمالا فقط بازی خوب تیم ملی می تواند، تشویق هماهنگ و موردنظر او را ایجاد کند.
منبع: خبرورزشی