همه دیوانگی‌های مورینیو!

به مناسبت تولد ژوزه مورینیو، «فرانس فوتبال» ۱۰ مورد از دیوانگی‌های ویژه آقای خاص را عنوان کرده است.

 

به گزارش خبرورزشی، ژوزه مورینیو کاری کرده که دنیای فوتبال دو دسته شده‌اند؛ عده‌ای او را هنوز یکی از بهترین مربیان دنیا می‌دانند و در مقابل عده‌ای دیگر می‌گویند عصر او تمام شده و تاکتیک‌هایش دیگر جواب نمی‌دهد. با این حال موردی که همه درباره اش اتفاق نظر دارند این است که مورینیو نوعی دیوانگی ویژه درونش دارد که گهگاهی آن‌ها را بروز می‌دهد. به همین خاطر «فرانس فوتبال» ۱۰ مورد از دیوانگی‌های ویژه آقای خاص را عنوان کرده که در زیر از نظر می‌گذرانید.

۹ مارس ۲۰۰۴: دوی سرعت مقابل منچستریونایتد
ژوزه مورینیو در آن زمان سرمربی پورتو بود و برای بازی در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به اولدترافورد آمده بود. تیم او بازی رفت را با نتیجه جالب ۲ بر یک به سود خودش پایان داده بود، ولی در بازی برگشت تا زمان‌های زیادی از بازی یک بر صفر از رقیب گردن‌کلفتش عقب افتاده بود.

 

 

در دقیقه آخر کاستینیا روی ضربه ایستگاهی که توسط هاوارد تغییر مسیر نسبی داد گل مساوی را زد. آن گل معنی اش این بود که تیم پورتو توانسته به مرحله بعدی لیگ قهرمانان صعود کند. پس از آن گل، ژوزه مورینیو از روی صندلی اش به هوا پرید و با سرعت هرچه تمام‌تر به سمت پرچم کرنر دوید تا خودش را روی بازیکنانش بیندازد و خوشحالی کند.

 

بعد از بازی در گفتگو با تلویزیون یوفا، مورینیو گفت: «شرایط رختکن ما به گونه‌ای است که انگار فینال را برده‌ایم نه اینکه فقط توانسته‌ایم از یک‌هشتم عبور کنیم». در آن سال برنامه‌های ژوزه جواب داد و تیمش در ادامه مسیر، لیون، لاکرونیا و موناکو را شکست داد و قهرمان شد.

۲ ژوئن ۲۰۰۴: «من آقای خاص هستم»
ژوزه مورینیو در اولین کنفرانس خبری اش به عنوان سرمربی جدید چلسی برای خودش یک لقب عنوان کرد: «ما بازیکنان سطح بالایی داریم و من را ببخشید اگر مغرور هستم، ولی ما یک مربی سطح بالا هم داریم. لطفاً نگویید من آدم مغروری هستم، چون من قهرمان اروپا هستم و فکر می‌کنم «آقای خاص» هستم». چیزی نگذشت که این سرمربی پرتغالی شخصیت واقعی اش را هم به همه نشان داد. دیگر کسی نمی‌توانست گلایه‌ای داشته باشد، چون او از قبل درباره شخصیتش توضیح داده بود.

۱۲ آوریل ۲۰۰۵: مخفی شدن در لباس چرک‌ها
ژوزه مورینیو برای بازی یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان مقابل بایرن مونیخ محروم شده بود و اجازه صحبت کردن با بازیکنان تیم خودی را نداشت، ولی او راهی برای اداره کردن شرایط پیدا کرده بود. ژوزه نزدیکی‌های عصر به رختکن رفته بود، یعنی چند ساعت مانده به شروع بازی، تا خودش با بازیکنان چلسی حرف بزند. ادامه ماجرا را این‌طور برای شبکه تلویزیونی «بی این اسپرت» توضیح می‌دهد: «مسئول تدارکات چلسی با احتیاط من را در سبدی که مخصوص لباس‌ها بود قایم کرد.

 

خودم را آنجا پنهان کردم و فقط یک روزنه برای نفس کشیدن ایجاد کردم. وقتی مسئول تدارکات، سبد را بیرون گذاشت مسئولان امنیتی یوفا که شنیده بودند من این دور و اطراف دیده شده‌ام، آمده بودند و دنبالم می‌گشتند. وقتی استوارت (مسئول تدارکات) در سبد را بست، من هنوز داخل آن بودم. زمانی که در را باز کرد در آستانه خفگی بودم». نتیجه؟ با وجود شکست ۳ بر ۲، چلسی به لطف برتری در بازی خانگی به مرحله بعدی صعود کرد.

 

۲۹ آوریل ۲۰۰۶: پرتاب مدال قهرمانی
قهرمان قهرمانی چلسی بعد از برتری ۳ بر یک مقابل یونایتد برگزار شد. در مراسم اهدای جامِ بعد از بازی، بازیکنان مشغول خوشحالی بودند، ولی ژوزه مورینیو در اقدامی عجیب مدال قهرمانی اش را به سمت تماشاگران پرتاب کرد. او دلیل این کارش را در کنفرانس خبری این‌طوری توضیح داد: «این مدال برای همه است، ولی من فکر می‌کنم آدمی که در بین جمعیت این مدال را گرفت خیلی خوش‌شانس است، چون با یک خاطره باورنکردنی به خانه می‌رود و یا اینکه سری به سایت ای‌بی زده و با فروش آن مدال کمی پول به جیب می‌زند».

 

پیش‌بینی مورینیو درست از آب در آمد، چون آن هوادار در نهایت مدال مذکور را ۱۶۸۰۰ پوند چیزی نزدیک به ۱۹۴۰۷ یورو فروخت. از آن زمان به بعد شد که مورینیو عادت پیدا کرد مدال‌هایش را بین تماشاگران بفرستد، چه آن مدالی که حاصل شکست برابر آرسنال در جام حذفی بود و چه آن یکی که بعد از شکست در سوپرکاپ اروپا مقابل رئال‌مادرید به دست آمد.

۲۸ آوریل ۲۰۱۰: ویکتور والدس خوشش نیامد
مورینیو بازی رفت مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا را با اینتر در خانه ۳ بر یک از بارسلونا برد. در بازی برگشت، اینتر مورینیو شرایط بدی را می‌رفت تا تجربه کند. تیاگو موتا در همان دقیقه ۲۸ بازی از زمین احراج شد تا شانس صعود آن‌ها در نوکمپ کمتر شود. با این حال اینتر فقط در آن بازی یک گل خورد در حالی که بارسا دست‌کم به ۲ گل برای صعود به فینال نیاز داشت.

 

 

مورینیو پرتغالی بعد از قطعی شدن صعودش به فینال به زمین مسابقه رفت و مقابل هواداران اینتری خوشحالی عجیبی کرد. اقدامی که به مذاق ویکتور والدس، دروازه‌بان بارسلونا خوش نیامد و با عصبانیت به سمت مورینیو رفت. اگر مداخله چند نفر دیگر نبود مشخص نمی‌شد والدس دست به چه کار‌هایی می‌زد. مورینیو، اما بعد از بازی در کنفرانس خبری آتش عصبانیت والدس را بیشتر کرد و گفت: «قشنگ‌ترین شکست زندگی‌ام را خوردم».

۱۷ اوت ۲۰۱۱: چشم در انگشت
چیزی که همه از آن اطمینان دارند این است که مورینیو دل خوشی از بارسلونا ندارد. در بازی برگشن سوپرکاپ اسپانیا و زمانی که سرمربی رئال مادرید بود تیمش مقابل بارسا به میدان رفت. تقریباً اواخر بازی بود که درگیری ایجاد شد. مادریدی‌ها که ۳ بر ۲ شکست خورده بودند حسابی عصبانی شدند. مارسلو و اوزیل کارت قرمز گرفتند در حالی که ژوزه مورینیو هم از آشوب رخ داده استفاده کرد و انگشتش را در چشم تیتو ویلانووا، دستیار پپ گواردیولا فرو کرد. حرکتی که او را تبدیل به «آدم بدِ» داستان کرد و چندین بازی محرومیت برایش در پی داشت.

۲۹ دسامبر ۲۰۱۳: «وقتی بازنشسته شدم از چلسی در تلویزیون دفاع می‌کنم»
با وجود برتری ۲ بر یک چلسی مقابل لیورپول، ژوزه مورینیو کنفرانس خبری را شلوغ کرد. تمامی صحبت خبرنگاران که داشت به صورت مستقیم پخش تلویزیونی می‌شد درباره پنالتی نگرفته برای لیورپول در این بازی بود. مورینیو پرتغالی، اما برایش واضح بود که داور مسابقه کارش را خوب انجام داده است. «وب (داور بازی) در فاصله ده متری لوئیس سوارس بود که شبیه‌سازی کرد و خودش را در محوطه جریمه زمین انداخت. به نظرم تنها اشتباهی که داوری داشت این بود که کارت زرد به سوارس نشان نداد». وقتی به او گفتند که کارشناسان تلویزیونی با نظر او مخالفت می‌کنند گفت: «آدم‌های زیادی در تلویزیون هستند، ولی حتی یکی از آن‌ها از قدیمی‌های چلسی نیستند. کرگر؟ لیورپولی است. هانسن؟ لیورپولی است. تامپسن؟ لیورپولی است. ردنپ؟ لیورپولی است. لاورسن؟ لیورپولی است. حتی یک نفر هم طرفدار چلسی نیست. وقتی در ۷۵ سالگی بازنشسته شدم من هم مشاور و کارشناس تلویزیونی می‌شوم و آن‌وقت از تیم چلسی دفاع می‌کنم».

۱۴ فوریه ۲۰۱۴: «ونگر متخصص شکست است»
بین مورینیو و ونگر یک داستان قدیمی و طولانی وجود دارد. یکی از آخرین نیش‌هایی که آن‌ها به هم زده‌اند مربوط به سال ۲۰۱۴ است. خبرنگاری از مورینیو درباره نقل قول ونگر پرسید که گفته بود «تعدادی از مربیان از ترس شکست شانس قهرمانی‌شان را خراب می‌کنند». مورینیو، اما این‌طور پاسخ داد: «اگر حق با او باشد و من از شکست بترسم دقیقاً به این خاطر است که من خیلی به ندرت شکست می‌خورم. اینکه آدم هشت سال یکجا باشد و حتی رتبه دومی هم نیاورد یعنی شکست. او متخصص شکست است.

 

 

اگر من چنین کارنامه‌ای در چلسی داشته باشم، ۸ سال هیچ جامی نبرم، می‌روم و دیگر پشت سرم را هم نگاه نمی‌کنم». درگیری‌های مورینیو با ونگر به همانجا ختم نشد و معروف‌ترینش هم که شد همان کراوات‌کشی و دست به یقه شدن.

۲۸ اوت ۲۰۱۸: «به من احترام بگذارید»
در ابتدای فصل منچستر‌یونایتد ۳ بر صفر به تاتنهام باخت. کنفرانس خبری مورینیو بعد از این شکست خیلی کوتاه شد. او که دوست نداشت زیاد درباره شکست تیمش توضیحی بدهد، رو به خبرنگاران گفت: «نتیجه را دیدید؟ ۳ بر صفر. ما ۳ بر صفر باختیم. ۳ دقیقاً شمار قهرمانی‌های من در انگلیس است یعنی بیشتر از هر ۱۹ مربی دیگری که فعلاً در بقیه تیم‌ها هستند. سه برای من و دو تا برای آنها. پس حالا احترام بگذارید، احترام، احترام».