«افعی تهران» یک روی دیگر سامان مقدم در عرصه فیلمسازی را به نمایش میگذارد و به نظر میرسد او با تولید اثری چندلایه و قصهگو توانسته چند گام به جلو حرکت کند. البته در این موفقیت نمیتوان نقش پیمان معادی به عنوان نویسنده اثر را نادیده گرفت.
یک ماه از آغاز پخش سریال «افعی تهران»، ساخته سامان مقدم، در شبکه نمایش خانگی میگذرد و این مجموعه در این مدت توانسته طیف وسیعی از مخاطبان را با خود همراه کند. نکته جالب این است که «افعی تهران» حتی مورد توجه مخاطبان و منتقدان سختگیر هم قرار گرفته است.
به گزارش دنیای اقتصاد، سامان مقدم از آن دسته کارگردانانی است که بیحاشیه و دور از هیاهو کار میکنند و قواعد تولید سرگرمی را خوب آموختهاند. اما «افعی تهران» یک روی دیگر سامان مقدم در عرصه فیلمسازی را به نمایش میگذارد و به نظر میرسد او با تولید اثری چندلایه و قصهگو توانسته چند گام به جلو حرکت کند. البته در این موفقیت نمیتوان نقش پیمان معادی به عنوان نویسنده اثر را نادیده گرفت. این دو پیشتر در فیلم «کافه ستاره» با هم همکاری موفقی داشتند و به صورت اپیزودیک داستان زندگی سه زن در یکی از محلههای قدیمی تهران را روایت کرده بودند که بسیار مورد توجه قرار گرفت.
پیمان معادی فیلمنامه «کافه ستاره» را براساس «کوچه مداق» اثر نجیب محفوظ نوشته بود و حالا بیست سال پس از آن، تجربه متفاوتی را در «افعی تهران» به نمایش گذاشته است. در این میان شاید یکی از مهمترین دلایل موفقیت سامان مقدم و برخی فیلمهایش همچون «مکس»، «کافه ستاره» و... را باید در پشتکار و بیادعا بودنش خلاصه کرد. او بر نقاط ضعفش تسلط دارد و قوت کارش را هم میشناسد و درست به همین دلیل است که نوشتن فیلمنامه را بر عهده کس دیگری میگذارد و فقط به کارگردانی فکر میکند.
او سالها پیش در مصاحبهای گفته بود: اعتقاد ندارم حتما باید نویسنده فیلمنامه باشی و ردپایی از خودت در متن باقی بگذاری تا مولف فیلم به حساب بیایی. شخصا یک ادیت ذهنی دارم. این ادیت از بچگی با من است و با دیدنها و شنیدنها و خواندنها و تجربههایم شکل گرفته است. وقتی داستانی مرا جذب میکند و سراغش میروم، این ادیت ناخودآگاه کار خودش را کرده است.
داستان «افعی تهران» درباره کارگردانی است که قصد دارد اولین فیلم خود را درباره یک قاتل زنجیرهای بسازد که قربانیان خود را مسموم میکند و به همین دلیل به «افعی» مشهور شده است. این منتقد و مدرس سینما با مخالفت مراجع قانونی مواجه میشود، اما در برههای از زمان، اجازه ساخت این فیلم توسط پلیس صادر میشود، چرا که پلیس میخواهد از این طریق، قاتل را دستگیر کند. ویژگی مشترک تمام مقتولین قصه داشتن سابقه کودکآزاری است. در لایههای زیرین سریال ماجراهای دیگری هم میگذرد و در مجموع چالشهای زندگی در جامعه امروز به تصویر کشیده میشود.
پیمان معادی در این مجموعه نقش مدرس، منتقد و کارگردان فیلماولی را بر عهده دارد. بازی او در این سریال به شکل عجیبی ملموس است و تماشایی. او توانسته ابعاد مختلف زندگی یک انسان را به شکل قابلدفاعی به تصویر بکشد. معادی در نقش آرمان بیانی هم مدرس و منتقد سینماست و هم پدری که در زندگی زناشویی شکست خورده و در دورهای مجبور است با فرزند کمسنوسالش زندگی کند. بخش مهم بازیگری مجموعه بر عهده اوست. سحر دولتشاهی، آزاده صمدی، بهادر مالکی، تورج اصلانی و... بازیگرانی هستند که در کنار معادی ایفای نقش میکنند.
رصدها از موفقیت این سریال در جذب مخاطب حکایت میکنند. مخاطبان در شبکههای مجازی این سریال را دنبال میکنند و تا اینجا نظرات اکثرا موافق بودهاند و برخی سکانسها مربوط به تقابل معادی با سحر دولتشاهی که نقش روانشناس را بازی میکند در شبکههای اجتماعی وایرال شده است. البته نظرات منفی هم وجود داشته است. خیلیها پیشبینی میکنند سریال در قسمتهای بعدی افت کند و این را از ویژگیهای مجموعههای ایرانی میدانند. خبرگزاریها و سایتها هم در این مدت در گزارشهایشان از این سریال تمجید کردهاند. ایسنا به نقل از روابط عمومی روبیکا نوشته است که «افعی تهران» تاکنون همتراز با سریالهای پرمخاطب پلتفرمهای روبیکا و فیلمنت قرار گرفته است.
«نکته دیگری که در لابهلای سکانسهای سریال کاشته شده و بدون القای سیاهنمایی روایت میشود، معضلات اجتماعی جامعهای است که همه ما در آن زندگی میکنیم. از بحران عدم ارتباط بیننسلی، که بین آرمان، پدرش و پسرش نمایان است تا خرید دارو در ناصر خسرو از فروشگاهی که لوازم صوتی میفروشد. از بحران طلاق تا دروغگویی و فسادی که تقریبا در یک رودربایستی جمعی، همه به آن تن میدهند و زیر حباب قلابی خوبیها، قایمش کرده و رویش خاک میریزند.»
موفقیت سریال «افعی تهران» و برخی تولیدات شبکه خانگی در یک ماه گذشته یک بار دیگر شکست تلویزیون را به اثبات میرساند. این مجموعه پخش خود را در آستانه رسیدن بهار و تدارک ویژه شبکههای سیما برای نوروز آغاز کرد، اما در این مدت توانست مخاطبان زیادی را با خود همراه کند، درحالیکه هیچکدام از تولیدات صداوسیما با بودجههای میلیاردی نتوانستند به چنین موقعیتی دست یابند.
سریالسازان سابق تلویزیون به طور جمعی به شبکههای خانگی کوچ کردهاند و دست سیما به معنای واقعی کلمه خالی است. شاید سریال «نونخ» تنها مجموعهای بود که میتوانست برای تلویزیون تا حدودی مخاطب جذب کند، اما مدیران این رسانه ترجیح دادند این برگ برنده را هم بعد از عید رو کنند و از ۱۵ فروردین این سریال را روی آنتن فرستادند.