این داستان واقعی است؟

فرارو- سریال فارگو که با الهام از فیلمی با همین نام که ساخته برادران کوئن است ساخته شده، مینی سریالی است که سال گذشته بسیار مورد توجه تماشاگران قرار گرفت. به گفته منتقدان سازندگان این سریال به خوبی توانستند جا پای کوئن ها بگذارند و فارگویی دیگر بسازند. 

به گزارش فرارو، فیلم فارگو ساخته برادران کوئن یکی از ماندگار ترین آثار دهه 1990 بود. فیلمی محبوب منتقدان و مخاطبان. 

وقتی فیلمی با چنین محبوبیتی مواجه می شوند کمتر پیش می آید که سریالی از آن ساخته شود. چون ریسک نگاه این همه مشتاق برای ساخت نسخه ای بلند شده و یا حتی اقتباسی دست و پا شکسته، آنچنان هم خوشایند نیست.

هرچند که مدیران تلویزیونی هم آنچنان بدشان نمی آیند که موفقیت فیلم ها را در سریال های شبکه شان تماشا کنند. به همین دلیل هرازچندگاهی تلاش هایی برای بازآفرینی آثار ماندگار سینما از سوی نویسندگان و کارگردانان دیده می شود. 

مثلا پیش از این مینی سریال «بچه رزمری» بر اساس فیلم پولانسکی ساخته شد. حالا هم مینی سریال فارگو با الهام از شخصیت های فیلم برادران کوئن ساخته شده است.

فارگو در شصت و نهمین جشنواره اسکار نامزد دریافت هفت جایزه شد و توانست دو جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به‌دست‌آورد. همچنین فیلم، برنده جایزه بفتا، جایزه بهترین کارگردانی فستیوال فیلم کن در سال ۱۹۹۶ برای ایتان و جوئل کوئن و چندین جایزه بین‌المللی دیگر نیز شد. فیلم در سال ۲۰۰۶ توسط کتابخانه کنگره در فهرست ملی ثبت فیلم آمریکا در شمار آثار مهم و باارزش فرهنگی، ثبت شد.

این فیلم هفت میلیون دلاری در آمریکا شصت میلیون دلار فروش و جایگاه کوئن ها را در سینما تثبیت کرد.

با این اوصاف دست گذاشتن بر روی چنین فیلمی خیلی سخت تر از باقی نمونه ها بود. البته مینی سریال فارگویی که در سال 2014 ساخته شده اولین اقتباس از این فیلم موفق نبود. یک سال بعد از تولید فیلم، یعنی در سال 1997، یک قسمت امتحانی بر اساس فیلم ساخته شد. داستان این تک قسمت مدت کوتاهی پس از حوادث فیلم شروع می شد. البته برادران کوئن هیچ نقشی در تولید آن نداشتند. شاید همین دلیل هم باعث شد با ادامه سریال موافقت نشود.

اما این سریال فارگویی که در سال 2014 ساخته شد حمایت کوئن ها را با خود به همراه داشت. نویسنده و کارگردان آن اولین قسمت را به جوئل و ایتان نشان داد و آنان از روند سریال و پرداخت آن حمایت کردند. حتی پیشنهاداتی هم برای بهتر شدن داستان ارائه دادند و حمایت معنوی شان را پشت سریال گذاشتند.

حدو یک سال طول کشید تا بازیگران اصلی انتخاب شدند. درست مثل فیلم، ماجراهای سریال هم در دنیای خیالی رخ می دادند و هر چند اشاره هایی به فیلم شده اما خط داستانی سریال شباهتی به فیلم ندارد.

دو بازیگر اصلی این سریال بازی های درخشانی را از خود نشان داده اند. مارتین فریمن که با بازی در سریال شرلوک و همچنین فیلم سینمایی هابیت به شهرت رسیده بود در نقش لستر نایگارد ظاهر شد و بیلی باب تورنتون در نقش لورن مالوو. علاوه بر این دو کالین هنکس پسر تام هنکس و الیسون تالمن هم در فارگو بازی کرده اند.

اولین نقطه شکل دهنده سریال فارگو زمان رویارویی لستر نایگارد و لورن مالوو است. لستر یک فروشنده بیمه است که تمام جنبه های زندگی اش به بن بست رسیده است. شغل کسالت آوری دارد، زنی که عاشقش نیست و به او سرکوفت می زند و او که نمیتواند از حق خود دفاع کند و در برابر یکی از قلدرهای شهر که در دبیرستان هم با او هم دوره بوده بایستد. او به طور اتفاقی با مالوو که قاتلی حرفه ای است رو به رو می شود و مسیر زندگی اش به طور کامل تغییر می کند.

مالوو قاتلی است آرام با چشمانی نافذ که می تواند با حرفها و آرامشش نیمه سیاه انسان ها را بیدار کند. او با هر کسی که برخورد می کند تاثیری بر روی او می گذارد. سیاهی شخصیت مالوو نقطه مقابل سفیدی شهر مینه سوتاست که برای موقعیت سریال فارگو در نظر گرفته شده است. شاید اطلاق این باور که حتی اگر به سفیدی برف هم باشید نمی توانید از سیاهی در امان بمانید. 

بیلی باب تورنتون که نقش این شخصیت را بازی می کند و تحسین بسیاری از منتقدان را به همراه داشته در باره نقشش می گوید: «چیزی که مرا جذب این شخصیت کرد بی وجدان بودنش نبود بلکه حس شوخ طبعی بیمار گونه اش بود. این که دوست داشت سر به سر آدم ها بگذارد. این در حالی است که اغلب خلاف کارها مثلا وقتی می روند برای سرقت ار یک لباس فروشی، وارد فروشگاه می شوند، پول را بر میدارند و می زنند به چاک. اما مالوو وقتی وارد فروشگاه شود به فروشنده می گوید این کتی که پوشیدی دیگر چه آشغالی است؟ تو که خودت در یک لباس فروشی کار میکنی. به آن کت های خوشگل نگاه کن. به نظرم این مسئله خیلی غریب و جذاب بود. دقیقا همان کاری است برادران کوئن با شخصیت ها انجام می دهند. به نظرم مالوو جزو خانواده جانوارن وحشی است. اما شما هیچ وقت از دست خرس های قطبی عصبانی نمی شوید. چون آن ها پشمالو هستند و با نمک و در تبلیغات کوکاکولا هم بازی میکنند و این در حالی است که جزو بی رحم ترین جانواران اند.»

فارگو قطعا موفق ترین سریال شبکه اف اکس است. برنده دو جایزه گرمی بهترین مینی سریال و بهترین بازیگر مرد مینی سریال ( بیلی باب تورنتون) شد و در سه رشته دیگر هم نامزد بود. در هجده رشته نامزد جایزه امی شد. و توانست جوایز بهترین کارگردانی، بهترین انتخاب بازیگر و بهترین مینی سریال را ببرد.

این سریال جایزه بهترین برنامه تلویزیونی سال را از انستیتو فیلم آمریکا گرفت و از جوایز انتخاب منتقدان هم جایزه های بهترین مینی سریال، بازیگر مرد ( بیلی باب تورنتون)، و بازیگر زن نقش مکمل ( آلیسون تالمن) را برد. در مجموع این سریال برنده سیزده جایزه مختلف شد و در بیش از چهل رشته نامزد بود.

در ابتدای هر قسمت سریال درست مثل شروع فیلم نوشته ای آشنا روی تصویر می آید که « این داستان بر اساس واقعیت است» در ابتدای فیلم برادران کوئن هم جمله هایی اینچنینی نمایش داده می شد: «اتفاقاتی که در این فیلم نمایش داده می شود در سال 1987 در مینه سوتا رخ داده. به درخواست بازماندگان همه ی نام ها تغییر کردند. به احترام مردگان تمامی وقایع همان طور که رخ دادند روایت می شود.»

همین جملات هم تنها با تغییر سال و تبدیل شدن به سال 2005 اول هر قسمت سریال نقش بسته می شوند.

برادران کوئن در طول مصاحبه های خود بارها بر این نکته تاکید کردند که داستان فیلمشان واقعی است و حتی جوئل کوئن گفته بود قصد داشته با برادرش داستانی واقعی را فیلم کنند و نتیجه کار همین شده و فیلمنامه خیلی نزدیک به واقعیت است اما وقتی فیلمنامه فیلم فارگو منتشر شد. ایتان کوئن در مقدمه کتاب توضیح داد که فیلم هم آشناست و هم غریب. وانمود می کند که بر اساس واقعیت ساخته شده است.»

سریال فارگو هم همین مسیر را دنبال می کند.

هاولی طراح اصلی سریال در این باره گفته: «فارگو واقعی نیست. من مالوو را داشتم و لستر و بعد کشتن بچه قلدر و بعد زن لستر و بعد باید با عواقب این قتل ها جلو می رفتم. اما نکته اینجاست که وقتی شما می گویید قصه تان بر اساس واقعیت است خیلی دستتان باز می شود و خیلی از قوانین را می توانید زیر پا بگذارید و دیگر لازم نیست مثلا از قواعد قهرمان محوری و داستان گویی پیروی کنید. در واقع قصد من الهام گرفتن از واقعیت بود. نه این که بخواهم اتفاقی واقعی را دوباره روایت کنم.»

به گفته منتقدان نوآ هاولی به خوبی توانسته توقع مخاطبان فارگو را برآورده کند. او که خود در تمام رشته ها دستی دارد طراح اصلی سریال بوده. او تهیه کننده تلویزیونی بوده، فیلنامه نویس، آهنگساز و رمان نوس. بیش از همه برای نوشتن سریال «استخوان ها» شهرت دارد. یکی از طراحان سریال «غیر طبیعی ها» هم بوده و فیلمنامه «دروغ ها و مدرک ها» را هم نوشته است. وقتی او در ساخت سریال فارگو در کنار کارگردان هایی همچون «آدام برنستین» که چند قسمتی هم از سریال «دکستر» را کارگردانی کرده بود قرار گرفت، به خوبی توانست سریالی متفاوت و خوش ساخت را به مخاطبان تحویل دهد. 

به گفته منتقدان این سریال نه تنها انتظار طرفداران «فارگو» بلکه طرفداران همۀ آثار برادران کوئن را برآورده کرد. «فارگو» به سبب برخورداری از مجموعه‌ای از عوامل، اثری فوق‌العاده به شمار می‌ رود: بازی‌ های درخشانی از ابتدا تا انتهای فیلم، گروهی از نویسندگان فوق‌العاده باهوش و ارجاع‌ های درخشان به فیلم اصلی همه نقاط قوت این سریال هستند.

به این ترتیب «فارگو» تحسین منتقدان را به همراه داشت. اولین فصل آن در سایت متاکریکیت رتبه 85 را دریافت کرد. سایت راتن تومیتوز به سریال رتبه 98 را داد. منتقدان در این سایت نوشتند: «به غیر از اسم سریال، فضا، استایل و موقعیت هم همچون فیلم فارگو است اما در سریال شاهد شخصیت هایی پیچیده تر و همچنین خط داستانی جدیدی هستیم که به خوبی با کمدی سیاه و پیچش های عجیب نمایش داده شده است.»

پس از پایان فصل اول و به انتها رسیدن داستان لستر نایگارد، نویسندگان به این نتیجه رسیدند که فارگو را هم مانند دیگر مینی سریال هایی همچون «کارآگاه واقعی» فصل به فصل جلو ببرند. یعنی هر فصل داستان های مربوط به خود را داشته باشد و در انتها نیز به پایان برسد.