دلایل تصویب لوایح FATF در مجلس از نگاه خرم

یک کارشناس مسائل حقوق بین‌الملل با تاکید بر ضرورت تصویب لوایح چهارگانه (FATF) گفت: هیچ موافقت‌نامه یا کنوانسیونی در دنیا وجود ندارد که به نفع ما باشد و اساسا فلسفه جامعه بین‌المللی این است که هر عضو از این جامعه از بخشی از منافع خود به منظور برخورداری از منافع دسته‌جمعی صرف نظر کند.

سیدعلی خرم در گفت و گو با ایسنا با اشاره به بررسی و تصویب لوایح چهارگانه در مجلس اظهارکرد: باید یادآوری کنم که FATF و لوایح مربوطه‌اش صرفا ابزار هستند، هدف نیستند، موافقت‌نامه نیستند در حالی که برجام یک موافقت‌نامه بود و وقتی هم راجع به FATF و لوایح چهارگانه صحبت می‌کنیم، صرفا ابزاری در خدمت مبادلات مالی و بانکی جمهوری اسلامی ایران هستند. بنابراین باید روشن باشد که از نظر معنا و حقوقی هر کدام چه معنا و تعریفی دارند.

وی با اشاره به سوابق تدوین لوایح و کنوانسیون‌های مرتبط با مبارزه با تروریسم، گفت: سابقه تهیه این لوایح و کنوانسیون‌ها به حمله به برج‌های دوقلو در نیویورک برمی‌گردد که در اثر این اتفاق آمریکا بسیار خشمگین شد و همه کشورهای دنیا از او حمایت کرده و گفتند، ما همه همکاری می‌کنیم که جلوی تروریسم را بگیریم.

این کارشناس مسائل حقوق بین‌الملل تصریح کرد: در آن زمان شورای امنیت سازمان ملل چندین قطعنامه برای مبارزه با تروریسم تصویب کرد که یک بخش آن این است که باید ابتدا به طور فیزیکی و با اسلحه مقابله کرد، کاری که جمهوری اسلامی ایران در عراق و سوریه انجام داد و به عبارتی از پس داعش برآمد و آن ها را از عراق و سوریه بیرون کرد.

خرم ادامه داد: بنابراین جمهوری اسلامی ایران صادقانه به این قطعنامه‌ها عمل کرده و جهان باید از ایران متشکر باشد، البته چون برخی موضوع را به درستی نمی‌دانند، می‌گویند ایران بیخودی پول خود را خرج کرده است در حالی که یک وظیفه بین‌المللی بوده و شورای امنیت به عهده همه کشورها گذاشته است و اگر ایران می‌توانست به خوبی از حقوق خود دفاع کند، می‌بایست تمام هزینه‌هایی را که صرف کرده را به عنوان لیست تهیه کند و وزیر خارجه ما برود با اعضای دائم شورای امنیت و اتحادیه اروپا صحبت کند و بگوید ما از خزانه عمومی خودمان با داعش مبارزه کردیم و فرمان آن هم از شورای امنیت سازمان ملل آمده است.

وی همچنین بیان کرد: این که یک عده نمک نشناس مانند دونالد ترامپ، جان بولتون و مایک پمپئو یا امثالهم در این موارد یقه ایران را می‌گیرند اگر از نظر حقوقی ما وکیل خبره داشتیم، می‌توانست یقه این‌ها را بگیرد و بگوید شما نه تنها هیچ حقی ندارید، بلکه ما در راستای فرمایشات شورای امنیت سازمان ملل این کار را انجام دادیم.

این کارشناس مسائل حقوق بین‌الملل در ادامه گفت: بخش دیگر این مسئله برخورد سایبری با داعش از طریق فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و غیره بود و با حرف‌هایی که گفتند، جوان‌ها را از کشورهای مختلف فریب دادند تا جذب تروریست‌ها شوند، بخش دیگری هم این بود که از نظر مالی جلوی تروریسم گرفته شود.

خرم یادآور شد: باید بگویم گزارش محرمانه‌ای که کنگره نمایندگان آمریکا در دوره اوباما تهیه کرد به صراحت اعلام کرد که عربستان و امارات مستقیما در انتقال پول به القاعده برای حمله به برج‌های دوقلوی نیویورک دست داشته‌اند و اینگونه نبود که القاعده بتواند به تنهایی این کارها را انجام دهد.

وی افزود: بنابراین همه این موارد موجب شد که کنوانسیون‌هایی تدوین شود تا اگر یک بار دیگر عربستان، امارات و یا هر کشور دیگری بخواهد تامین مالی تروریسم انجام دهد بتوان با آن مقابله کرد.

این کارشناس مسائل سیاسی ادامه داد: طی مدت 12 یا 13 سالی که ایران غایب بود، به عبارتی ایران در روابط بین‌المللی بانکی و تجاری غایب بود این کنوانسیون‌ها تدوین شد، اما چرا ایران غایب بود؟ زیرا در دوره احمدی‌نژاد ما مورد تحریم واقع شده بودیم و دست بانک‌های ایران از بانک‌های دنیا قطع شده بود و زمانی که برجام به موفقیت رسید، بانک‌های ایرانی بر آن شدند تا روابط بانکی برقرار کنند، اما به آن‌ها گفتند طی این مدت چند کنوانسیون تصویب شده و شما در آن‌ها عضو نیستید و چون ایران جواب‌های مساعدی برای پیوستن به این کنوانسیون‌ها نداد، آن‌ها ایران و کره شمالی را در لیست سیاه قرار دادند.

خرم خاطرنشان کرد: بنابراین اگر ما همه این موارد را در نظر بگیریم به نفع ما است چرا نباید توجه کنیم،‌ آیا اگر به داعش پول و نفت برسد و بتوانند اقدامات مالی و بین‌المللی انجام دهند در کشور ما فعالیت‌های تروریستی نخواهند کرد و اگر می‌تواند این کار را انجام دهد باید جلوی آن را بگیریم و یکی از راه‌ها برای این که کشور ما مصون باشد، پیوستن به این کنوانسیون‌های بین‌المللی است.

وی تاکید کرد: متاسفانه این موضوعات اصلا در کشور ما گفته نمی‌شود و کسی متوجه نیست. در این شرایطی که ما عضو FATF نبودیم برای اینکه بتوانیم نقل و انتقال پول داشته باشیم به همین دولت امارات پول‌های زیادی دادیم تا دلارهای ما را به ایران بیاورند، لذا اگر می‌خواهیم این پول‌ها به کشورهای دیگر و دلالان پرداخت نشود، باید عضو FATF شویم.

این کارشناس مسائل بین‌الملل ادامه داد: حدود بیش از 10 میلیارد دلار پول اضافی دادیم فقط بخاطر اینکه اصل پول‌مان را منتقل کنیم. هزینه این کار بر دوش خزانه عمومی سنگینی می‌کند. چرا متوجه نیستیم، چرا مخالف هستیم و موضوع را نمی‌فهمیم. ما باید کاری کنیم که هر چه زودتر پول‌هایمان برگردد.

خرم در ادامه اظهارکرد: کشور ما در دوره احمدی‌نژاد وقتی نفت یا کالایی را صادر می‌کرد آن هم به خریدارانی مانند هند و چین مجبور بود به روپیه و یوآن مبادلات را انجام دهد و به ازای آن هر کالای به درد نخوری را وارد کشور کند تا مبلغ پول یکسان شود، اما الان اروپایی‌ها با کمال عزت صندوق ذخیره ارزی را جایگزین سوئیفت ایجاد کرده‌اند که اگر ما به عنوان مثال نفت خود را به هند صادر می‌کنیم حداقل بخش عمده‌ای از پول را بتوانیم به این حساب واریز کنیم و خودمان حاکم و مالک پولمان باشیم. این موهبت دیگری است و باید به آن عمل کنیم.

وی همچنین گفت: باید بتوانیم از طریق FATF رابطه بانکی با بانک مرکزی اروپا داشته باشیم، در عین حال حاکم پول خودمان باشیم و می‌توانیم هر زمان که خواستیم رابطه مالی برقرار کرده و کالایی را خریداری کنیم چک مورد نظر صادر شود و از حساب این صندوق پرداخت صورت گیرد اما شرط همه این‌ها این است که ما عضو FATF باشیم.

این کارشناس مسائل سیاسی اضافه کرد: حالا اینکه عده‌ای در داخل یا از نظر سیاسی مخالف هستند یا صورت مسئله را متوجه نمی‌شوند و یا منافعی دارند، مردم ایران که نباید جریمه این‌ها را بدهند. ما باید در این مورد روشن و شفاف عمل کنیم و اجازه ندهیم که نفهمیدن یا کم فهمیدن بعضی‌ها بر روی ما اثر بگذارد.

خرم در پایان اظهارکرد: هیچ موافقت‌نامه یا کنوانسیونی در دنیا وجود ندارد که صد در صد به نفع ما باشد حتی نه تنها برای ما بلکه برای آمریکا و سایر کشورها همین گونه است. اساس و فلسفه جامعه بین‌المللی این است که همه کشورها از بخشی از منافعشان صرف نظر می‌کنند تا اینکه از منافع دسته‌جمعی برخوردار شوند. ما وقتی عضو جامعه بین‌المللی می‌شویم خواه یا ناخواه باید از بخشی از منافعمان صرف نظر کنیم، نه تنها ما بلکه چین،‌ آمریکا،‌ آلمان و سایر کشورها اینگونه هستند به قیمت اینکه به طور دسته‌جمعی با هم زندگی کنند.