اعمال و آداب روز سوم شعبان؛ ولادت امام حسین (ع)

فراروـ در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه که درود خدا بر ایشان باد، در خانه وحى و ولایت چشم به جهان گشودند. چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید، به خانه حضرت على (ع) و فاطمه (س) آمد و اسما را فرمود تا کودک را بیاورد. اسما او را در پارچه اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد و آن گرامى به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.

روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم حسین علیه السلام را بر شانه خود گذاشت و در برابر مردم فرمود: «این حسین بن علی، بهترین مردان امت من است. جدّش، محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله، بزرگ پیامبران است و جدّ مادری‌اش، خدیجه دختر خُوَیلد، پیشی گیرنده زنان جهان به سوی ایمان به خدا و رسول خداست و مادر او فاطمه زهرا علیهاالسلام، دختر محمد صلی الله علیه و آله وسلم بهترین و سرور زنان جهان است.»

درباره فضیلت ماه شعبان رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «ان رجب شهر الله، شعبان شهری و شهر رمضان شهر امتی» رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است. همچنین فرمودند: «شعبان شهری رحم اللّه من أعاننی علی شهری» شعبان ماه من است، خدا بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند. در حدیثی دیگر پیامبر می‌فرمایند: «ماه شعبان ماهی است که اعمال انسان‌ها بالا می‌رود، در حالیکه مردم از آن غفلت می‌کنند.» همین‌طور از امام علی (ع) گزارش شده که فرمودند: «ماه شعبان ماه رسول خدا (ص) است.»

 

اللّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِى هذَا الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ، بَکَتْهُ السَّماءُ وَمَنْ فِیها، وَالْأَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها، وَلَمَّا یَطَأْ لابَتَیْها، قَتِیلِ الْعَبْرَةِ، وَسَیِّدِ الْأُسْرَةِ، الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ یَوْمَ الْکَرَّةِ، الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ، وَالشِّفاءَ فِى تُرْبَتِهِ، وَالْفَوْزَ مَعَهُ فِى أَوْبَتِهِ، وَالْأَوْصِیاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قائِمِهِمْ وَغَیْبَتِهِ، حَتّى یُدْرِکُوا الْأَوْتارَ، وَیَثْأَرُوا الثَّارَ، وَیُرْضُوا الْجَبَّارَ، وَیَکُونُوا خَیْرَ أَنْصارٍ، صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِمْ مَعَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ.

 

اللّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَیْکَ أَتَوَسَّلُ وَأَسْأَلُ سُؤالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِىءٍ إِلى نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِى یَوْمِهِ وَأَمْسِهِ، یَسْأَلُکَ الْعِصْمَةَ إِلى مَحَلِّ رَمْسِهِ؛ اللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ، وَاحْشُرْنا فِى زُمْرَتِهِ، وَبَوِّئْنا مَعَهُ دارَ الْکَرامَةِ، وَمَحَلَّ الْإِقامَةِ.
اللّهُمَّ وَکَما أَکْرَمْتَنا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَکْرِمْنا بِزُلْفَتِهِ، وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُ وَسابِقَتَهُ، وَاجْعَلْنا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ، وَیُکْثِرُ الصَّلاةَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ، وَعَلى جَمِیعِ أَوْصِیائِهِ وَأَهْلِ أَصْفِیائِهِ، الْمَمْدُودِینَ مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاثْنَى عَشَرَ، النُّجُومِ الزُّهَرِ، وَالْحُجَجِ عَلى جَمِیعِ الْبَشَرِ.
اللّهُمَّ وَهَبْ لَنا فِى هذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَةٍ، وَأَنْجِحْ لَنا فِیهِ کُلَّ طَلِبَةٍ، کَما وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لُمحَمَّدٍ جَدِّهِ، وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَنَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ.

اللّهُمَّ أَنْتَ مُتَعالى الْمَکانِ، عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ، شَدِیدُ الْمِحالِ، غَنِیٌّ عَنِ الْخَلائِقِ، عَرِیضُ الْکِبْرِیاءِ، قادِرٌ عَلى مَا تَشاءُ، قَرِیبُ الرَّحْمَةِ، صَادِقُ الْوَعْدِ، سَابِغُ النِّعْمَةِ، حَسَنُ الْبَلاءِ، قَرِیبٌ إِذا دُعِیتَ، مُحِیطٌ بِما خَلَقْتَ، قابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تابَ إِلَیْکَ، قادِرٌ عَلى مَا أَرَدْتَ، وَمُدْرِکٌ مَا طَلَبْتَ، وَشَکُورٌ إِذا شُکِرْتَ، وَذَکُورٌ إِذا ذُکِرْتَ، أَدْعُوکَ مُحْتاجاً، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ فَقِیراً، وَأَفْزَعُ إِلَیْکَ خائِفاً، وَأَبْکِى إِلَیْکَ مَکْرُوباً، وَأَسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً، وَأَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً، احْکُمْ بَیْنَنا وَبَیْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ، فَإِنَّهُمْ غَرُّونا وَخَدَعُونا وَخَذَلُونا وَغَدَرُوا بِنا وَقَتَلُونا، وَنَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّکَ وَوَلَدُ حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّهِ الَّذِى اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسالَةِ وَائْتَمَنْتَهُ عَلى وَحْیِکَ، فَاجْعَلْ لَنا مِنْ أَمْرِنا فَرَجاً وَمَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

در شب سوم شعبان  دو  رکعت نماز بدین صورت بخوانید در هر رکعت یک  بار فاتحة الکتاب و بیست و پنج بار سوره قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ

هفتاد مرتبه بگویید: «اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ الْحَیُّ الْقَیّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ»