دریافت سیگنال مشکوکی از نزدیک‌ترین ستاره به منظومه شمسی!

گویا پیشبینی‌های فیلم‌های علمی تخیلی دارد به وقوع می‌پیوندد و کم کم باید خودمان را برای ملاقات با بیگانگان فضایی آماده کنیم. اتفاق عجیبی در همسایگی خورشید رخ داده است. داده‌های جمع‌آوری شده از سال گذشته نشان می‌دهند که سیگنال رادیویی مرموزی از سمت ستاره پروکسیما قنطورس می‌آید.

به گزارش فرادید به نقل از forbes؛ پروکسیما قنطورس نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ماست. البته ۴.۲ سال نوری از منظومه شمسی فاصله دارد و آن‌قدر کم‌نور است که با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شود. به تازگی یک سیگنال رادیویی کشف شده که محققان معتقدند از همین جرم آسمانی منشاء می‌گیرد.

«اندرو سیمیون» محقق دانشگاه برکلی کالیفرنیا، می‌گوید این سیگنال خصوصیاتی دارد که توجه بسیاری را جلب کرده؛ اما هنوز به طور کامل قابل توضیح نیست. یکی از جالب‌ترین ویژگی‌های آن، اینکه طیف رادیویی بسیار باریک ۹۸۲ مگاهرتزی دارد. این محدوده‌ی طیف رادیویی معمولا عاری از سیگنال‌هایی است که ماهواره‌های دست‌ساز و فضاپیما‌ها به وجود می‌آورند.

همچنین دانشمندان می‌گویند هیچ راه شناخته شده‌ای وجود ندارد که بتوان انرژی الکترومغناطیسی را به صورت یک فرکانس تک باند درآورد. به گفته‌ی سیمیون، شاید روش‌های ناشناخته‌ای در فیزیک پلاسما برای رمزگشایی از این سیگنال وجود داشته باشد؛ اما او اذعان می‌کند در حال حاضر تنها منبعی را که می‌توان به چنین سیگنالی ربط داد، تکنولوژیکی است.

سیگنال منتسب به ستاره پروکسیما قنطورس در قالب پروژه‌ای موسوم به Breakthrough Listen شناسایی شد که توسط سیمیون هدایت و از سوی میلیاردر روس، یوری میلنر حمایت مالی می‌شود.

هدف از اجرای پروژه این است که با بررسی داده‌های جمع‌آوری شده از تلسکوپ‌های رادیویی در سراسر جهان، شواهدی از تکنولوژی فرازمینی و تمدن‌های پیشرفته فضایی کشف شود.

موج رادیویی ناشناخته که در دست بررسی است از سمت ستاره پروکسیما قنطورس می‌آید که در فاصله ۴ سال نوری از زمین قرار دارد. این غولی گازی در کمربند قابل سکونت‌اش، یعنی منطقه‌ای که می‌تواند حیات در آن به وجود آید، سیاره‌ای مشابه زمین به نام پروکسیما ب دارد هرچند وجود آب در آن ثابت نشده است.

پیشتر دانشمندان در سال ۲۰۱۷ با مدل‌سازی رایانه‌ای نشان داده بودند که اگر این سیاره جوی مانند جو زمین داشته باشد، تشعشعات شدید و شعله‌های مهیب گرمای بسته از ستاره اصلی در مدت کوتاهی می‌توانند آن را از بین ببرند.

پاره‌ای از دانشمندان هرچند منشأ حیات فرازمینی در فضا را رد نمی‌کنند، با این حال می‌گویند احتمال اینکه چنین حیاتی در منظومه همسایه وجود داشته باشد بسیار کم است.

لوئیس دارتنل، متخصص نجوم و استاد ارتباطات علمی در دانشگاه وست مینستر می‌گوید: «اگر حیاتی فرازمینی در آن ناحیه وجود داشته باشد پس تقریبا قطعا می‌توان گفت باید در مقیاس وسیع‌تری در سراسر کهکشان نیز گسترش یافته باشد. شانس اینکه در سراسر کهکشان و با وجود ۴۰۰ میلیارد ستاره تنها دو تمدن وجود داشته باشند و آن دو هم دقیقا کنار هم ایجاد شده باشند، چیزی است که فراتر از مرز‌های عقل و منطق است.»

نشریه‌ی گاردین به نقل از منابع آگاه نوشت: پس از «Wow! Signal» شناسایی شده در سال ۱۹۷۷، این سیگنال اولین نشانه‌ی جدی از ارتباط بیگانگان است. البته این خبرگذاری در ادامه بیان کرد منشأ این سیگنال می‌تواند مانند منشأ احتمالی «Wow! Signal»، یک ستاره دنباله دار یا حتی یک ابر هیدروژنی کاملاً معمولی هم باشد و این سیگنال ارتباط بیگانگان با زمین را اثبات نمی‌کند.

سوفیا شیخ، مسئول آنالیز و بررسی این سیگنال در دانشگاه Penn State، مدعی شد این سیگنال شگفت‌انگیزترین سیگنال دریافت شده در پروژه‌ی Breakthrough Listen است، چون توانسته از تعداد بسیاری از فیلتر‌های طراحی شده توسط محققین عبور کند. وی در ادامه نیز عنوان کرد پژوهشگران نام BLC ۱ (Breakthrough Listen Candidate ۱) را برای این سیگنال انتخاب کرده‌اند.

یک چالش مهم و ذاتی در جست‌وجو برای بیگانگان و ارتباط با فرازمینی‌ها این است که هیچ کس نمی‌داند بیگانگان چگونه ارتباط برقرار می‌کنند. همچنین هیچ کس تمام منابع طبیعی که سیگنال‌های رادیویی در کیهان تولید می‌کنند را هم نمی‌شناسد؛ پس هر زمان سیگنالی دریافت شود که حتی با احتمال بسیار کوچکی از یک منشأ غیرطبیعی و تکنولوژیکی باشد و نتوان آن را با پدیده‌های معمولی توضیح داد، همه‌ی نگاه‌ها به سمت بیگانگان و فرازمینی‌ها خیره می‌شود.

تاکنون هیچ جزئیاتی از این سیگنال عمومی نشده و به احتمال زیاد حتی زمانی که این اطلاعات در دست دیگر پژوهشگران و عموم مردم قرار گیرد هم نمی‌توان در خصوص منشأ BLC ۱ پاسخ مطمئنی ارائه کرد.

نظر شما در مورد سیگنال BLC ۱ چیست، آیا دلیل ساده‌ای برای توضیح این سیگنال ۹۸۰ مگاهرتزی دارید یا بیگانگان را مسئول ارسال آن می‌دانید؟

پروکسیما قنطورس یک ستاره کوتوله قرمز با فاصله ۴٫۲۸ سال نوری و نزدیک‌ترین ستاره به زمین پس از خورشید است در صورت فلکی قنطورس است. این ستاره در سال ۱۹۱۵ و توسط رابرت اینز، رئیس رصدخانه ملی آفریقای جنوبی کشف شد.

پروکسیما قنطورس جزئی از سامانه ستاره‌ای آلفا قنطورس به‌شمار می‌آید و نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ما است. از آنجایی که این ستاره نسبت به دیگر ستاره‌ها به زمین بسیار نزدیک است، می‌توان اندازه قطر زاویه‌ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه‌ای خورشید محاسبه شده‌است. پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک‌هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است؛ و درخشندگی بسیار پائینی دارد، این ستاره یک ستاره شراره‌ای است و تغییرات زیادی در قدر ظاهری آن دیده می‌شود.

میدان مغناطیسی این ستاره از انتقال گرمای درون و بیرون ستاره تشکیل شده‌است. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد پرتو‌های ایکس منتشر شده از این ستاره بسیار به خورشید شباهت دارد و تولید انرژی پائین در ستاره نشان می‌دهد که این ستاره ۴ تریلیون سال دیگر در رشته اصلی خواهد ماند. یا حدود ۳۰۰ برابر سن جهان.

جستجو‌های که جهت پیدا کردن همدم این ستاره انجام گرفته تاکنون ناموفق بوده‌است؛ اگرچه این تلاش‌ها نشان داد که این همدم می‌تواند فقط در کنار یک کوتوله قهوه‌ای یا یک سیاره پرجرم باشد. برای کشف این‌گونه اجرام، مأموریت فضایی تداخل‌سنجی نیز انجام شده‌است. از آنجا که پروکسیما قنطورس یک کوتوله قرمز و یک ستاره شعله‌زن است در صورت داشتن سیاره، این سیاره قطعاً فاقد زیست خواهد بود. پروکسیما قنطورس را به علت نزدیک بودن به عنوان یکی از گزینه‌های مسافرت میان‌ستاره‌ای پیشنهاد کرده‌اند.