خوش‌بینی نمایشی!

فرارو- یک کارشناس مسائل بین الملل تاکید کرد که خوشبینی مقامات غربی نسبت به احتمال رسیدن به توافق جامع و نهایی هسته ای با ایران را غیر واقعی و نمایشی است.

علی خرم، مشاور وزیر خارجه، در گفتگو با فرارو، ضمن بیان این مطلب درباره ابراز خوشبینی فیلیپ هاموند وزیر خارجه انگلیس و جو بایدن معاون رییس جمهور آمریکا نسبت به احتمال دستیابی به توافق جامع و نهایی هسته ای با ایران گفت: به عقیده من این ابراز خوشبینی ها مقامات غربی نمایشی و غیر واقعی است و بیشتر با هدف تاثیرگذاری بر افکارعمومی به منظور بهره برداری ها در آینده و در صورت عدم دستیابی دو طرف به توافق جامع است.

وی افزود: اگر خوشبینی وجود داشته باشد و اگر این خوشبینی واقعی باشد دو طرف بر پایه همین خوشبینی باید در وین 8 به توافق جامع و نهایی دست پیدا می کردند و نیاز به تمدید مذاکرات نبود.

این استاد دانشگاه ادامه داد: شکاف میان ایران و گروه 1+5 برای رسیدن به توافق جامع و نهایی هنوز عمیق و پر نشدنی است. اختلافات اصلی که مانع از دستیابی به توافق جامع و نهایی پیش از پایان ضرب الاجل تعیین شده یعنی سوم آذر شده بود هنوز پابرجا است و راه حل های ارایه شده نتوانسته است دیدگاه های دو طرف را به یکدیگر نزدیک کند.

وی تصریح کرد: بر این اساس ابراز خوشبینی مقامات غربی برای رسیدن به توافق هسته ای با ایران غیر واقعی و نمایشی است به منظور بهره برداری ها در آینده در صورت عدم دستیابی به توافق با ایران است تا توپ عدم توافق را به زمین ایران را بفرستند و ایران را مسوول شکست مذاکرات معرفی کند.

خرم در ادامه درباره موانع دستیابی به توافق جامع و نهایی گفت: یکی از موانع اصلی دستیابی به توافق جامع و نهایی گروه های فشار فعال به خصوص در آمریکا است که با اعمال فشارها و تصمیمات احتمالی به تهدیدی برای مذاکرات هسته‌ای تبدیل شده اند.

وی درباره تهدیدهای کنگره به اعمال تحریم های تازه علیه ایران کشمکش و مجادله کنگره و دولت آمریکا در این باره و اینکه تا چه اندازه این مجادله جدی است گفت: کشمکش های کنگره و دولت آمریکا درباره مذاکره با ایران و رسیدن به توافق هسته ای کاملا جدی است اگر چه ممکن است یک درصد اندکی از این کشمکش نمایش باشد برای اینکه به طرف ایرانی نشان داده شود که برای دادن امتیاز بیشتر اختیاری ندارد.

این کارشناس مسائل بین الملل با بیان اینکه چالش، کشمکش و درگیری میان کنگره و دولت آمریکا در موضوع هسته ای ایران ریشه در اختلافات جمهوری خواهان و دموکرات ها دارد گفت: درگیری های این دو حزب را در دو جبهه کنگره و دولت در مسائلی همچون بیمه، اقتصاد و یا حتی قضیه فرگوسن شاهد بودیم که ادامه اختلافات این دو حزب عمده در آمریکا در سیاست خارجی و موضوع هسته ای ایران نیز تبلور پیدا می کند.

وی افزود: منطق جمهوری خواهان سنگ اندازی در مسیر دموکرات ها و به خصوص دولت باراک اوباما است. برای آنها مهم این است اقداماتی که مورد تایید آنها است توسط دولت اوباما انجام نگیرد تا اعتباری برای دولت و دموکرات ها کسب نشود.

خرم با بیان اینکه نمونه ای از این رفتار را در رابطه با سوریه شاهد بودیم گفت: جمهوری خواهان در داخل و خارج آمریکا به جنگ طلبی شهره هستند و منطق جنگ در گفتمان آنها غالب است. بر این اساس معمولا همواره از گزینه جنگ استقبال می کنند مگر اینکه این گزینه را دولت اوباما روی میز گذاشته باشد.

وی افزود: پس از حملات شیمیایی در سوریه دولت اوباما که کاملا از فضای حاکم بر کنگره اطلاع داشت برای حمله به سوریه لایحه ای را به کنگره ارسال کرد که کنگره هم مطابق معمول با آن مخالفت کرد و در این میان سوریه از حمله آمریکا در امان ماند.

مشاور وزیر خارجه ادامه داد: لذا تکلیف در قضیه هسته ای و نوع مواجه با ایران نیز کاملا روشن است. جمهورخواهان خواستار اعمال فشار و حل موضوع هسته ای از طریق روش سخت افزارانه هستند در حالی که دولت اوباما روش های نرم افزارانه و توسل به دیپلماسی را راهکار حل و فصل موضوع هسته ای ایران می داند.

وی تصریح کرد: بنابراین درگیری جمهور خواهان در کنگره با دموکرات ها در دولت ریشه ای است و نه ساختگی، کاذب و نمایش. این تصور غلطی است در ایران که گمان می شود که تمام اختلافات این دو گروه در موضوع هسته ای ساختگی است.

خرم در ادامه گفت: تاکنون هم همین درگیری مانع اصلی توافق شده است و در نهایت ممکن است که مذاکرات هسته ای قفل شود. چرا که در مذاکرات وین 8 یکی از چالش های اصلی دو طرف برای رسیدن به توافق، ناتوانی جان کری وزیر خارجه آمریکا در دادن تعهد به ایران درباره متقاعد کردن کنگره توسط دولت در صورت رسیدن به توافق جامع بود.

وی افزود: در مقابل هم تاکنون جمهوری اسلامی ایران نشان داده است که زیر بار حرف زور نمی رود و حاضر نیست امتیازاتی فراتر از مابه ازای که طرف مقابل می دهد بدهد.

این استاد دانشگاه در خاتمه گفت: بر این اساس اگر آمریکایی ها نتوانند راهکاری برای متقاعد کردن کنگره به منظور همراهی با توافق جامع هسته ای با ایران و همچنین رفع تحریم های اعمال شده و عدم اعمال تحریم های جدید پیدا کند یقینا کلاف مذاکرات از دست دو دولت آمریکا و ایران در می رود و آن وقت تصمیم گیری برای رسیدن به توافق آسان نخواهد بود.