تماشای این فیلم‌ها را از دست ندهید

فرارو- همان‌طور که پیش‌تر گفته بودیم قصد داریم هر آخر هفته سه فیلم روز یا کمتر دیده‌شده را به شما پیشنهاد دهیم. البته این مجموعه بر اساس نقد فیلم‌ها انتخاب شده است: نارنگى‌ها، انتقام‌جویان: عصر اولتران و به من خوش آمدید.

نارنگى‌ها
کارگردان: زازا اوروشادزه
"دو سرباز جنگی به اجبار با هم زندگی می‌کنند"
 
جو مورگِنسترن در وال استریت ژورنال نوشت: «اثری درخور توجه در سینمای ضد جنگ» که به واقع سزاوار نامزد شدن در اسکار بود.
 
این داستان در سال 1992 در آبخازیا اتفاق می‌افتد، زمانی که جنگی کوچک در خاک شوروی رخ می‌دهد. یک نجار به باغبان کمک می‌کند. آن مرد مشغول چیدن محصولات کشاورزی‌اش (میوه‌ی نارنگی) است. در همین حین، زد و خوردی صورت می‌گیرد که باعث مصدوم شدن یک نفر از هر طرف می‌شود. آن مرد سالخورده تصمیم می‌گیرد که از هر دو سرباز پرستاری کند. یکی از آن‌ها سرباز برای گرجستان و دیگری اهل چچن است. بازیگر اهل استونی که حالا نقشش برقراری صلح است، هیچ چیزی کم ندارد. او کاملا استادانه بازی می‌کند.
 
آ.او. اسکات در نیویورک تایمز نوشت: «نارنگی‌ها نمونه‌ای از یک فیلم تمیز و بی‌آرایش است که به سبک قدیمی ساخته شده است. این فیلم به شکل غیرمنتظره‌ای بر روی شما تاثیر می‌گذارد. دلیلش نیز این است که سکانس‌ها خیلی ماهرانه کنار هم چیده شده‌اند. رمز تاثیرگذاریِ آن بازیگرانش است.» گئورگی ناخاشیدزه (احمد) مانند «سگ بزرگِ در حال استراحت جذاب و دیوانه است،» اما اولفساک (ایفو) «عاقل» است. در نهایت یک دوستی ناخواسته بین آن‌ها شکل می‌گیرد که در واقع «در دنیای ظلم و نفرت، رحمتی کوچک است.»
 
 
انتقام‌جویان: عصر اولتران
کارگردان: جاس ویدون
"تیمی متشکل از ابرقهرمانان دوباره برای نجات می‌آیند"
 
این فیلم در ژانر خود بهترین است. پس اگر طالب این ژانر فیلم‌ها هستید، عصر اولتران را از دست ندهید. مت پچز در اسکوایر نوشت: «پرده سینمایی که برای نمایش این فیلم به اندازه کافی مناسب باشد هنوز ساخته نشده است.» رابرت داونی جونیور، کریس ایوانز، مارک روفالو و اسکارلت جوهانسون دوباره کنار هم جمع شده‌اند تا  یک شرور دیگر را شکست دهند. این فیلم پر از ماجرا است و بینندگان خود را جذب می‌کند. رابرت داونی جونیور در نقش تونی استارک (مرد آهنی) تلاش دارد تا ارتشی از ربات‌ها بسازد. او حالا رباتی دارای احساسات ساخته که قصد دارد دنیا را نابود کند. «جیمز اسپیدر» به جای این ربات حرف می‌زند.
 
کریس ناشاواتی در اینترتینمنت دیلی نوشت: «جاس ویدون 12 شخصیت اصلی در این فیلم دارد و قرار است اجازه ندهد بیننده از روی صندلی خود تکان بخورد. کار سختی بوده است.» جو نویمایر نیز در دیلی نیوز نیویورک نوشت: «انگار همه در یک مهمانی خانگی هستند. وقتی دوازده ابرقهرمان ماشینی به یک‌باره به شما نزدیک می‌شوند، شما باید از آهن ساخته شده باشید تا بتوانید اثر آن‌ها را انکار کنید.»
 
 
به من خوش آمدید
کارگردان: شیرا پیون
"زنی با اختلالات روانی یک برنامه تلویزیونی را راه می‌اندازد"
 
بیل مورای در مورد این فیلم تقریبا کمدی گفته است: «یکی از عجیب‌ترین فیلم‌هایی است که در طول زندگی‌ام دیده‌ام.» جادا یوان در نیویورک مگزین هم نوشت که واقعا فیلم عجیبی است. کریستن ویگ (در نقش آلیس کلیگ) زن جوانی است که دارای مشکلات روانی متعددی می‌باشد که تصمیم می‌گیرد با کمک عایدی بادآورده خود از یک مسابقه بخت‌آزمایی، برنامه تاک شوی مربوط به خودش را راه‌اندازی کند. از اینجای داستان هر چه می‌بینیم مربوط به آن چیزهایی است که در سر آلیس می‌گذارد، چرا که او از تجربیات خودش در این برنامه می‌گوید.
 
تیم گریِرسن در پِیست مگزین نوشت: «چیزی که در مورد به من خوش آمدید عجیب است این است که سازندگان این فیلم انگار متوجه نشده‌‎اند که چگونه فیلم اذیت کننده و ناخودآگاهشان محبوب شد.» نیکولا گروزدانُویچ نیز در ایندی وایر نوشت: «نقد رسانه‌ایِ مورد انتظار شما صورت نمی‌گیرد. اما این فیلم از اول تا آخر داستان یک زن است و ویگ هم تا حالا انقدر بامزه نبوده است.» احتمالا شیرا پیرن به خاطر اینکه از یک بیمار روانی یک فیلم کمدی ساخته مورد انتقاد قرار گیرد، اما «آلیسِ بی‌ثبات، خودشیفته و زمخت» بهترین شخصیتی است که او تاکنون ساخته است. به نوعی می‌توان گفت که این فیلم انتقادی به سیستم رسانه‌ای آمریکا است.