در شرایطی که در داخل ایران بحث فیلترینگ نرمافزارهای ارتباطی مانند «وایبر» و «واتس اپ» روز به روز جدیتر میشود، در حال حاضر برخی از شبکههای تلویزیونی برونمرزی نیز با بهرهگیری از این امکان، در تلاش برای ارتباط بیشتر با مخاطبانشان هستند.
به گزارش ایسنا، در حال حاضر شبکهای مانند «پرس تیوی»، از این ابزارها استفاده میکند و از مخاطبانش میخواهد با استفاده از این ابزارهای ارتباطی، در تولید برنامههای این شبکه مشارکت کنند.
«پرس تیوی» شبکه تلویزیونیِ انگلیسیزبانِ وابسته به سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران است که از سال 1386 فعالیتش را به عنوان اولین شبکه خبری بینالمللی انگلیسیزبان ایران آغاز کرده و طبق اطلاعات موجود در وبسایتش در حال حاضر به صورت 24 ساعته به پخش اخبار میپردازد و دفاتر و نمایندگان متعددی در نقاط استراتژیک جهان دارد که به تهیه و ارسال برنامه و تازهترین اخبار مشغولند.
این شبکه تلویزیونی همواره از ابزارهای ارتباطی جدید برای افزایش مخاطبانش استفاده کرده است؛ خصوصا در دورهای که شبکههای برون مرزی صداوسیما از روی ماهواره قطع شدند. بنابراین در شرایطی که شبکه اجتماعی فیسبوک برای کاربران اینترنت در داخل ایران، فیلتر بود و مانند امروز، دسترسی به آن جز از طریق فیلترشکن ممکن نبود، شبکه پرس تیوی 25 مهر ماه 1391، یک روز پس از اینکه پخش برنامههایش در اروپا متوقف شده بود، با تنظیم درخواستی از طریق شبکه اجتماعی فیسبوک خواستار حمایت کاربران اینترنتی شد.
این شبکه تلویزیونی از طریق فیسبوک از حامیانش خواست که به این کمپین پیوسته و با لایک کردن این درخواست و گذاشتن کامنت، از آزادی خبررسانی در قارهی اروپا حمایت کنند.
حدود شش ماه بعد از آن روابط عمومی سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد: «با وجود اقدامات غرب و آمریکا علیه شبکههای ماهوارهیی ایران و قطع پخش شبکههایی نظیر پرس تیوی از ماهواره، تعداد علاقمندان به این شبکهها در شبکههای اجتماعی و فضاهای سایبری رو به تزاید است.»
روابط عمومی سازمان صدا و سیما با اعلام این خبر، گواه ادعایش را گزارش عملکرد یک ماههی صفحه فیسبوک شبکه پرس تیوی دانست و گزارش داد: «از تاریخ 21 بهمن تا 20 اسفند تعداد علاقمندان این شبکه در صفحه فیس بوک 29400 نفر بیشتر شده و به بیش از 272000 نفر رسیده است.»
امروزه دیگر استفاده از فیسبوک و عضویت در آن با وجود فیلتر ماندن این شبکه اجتماعی، حتی از جانب مقامات ارشد دولتی به رسمیت شناخته شده است، ولی دادن اجازه به شبکه تلویزیونی پرس برای استفاده از فیسبوک و اعلام رسمی آن در آن دوره، اقدامی کمسابقه محسوب میشد؛ البته این شبکه تلویزیونی همچنان مانند بسیاری از شبکههای تلویزیونی حرفهای جهان، از ابزارهای ارتباطی جدید برای افزایش مشارکت مخاطبانش استفاده میکند.
بر این اساس، در شرایطی که یکی از مقامات ارشد کشور از لزوم فرآهمآوری زمینه و بستر فنی مورد نیاز مسدودسازی و کنترل اطلاعاتی مؤثر برخی شبکههای اجتماعی نظیر واتساپ، وایبر و تانگو ظرف یک ماه آینده سخن میگوید، شبکه تلویزیونی پرس تیوی از وایبر و واتساپ استفاده میکند و از مخاطبانش میخواهد با استفاده از این ابزارها برایش خبر بفرستند.
این اقدام شبکه تلویزیونی پرس تیوی در شرایطی که رسانههای جهان میکوشند با استفاده از ابزارهای ارتباطی جدید در جذب مخاطب گوی سبقت را از یکدیگر بربایند، کاری کاملا ضروری به نظر میرسد. با این حال پرسشی که مخاطبِ ایرانیِ وسایل ارتباط جمعی در این میان با آن مواجه میشود این است که چرا استفاده از ابزارهایی که برقراری ارتباط و جریان اطلاعرسانی را تغییر میدهند و به بشر قرن 21 کمک میکنند با صرف کمترین هزینه و زمان، در جریان اخبار و اطلاعات جهان قرار بگیرد و با دوستان و آشنایان خود ارتباط برقرار کند، برای عموم مردم ایران که در مرزهای کشور خود زندگی میکنند، ممنوع و غیرقانونی میشود؟