"کم خونی ارثی" چیست؟

یک فوق تخصص خون و آنکولوژی کودکان درباره کم خونی ارثی توضیحاتی ارایه داد و تاکید کرد که این افراد به جز تحت نظر قرار گرفتن از سوی پزشک، اقدام دیگری نیاز ندارند.

دکتر ‌هادی موسی‌خانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد:  تالاسمی نوعی از اختلال کمی هموگلوبین است که بر اساس درگیری نوع زنجیره، به ماژور و مینور تقسیم‌بندی می‌شود. انواع ماژور در این نوع بیماری به تزریق خون وابسته است و برای کل دوران زندگی است و بیمار به‌ صورت مداوم و مستمر باید تحت نظر فوق تخصص هماتولوژی قرار گیرد.

وی با اشاره به اینکه بتا تالاسمی مینور،   همان کم‌خونی ارثی است، افزود: نوع کوچک یا مینور این نوع بیماری به فراوانی در جامعه موجود است. به دلیل اینکه اطلاق بتا تالاسمی مینور باعث افزایش اضطراب و نگرانی‌های والدین در مورد کودکان یا خود بیماران بزرگسال می‌شود، بهتر است به‌ویژه در کودکان از اصطلاح کم‌خونی ارثی که از یک یا هر دو والدین به ارث می‌رسد و به‌جز تحت نظر گرفتن توسط پزشک، اقدام دیگری لازم ندارد، استفاده کرد.

رئیس مرکز آموزشی – درمانی قدس قزوین اضافه کرد: این بیماری پس از تشخیص توسط متخصص خون‌شناسی حتما باید از کم‌خونی فقر آهن افتراق داده شود.

این استادیار عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین با بیان اینکه در بسیاری از موارد به علت اطلاع‌رسانی ناصحیح، کم‌خونی ارثی و فقر آهن به‌صورت توأم و یکجا در بیمار دیده می‌شود که لازم است فقر آهن درمان شود، خاطرنشان کرد: باید در مورد کم‌خونی ارثی، اطمینان خاطر به والدین کودک یا خود بیمار درباره کنترل بیماری داده شود.

وی با اشاره به اینکه، مهم‌ترین نکته در مورد شیرخواران مبتلابه کم‌خونی ارثی این است که این افراد هیچ فرقی با کودکان معمولی ندارند، گفت: این کودکان باید در دو سال نخست زندگی آهن و مولتی‌ویتامین مصرف کنند.

موسی‌خانی افزود: به‌هیچ‌ وجه شیرخواران مبتلابه کم‌خونی ارثی، دچار اضافه‌بار آهن نمی‌شوند و هیچ‌کدام از خصوصیات مبتلایان به نوع ماژور کم‌خونی ارثی که در جامعه به فراوانی وجود دارد در این افراد وجود نداشته و در طول عمر بروز نخواهد کرد.

این استادیار عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین، در پایان تاکید کرد: نباید با به کار بردن لفظ تالاسمی برای کم خونی ارثی، موجب تشویش اذهان عمومی شویم و یادمان نرود که تالاسمی مینور نیاز به مراجعات متعدد و مراقبت‌های دائم نداشته و نباید با اقدامات اضافی، زندگی را به کام عزیزانمان و خانواده آن‌ها تلخ کنیم و همچنین هزینه‌های اضافی را متوجه جامعه و سیستم بهداشتی - درمانی کنیم.