«امیر، پسر احمد» یا «احمد، پدر امیر»؟

در تاریخ فوتبال ایران پدر و پسر‌های زیادی حضور داشتند؛ علی و ایرج دانایی‌فرد، همایون و علی بهزادی، عزت و علی جانملکی، سیاوش و سپهر حیدری، ناصر و آتیلا حجازی، ابراهیم و اردلان آشتیانی، علی و محمد پروین، ناصر و آرش نوآموز و .... این اواخر نام امیر عابدزاده به عنوان پسر احمدرضا عابدزاده بر سر زبان‌ها افتاده است.

امیر چند سالی است که جزو دروازه‌بان‌های تیم‌ملی است، اما در این سال‌ها همیشه پشت سر بیرانوند قرار گرفته است. در واقع عابدزاده با درخشش در ماریتیمو هیچ‌گاه جایگزین بیرانوند نشده بود تا اینکه امسال بیرو به بلژیک رفت و فعلا از بد حادثه نیمکت‌نشین است. این بار نوبت به عابدزاده رسید که در چند فصل گذشته جزو بهترین دروازه‌بان‌های پرتغال بوده و در برابر بوسنی تبدیل به انتخاب اول اسکوچیچ شد و اولین کلین شیت را هم رقم زد.

* درخشش پسر در روز‌های سخت پدر

دیدن امیررضا در دروازه تیم‌ملی حس خوبی را به مخاطب فوتبال منتقل می‌کند. او یادآور سال‌ها درخشش احمدرضا در پیراهن تیم ملی و همچنین پرسپولیس و استقلال است؛ تنها یاغی تاریخ که میان هواداران هر دو تیم طرفدار دارد.

اگر آن مصدومیت کذایی از ناحیه زانو نبود، خاطرات بیشتری از عقاب آسیا برای فوتبالی‌ها ثبت می‌شد، اما همین اتفاقات باعث شده اهالی فوتبال چشم به درخشش "عابدزاده کوچک" بدوزند. هر بازی خوب عابدزاده در پرتغال و حضور او در چارچوب دروازه تیم ملی، بیشتر از هر بازیکنی به مذاق مخاطب فوتبال ایران خوش می‌آید.

دست بر قضا، حضور امیر در دروازه تیم ملی مقابل بوسنی با عمل جراحی احمدرضا عابدزاده در بیمارستان همراه بود که همگی مربوط به دوران فوتبال او است که هر چند سال یک بار مجبور می‌شود استخوان‌های اضافه را از بدنش خارج کند تا دچار محدودیت حرکتی نشود.

* پدر یا فرزند؟

احمدرضا بعد از جراحی، شاهد حضور پسرش درون دروازه ایران و پیروزی تیم ملی با کلین‌شیت امیررضا بود و شاید به این فکر می‌کرد که آیا پسرش روزی از زیر عنوان "امیر، پسر احمد" خارج می‌شود؟ قطعا برای احمدرضا عابدزاده، عنوان "احمد، پدر امیر" شیرین‌تر است که او را با افتخارآفرینی‌های پسرش بشناسند که این اوج علاقه‌مندی یک پدر به فرزندش است.

کما اینکه این اتفاق برای حمید و ترانه علی‌دوستی رخ داده است؛ روزگاری همه ترانه را دختر حمید علی‌دوستی می‌دانستند، ولی حالا باید گفت حمید، پدر ترانه علی‌دوستی و نه تنها حمید علی‌دوستی از این موضوع گلایه‌ای ندارد که به آن افتخار هم می‌کند.

* وقتی لبخند احمدرضا عابدزاده روی امیر اثر گذاشت

بعد از بازی امیر عابدزاده در مصاحبه به ارتباطش با احمدرضا عابدزاده اشاره کرد. او از اعتماد به‌نفس بالای احمدرضا گفت که اسطوره فوتبال ایران و ستاره نسل ۹۸ فرانسه به شمار می‌رود و واکنش‌هایش در بازی با استرالیا و آن خنده‌های از روی آسودگی خاطر، تبدیل به قاب اصلی صعود ایران به جام جهانی شده است، سخن گفت.

خنده‌ها و اعتماد به نفس بالای احمدرضا در بازی با استرالیا همان اتفاقی است که امیر از آن سخن گفت: «همیشه خیالش راحت است (باخنده). اعتماد به نفس و لبخند‌های احمدرضا عابدزاده روی من تاثیر گذاشته و سعی می‌کنم همین روند را بروم. کل تیم ملی ایران مقابل بوسنی تا اندازه‌ای خوب بود که خیال همه راحت باشد.»

امیر عابدزاده با ۲۷ سال سن و نشان دادن آمادگی بالای خود در فوتبال پرتغال، چشم به تصاحب دروازه تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر دارد تا بیش از این نامش را بر سر زبان‌ها بیندازد و چه بسا رویای پدر را محقق کند.