کسانی که در گور به شهرت رسیدند

شاید دردناک باشد که در طول زندگی تمام تلاشت را برای خلق آثار ماندگار انجام بدهی و به جایی نرسی اما پس از این‌که مرگ به سراغت آمد به تحسین آثارت بپردازند و مجبور باشی در دنیایی دیگر از شهرت خود لذت ببری!
 
کم نبودند این دسته از نویسندگان که هنگام مرگ علی‌رغم خلق شاهکارهای هنری، آن‌چنان که باید، مورد توجه و شناخته‌شده نبودند و سرانجام طعم شهرت را در گور چشیدند؛ شاید قدیمی‌ترین این نویسندگان افلاطون باشد که اکنون شهرتی عالم‌گیر دارد اما در زمان حیات خود تنها در محیط محدود پیرامونش آن‌گونه که باید، او را می‌شناختند.
 

بسیاری افلاطون را بزرگ‍‎ترین فیلسوف تاریخ می‌دانند. مهم‌ترین کتابی که از او به جای مانده رساله «جمهور» است که برخی از افلاطون‌شناسان معتقدند او در واقع در این کتاب صحبت‌ها و اندیشه‌های خودش را از زبان سقراط بیان کرده‌ است. «ضیافت» دیگر کتاب افلاطون و رساله‌ای در باب عشق است. این رساله داستانی دارد که در یکی از مهمانی‌های آتن که سقراط نیز در آن حضور دارد اتفاق می‌افتد. افلاطون در دو اثر مهم خود «جمهور» و «ضیافت» به دو اصل مهم منطق و احساس می‌پردازد.

«فرانتس کافکا» از بزرگ‌ترین نویسندگان و تاثیرگذارترین چهره‌ها در ادبیان غرب از جمله نویسندگانی بود که حتی شاید امروز هم هیچ چیزی از او نمی‌دانستیم. او در طول حیات خود فردی شناخته‌شده نبود و در حالی که چند کتاب را در دوران زندگی‌اش نوشت و منتشر کرد اما بسیاری از دست‌نوشته‌هایش منتشرنشده باقی ماند. «کافکا» از دوستش خواسته بود پس از مرگش تمام دست‌نوشته‌هایش را بسوزاند اما دوستش به وصیت او عمل نکرد و موجب شد که امروز ما به بسیاری از شاهکارهای او در فضای کافکایی آثارش دسترسی داشته باشیم. از معروف‌ترین آثار کافکا می‌توان به داستان کوتاه «مسخ»، رمان «محاکمه» و همچنی رمان ناتمام «قصر» اشاره کرد.
 
«جان کندی تول» نویسنده سرشناس آمریکایی قبل از این‌که دست به خودکشی بزند سال‌ها تلاش کرد دست‌نوشته‌ کتاب «اتحادیه ابلهان» را به فروش برساند. 11 سال پس از مرگ این نویسنده، مادر و یکی از دوستانش به انتشار این کتاب کمک کردند و ناگهان همه دریافتند که این اثر چه شاهکاری است و در نهایت این رمان در سال 1981 جایزه معروف پولیتزر را برای نویسنده‌ فقیدش به ارمغان آورد. این رمان به عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات داستانی قرن بیستم آمریکا شناخته می‌شود.
 
«امیلی دیکنسون» شاعر نام‌دار آمریکایی، فردی بود که در طول حیات خود گم‌نامی را به نهایت خود رساند چرا که اتاق خود را ترک نمی‌کرد. در زمان حیات تنها کم‌تر از 10 شعر از 1800 قطعه شعر او چاپ شد و پس از مرگ خانواده‌اش دریافتند که چه شاعر پرکاری بوده است. اولین مجموعه‌ شعر او، چهار سال پس از مرگش منتشر شد و تا سال 1955 که «شعرهای امیلی دیکنسون» توسط «توماس جانسون» منتشر شد، مجموعه‌ کاملی از شعرهای او به‌چاپ نرسیده بود. منتقدان ادبی معاصر، دیکنسون را از لحاظ جایگاهش در شعر آمریکا، هم‌ردیف «رابرت فراست» و «والت ویتمن» می‌دانند.
 

«سیلویا پلات» شاعر و داستان‌نویس آمریکایی گرچه در طول حیات خود خیلی بی‌نام و نشان نبود اما شهرتی که این نویسنده فقید در حال حاضر از آن برخوردار است با زمان حیات وی قابل مقایسه نیست. او که نوشتن را از هشت‌سالگی آغاز کرد در طول حیات خود شعرهای زیادی سرود که بعدها در قالب شش مجموعه شعر منتشر شد. او که به افسردگی شدیدی مبتلا شده بود اندکی پس از انتشار رمان «حباب شیشه» - تنها رمان او که توجه‌ها را به سمتش جذب کرده بود - با گاز اقدام به خودکشی کرد. شهرت او پس از مرگ روز به روز افزایش یافت و 20 سال پس از مرگش مجموعه شعرهایش توسط همسرش به چاپ رسید که موفق به کسب جایزه ادبی پولیتزر شد.
 
تاثیرگذارترین نمونه‌ معاصر از نویسندگانی که پس از مرگ به شهرت رسیدند، «استیگ لارسن» است. او در طول حیاتش خبرنگار موفقی بود و کم‌تر کسی می‌دانست که داستان می‌نویسد اما پس از این‌که در سال 2004 دچار جمله قلبی شد و درگذشت، فردی از مجموعه رمان سه‌گانه‌ای به قلم او پرده برداشت که اکنون به سه‌گانه «هزاره» معروف است. او اگر در سال 2008 زنده بود عنوان پرفروش‌ترین نویسنده جهان را به خود می‌دید. کتاب آخر سه‌گانه‌اش با عنوان «دختری که به لانه زنبور لگد زد» در سال 2010 پرفروش‌ترین کتاب آمریکا شد. «دختری با خالکوبی اژدها» که فیلمی نیز براساس آن ساخته شده و «دختری که با آتش بازی کرد» دو رمان دیگر متعلق به سه‌گانه «استیگ لارسن» است.
 
«ادگار آلن پو» علاوه بر نوشتن داستان‌های جذابش، برای زندگی و مرگش در فقر معروف است. او در زمان حیاتش داستان‌های زیادی منتشر می‌کرد اما ظاهرا هیچ‌کس توجه خاصی به کتاب‌هایش نداشت تا این‌که جسدش روی زمین در خیابان بالتیمور پیدا شد. وی از پیشگامان داستان‌ کوتاه‌نویسی آمریکا و استاد تعلیق و وحشت در ادبیات داستانی است. او را بنیان‌گذار ادبیات پلیسی و از چهره‌های شاخص ادبی در زمان شکل‌گیری ژانر علمی - تخیلی می‌دانند. گرچه «پو» را بیش‌تر با داستان‌ها و شعرهایش می‌شناسند، رمان «سرگذشت آرتور گوردون پایم، اهل نانتوکت» او از جمله آثار مطرح ادبیات آمریکاست که در سال 1838 به نگارش درآمد.