چرا نمی‌توانیم به صورتمان دست نزنیم؟

یک پژوهش که در دانشگاه نیو ساوت‌ولز در استرالیا انجام شده است نشان می‌دهد افراد به طور متوسط ۲۳ بار در ساعت، یا ۳۶۸ بار در زمان بیداری، صورتشان را لمس می‌کنند.

به گزارش یورونیوز، کوین چاپمن، روانشناس و رئیس مرکز اختلالات مربوط اضطراب رفتاری، می‌گوید میل دست زدن به صورت یک عادت به شدت طبیعی انسانی است چرا که لمس صور‌ت‌تان به صورت ناخودآگاه این پیام را ارسال می‌کند که شما در مقابل افراد دیگر یک وجود مجزا هستید و نسبت به آن آگاهی دارید.

دکتر چاپمن در توضیح این مطلب می‌گوید: «خویشتن‌آگاهی در جمع معمولا به این مسئله برمی‌گردد که خودمان را از نگاه دیگران و در روابط روزمره با آن‌ها چگونه می‌بینیم. به طور طبیعی ما برای پی بردن به احساسات بقیه به صورت آن‌ها نگاه می‌کنیم. درنتیجه لمس صورت ممکن است به حساسیت غریزی ما در توجه به این بخش از بدن نیز بازگردد.»

یک پژوهش که در سال ۲۰۱۴ انجام شده است نشان می‌دهد لمس صورت در تنظیم استرس و شکل‌گیری خاطره موثر است.

اما حال که مشکلات انتقال ویروس از این طریق بیشتر شده است، اداره بهداشت آمریکا توصیه کرده تا افراد این عادت را کنار بگذارند. مشکل، اما در خودداری از انجام این عمل این است. در واقع که اگر به خودتان بگویید دست به صورتم نمی‌زنم، بیشتر احتمال دارد تا به آن دست بزنید.

دکتر چاپمن می‌گوید به جای برخورد چکشی و قاطع، بهتر است روشی منعطف را امتحان کنیم. برای مثال به جای اینکه بگوییم «من امروز وقتی بیرون هستم اصلا و ابدا به صورتم دست نمی‌زنم»، می‌توانیم اینطور امتحان کنیم: «امروز بیشتر مراقب هستم که به صورتم دست نزنم.»

تنظیم یک یادآور روی موبایل، به این صورت که هر از چند گاه پیغام هشداری برایمان بفرستد، از دیگر راه‌هایی است که می‌تواند به ما در اجتناب از لمس صورت کمک کند. همین‌طور مشغول کردن دست‌ها از طریق بازی با «توپ استرس» هم می‌تواند راه مناسبی باشد.

دنیس کامینز، دانشمند رفتارشناس که در زمینه شکل‌گیری فرآیند تصمیم‌گیری تحقیق در ذهن کرده است، می‌گوید اگر چیزی در دسترس نیست می‌توان انگشتان را به هم قلاب کرد تا نتوانیم آن‌ها را به صورتمان بزنیم.

این روش‌ها می‌تواند ما را کمک کند تا جلوی شیوع بیشتر ویروس کرونا را در جامعه بگیریم. ویروسی که تا کنون بیش از ۹۸ هزار تن را مبتلا کرده و دستکم ۳۳۰۰ نفر را به کام مرگ کشانده است.