جغرافيای تروريسم و مسووليت دولت‌ها

جاوید قربان اوغلی در روزنامه اعتماد نوشت: حادثه هولناك پاريس بار ديگر چهره كريه و خطر تروريسم را در مقابل ديدگان جهانيان قرار داد. اين حادثه نشان داد تروريسم مرز و جغرافيايي را به رسميت نمي‌شناسد و تروريسم‌ها به سهولت قادر به شكستن حصارهاي به ظاهر امن كشورها حتي در قلب اروپا هستند و هيچ كشوري در برابر اين خطر مصونيت ندارد. غربي‌ها تصور نكنند اين پديده مختص جهان سوم، خاورميانه و كشورهاي عقب‌افتاده است.مضحك است كه يكي از مسوولان فرانسوي در اعتراض به وقوع اين حادثه در فرانسه اين كشور را به خاورميانه تشبيه كرده است.

گو اينكه مرگ خوب است ولي فقط براي همسايه. براساس شواهد مسلم بهانه تروريست‌ها در به خاك و خون كشيدن مديرمسوول و كاركنان مجله شارلي ابدو توهين اين نشريه به رهبر داعش و درج كاريكاتوري از او بود. ولي تلاش‌هايي صورت گرفته تا اين اقدام را انتقامجويي مسلمانان از توهين سه سال قبل اين مجله به پيامبر اسلام(ص) جلوه دهند.

فارغ از بهانه تروريست‌ها اين اقدام با هر انگيزه‌يي كه صورت گرفته باشد محكوم است و هيچ‌كس نمي‌تواند اين قتل‌عام را توجيه كند. در نهايت تاسف اين حادثه مقارن با ميلاد رسول رحمت صورت گرفت، پيامبري كه سمبل عفو و گذشت و رحمـ［‌اللعالمين است؛ پيامبري كه در بعد سياسي پس از فتح مكه، ابوسفيان نماد شرك را بخشيد و خانه او را پناهگاه شكست‌خوردگان قرار داد و در بعد شخصي براي كسي كه به وقيحانه‌ترين شكل ممكن به او توهين مي‌كرد، دعا كرد.از اين منظر بايد چهره رحماني دين مبين اسلام را بري از اين حادثه و تروريسم در شكل  گسترده آن و كشتن انسان‌هاي بي‌گناه دانست؛ ديني كه به توصيه آن حتي در مقابل گناهكاران نيز هيچ‌كس حق ندارد خود هم قاضي و هم مجري حكم باشد.

واقعه تروريستي پاريس اما نشان داد كه دولت‌ها فارغ از جغرافياي سياسي و ميزان توسعه‌يافتگي و دسته‌بندي‌هاي جهان اول و دوم و سوم در مقابل خطري كه جهان را تهديد مي‌كنند مسووليت دارند.اول اينكه آزادي‌بيان و انديشه و آزادي در مفهوم گسترده آن نمي‌تواند و نبايد بهانه‌يي براي توجيه توهين به اعتقادات، فرهنگ و رسوم ديگر اديان، قوميت‌ها و كشورها باشد.دولت‌هاي پيشرفته جهان همچنان كه براي امنيت كشورشان و مقابله با حوادث تروريستي هزينه مي‌كنند بايد حد يقفي براي آنارشيسمي كه به اسم آزادي خود را براي توهين ولو به كتاب مقدس يا نماد ٥/١ ميليارد مسلمان يا ديگر اديان مبسوط‌اليد مي‌داند، قرار دهند. دوم اينكه جهان بايد استانداردهاي دوگانه در مقابله با تروريسم را كنار بگذارد.

نمي‌توان در يكجا تروريست‌ها را با پول و اسلحه و آموزش تجهيز كرد تا آنان مرتكب فجيع‌ترين جنايت‌ها در سوريه، لبنان، عراق، افغانستان و... شوند و سپس اين كشورها نسبت به صدها و هزاران مسلمان بيگناه قرباني تروريست‌هايي كه از جانب آنان (كشورهاي پيشرفته) تسليح مي‌شوند بي‌تفاوت بمانند ولي براي كشته شدن يك يا چند نفر از افراد كشور خود فرياد برآورند و زمين و زمان را به هم بدوزند.رييس‌جمهور ايران در اجلاس سال گذشته سازمان ملل متحد ايده جهان عاري از خشونت و افراطي‌گري را مطرح كرد.

استقبال جهان از اين ايده نمايانگر نياز عاجل به نهادينه كردن آن و تشكيل ائتلافي جهاني براي مقابله با تروريست در همه اشكال آن است.اقدام غرب به رهبري امريكا در تشكيل ائتلاف براي مقابله با داعش در بهترين شكل آن برداشتي گزينشي براساس منافع يك يا چند كشور در مقابله با خطر تروريسم است. جهان امروز نيازمند عزم جدي و مسووليتي همگاني از سوي كشورهاي عضو ملل متحد براي تشكيل ائتلافي عليه تروريست و خشونت و افراطي‌گري در همه اشكال آن و فارغ از تقسيم‌بندي جغرافيايي جهان به كشورهاي توسعه‌يافته خاورميانه يا جهان سوم است.