فرارو- داستان فیلم در دوران جنگ جهانی سوم می‌گذرد، اما قرار نیست ما از خود جنگ چیزی ببینیم. مردی به اسم تروی (با بازی استفن مویر) به همراه پسرش جیک (درو فن اکر) برای در امان ماندن از جنگ خانۀ خودشان در شهر را ترک می‌کنند و به منطقه‌ای دورافتاده و روستایی پناه می‌برند. آن‌ها بیست سال آنجا در انزوا و به دور از امکانات زندگی می‌کنند. اما صفا و شادمانی ساده و کوچک آن‌ها قرار نیست تا ابد ادامه پیدا کند. یک روز زنی به اسم هنریتا (آلیسیا سیلورستون) سر و کله‌اش پیدا می‌شود و اوضاع را تغییر می‌دهد. جیک نسبت به هنریتا متمایل و کنجکاو می‌شود و این باعت ایجاد تنش بین پدر و پسر می‌شود. این مسیری است که می‌تواند مستقیما به سمت فاجعه برود.
به گزارش فرارو؛ تمرکز اصلی فیلم بر روابط بین این سه شخصیت است. رابطۀ جیک و پدرش رابطه‌ای نامتوازن است، زیرا تروی همه چیز را همیشه در کنترل داشته و به نوعی پدرسالار این خانوادۀ دونفره بوده. اما رابطۀ جیک و هنریتا هم به نوعی نامتوازن است، زیرا هنریتا خیلی چیز‌ها را می‌داند که جیک هیچ اطلاعی از آن‌ها ندارد. با اینحال رابطۀ آن‌ها گرم و صمیمانه است، زیرا جیک سال‌های سال هیچ زنی را در زندگیش ندیده و حالا هنریتا او را برای اولین بار با محبتی زنانه آشنا کرده است. آنچه که بین تروی و هنریتا مشترک است این است که هر دو طوری با جیک رفتار می‌کنند که انگار او هنوز بچه است.
به هر حال جیک کم کم در برابر پدرش شروع به عصیانگری می‌کند. تروی معتقد است که از همۀ غریبه‌ها باید دوری کرد و این تنها راه باقی ماندن امنیت محیطی است که آن‌ها برای خودشان ساخته‌اند. اما جیک حالا برای اولین بار در مقابل این عقیده می‌ایستد. این مخالفت لحظات بسیار درخشانی از تنش و تهدید بین پدر و فرزند را ایجاد می‌کند؛ گاهی به نظر می‌رسد که «آخرین بازمانده‌ها» دارد به نوعی تقابل‌های پدر و فرزندی ذکر شده در کتاب‌های مقدس را به تصویر می‌کشد. این صحنه‌ها گیراترین قسمت‌های فیلم هستند.
از آنجایی که این فیلم بیش از هر چیز بر روابط و رفتار شخصیت‌ها تکیه دارد، نوع بازی بازیگران خیلی روی بالا رفتن کیفیت فیلم تاثیرگذار بوده است. مویر، سخت‌گیری و وقار و ابهت پدر را خیلی خوب از کار درآورده و سیلورستون هم نقش هنریتا را واقعا با ظرافت ایفا کرده و همۀ پیچیدگی‌های این شخصیت را به درستی به بیننده منتقل می‌کند. اما درخشان‌تر از همه اکر است که مسیر متغیر احساسات جیک و عواطف پرشور و گوناگون او را آنقدر خوب ارائه کرده که بیننده کاملا با او همذات‌پنداری و همدلی پیدا می‌کند.
فیلمبرداری فیلم در دوران قرنطینۀ کرونایی شاید کمک کرده باشد به اینکه فضای آخرالزمانی و احساس تنهایی و انزوا در فیلم خودش را بهتر نشان بدهد. موسیقی فراموش‌نشدنی بیکر گریس هم احساسات اصلی جاری در فیلم را عمیق‌تر کرده است؛ انگار همه چیز دست به دست هم داده‌اند تا فضای عجیب و غریب فیلم را بدون هیچ مانع و اشکالی به مخاطب انتقال بدهند.
«آخرین بازمانده‌ها» فیلم عمیقی است که حتی اگر چندبار آن را ببینیم ممکن است باز هم چیز‌های تازه‌ای از دل آن بیرون بکشیم. این فیلم با شخصیت‌های پخته و ظریفی که دارد و با اشاره‌های زیبای انجیلی‌اش، یک مورد درخشان دیگر در فهرست فیلم‌های پسا آخرالزمانی است.
- کارگردان: درو مایلرا (Drew Mylrea)
- نویسنده فیلمنامه: جان جانوویچ (Josh Janowicz)
- بازیگران: درو فن اکر (Drew Van Acker)، آلیسیا سیلورستون (Alicia Silverstone)، استفن مویر (Stephen Moyer)
- امتیاز: ۷.۵/۱۰
۷دردسر داشتن هوش بالا 
۱۰نگرانی بی‌مورد که بعدها می‌فهمید ارزشش را نداشت! 
زیباترین گیاهان اپارتمانی برای آویزان کردن از سقف 
به این ۹عادت روزمره بله بگویید تا پخته‌تر شوید 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
۱۰ فیلم برتر فلورنس پیو / بازیگر جذاب فیلم اوپنهایمر + بیوگرافی و حواشی زندگی 
