رامين و پاكسازي گسترده معاونت مطبوعاتي ارشاد

فرارو - گروهي از آگاهان مسايل مطبوعاتي مطلبي در مورد اقدامات اخير آقاي محمد علي رامين در معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد براي پايگاه خبري - تحليلي فرارو ارسال كرده و خواستار انتشار آن شده اند.

فرارو ضمن اجابت اين درخواست حرفه اي، از معاونت مطبوعاتي نيز مي خواهد كه اگر توضيحاتي در اين خصوص دارد ارسال كند تا منتشر شود.

مطلب را در زير بخوانيد:

 شنیده‌ها حاکی است که مقام‌های ارشد حاکمیت از عملکرد رامین در این مدت کوتاه که هنوز به یک سال نیز نرسیده است راضی نیستند. تهدید و اخراج ده ها نفر از کارشناسان باسابقه و تقریبا تمامی مدیران معاونت، برخوردهای تند و خارج از نزاکت و حتی در مواردی خشمگینانه با مدیران مطبوعات و تقسیم ناعادلانه یارانه‌های مطبوعاتی، تنها بخشی از مواردی است که نارضایتی مسئولان ارشد حاکمیت از رامین را رقم زده است. شاید بتوان دلیل اینگونه نارضایتی ها را علاوه بر مشی اخلاقی و سیاسی رامین، تجربه ناکافی وی در امور فرهنگی و رسانه ای دانست.
محمدعلی رامین که تفاوت چهره او با سایرمدیران، حواشی زیادی را برای او ایجاد کرده و این حواشی گهگاهی در بازدید او از روزنامه ها توسط خبرنگاران به رخش کشیده می شود، متولد سال 1332 است که در زمان انقلاب اسلامی ایران 25ساله بوده است.
هرچند وی هیچ گونه سابقه ای از مبارزات پیش از انقلاب، حین انقلاب، جانفشانی های سال های اولیه انقلاب و یا حضور در جبهه های نبرد حق علیه باطل طی سال های دفاع مقدس نداشته و فاقد هرگونه سابقه علمي در زمينه صهيونيسم‌پژوهي و يهودشناسي است، به دليل درج مصاحبه‌اش در روزنامه «وال‌استريت ژورنال» ارگان بانکداران نيويورک، به‌ناگاه طراح ایده نفی هولوکاست می شود و کنفرانس هولوکاست به‌پا مي‌کند. وی از آذرماه سال گذشته معاونت امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دراختیار دارد.
رامین در بدو ورودش به معاونت، شخصی به نام قاسمی را که گفته می شود همسایه یکی از خانه هایش واقع در منطقه مرفه نشین دروس تهران است و خود را بازنشسته یکی از ارگان های تاثیرگذار معرفی می کند به شکل غیررسمی و بدون حکم اداری، به عنوان متصدی تقسیم یارانه مطبوعاتی و مسائل نظارتی و پرسنلی می گمارد.آشنایی قاسمی با مطبوعات به اندازه مرور تیترهای بعضی از روزنامه ها در سال های پیش بوده است.
باید دانست یکی ازمواردی که منجر به نزول جایگاه دولت در میان روزنامه‌های طرفدار دولت شده، اصرار شخص رامین برای طرح برخی موارد غیرقانونی و سلیقه ای در هیات نظارت و رفتار غیر‌حرفه‌ای و غیرفرهنگی وی با اصحاب مطبوعات بوده است. سختگیری و مانع‌تراشی‌های جانبی وی در هیات نظارت بر مطبوعات هرچند همچنان وجود دارد اما با افزایش انتقادات که حتی در برخی موارد ازجمله توقیف روزنامه همشهری به سطح اعضای این هیات نیز رسید و در رسانه ها منعکس شد، هم اینک شیوه برخورد وی را از رویاروئی مستقیم با اعضای هیات نظارت بر مطبوعات به اقدام در سطح دبیرخانه هیات نظارت بر مطبوعات محدود کرده است.
اما تعابیر تند و تهدیدهای او در نشست های مطبوعاتی با مدیران رسانه ها نیز که توام با ترساندن مدیران مطبوعاتی به جای اعمال روش های مدیریتی و مبتنی بر نظرات کارشناسی همراه بوده، همچنان ادامه دارد و این موضوع تا جائی پیش رفته که حتی منجر به اعتراض تنی چند از مدیران باسابقه و انقلابی روزنامه ها در دیدار با وزیرفرهنگ و ارشاد اسلامی نیز شده است.
شاید نتیجه همین رفتارها و اقدامات رامین بود که سبب شد نظر رئیس جمهور نسبت به عملکرد وی در حوزه مطبوعات تغییر کند. اوج این تغییر رفتار در مراسم روزخبرنگار امسال نمایان شد. رامین در این مراسم حضوری کمرنگ داشت به طوری که مجری مراسم حتی نامی از او نبرد و در فهرست سخنرانان نیز جائی به وی اختصاص نیافت. رامین حتی به هنگام اهدای جوایز نیز در کنار رئیس جمهور و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جائی برای خود نیافت. درحقیقت رامین غایب بزرگ این مراسم بود.
اما این مسائل و بروز رفتارهای عجیب از سوی وی کار را به جائی رساند که چهره خشن دولت دهم که با اقبال رئیس جمهور پا به ساختمان خیابان قائم مقام گذاشت حتی از سوی رئیس قوه مجریه هم دیگر مورد حمایت قرار نمی گیرد.
بعد از مراسم روز خبرنگار فصل جدیدی از موج پاکسازی در معاونت مطبوعاتی رقم خورد که شاید طی روزهای آتی گریبانگیر رسانه ها نیز شود. افزایش اعمال محدودیت ها و دخالت‌ در کارهای مدیران و به‌خصوص مدیر اجرایی نمایشگاه و جشنوارۀ مطبوعات امسال، سبب شد تا طی روزهای اخیر، او که در ضمن مشاور اجرایی معاونت مطبوعاتی طی 5سال اخیر نیز بوده، استعفا داده است. شنیده می شود وی در استعفای خود فضای اداری معاونت مطبوعاتی را آلوده به بدبینی و بی اعتمادی به کارمندان عنوان کرده به طوری که در چنین فضائی نمی توان ادامه کار داد.
بدیهی است این نوع رفتارها فقط به معاونت مطبوعاتی محدود نشده و به فعالیت های این مجموعه که سکاندار مطبوعات در کشور است نیز سرایت خواهد کرد. از این رو باتوجه به زمان کوتاهی که تا برگزاری نمایشگاه و جشنوارۀ مطبوعات مانده به نظر می‌رسد تنش در ستاد نمایشگاه تاثیر نامطلوبی در این رویداد فرهنگی که برای دولت و مطبوعات دارای اهمیت است بگذارد.
درچنین شرایطی خبرنگاران حوزه رسانه از تغییر پنجمین رئیس روابط عمومی معاونت طی نه ماه گذشته می گویند و به اخراج تمامی کارمندان روابط عمومی و بیش از بیست نفر کارشناس و کارمند اجرائی کارآزموده اشاره می کنند و از این جابه جائی های مداوم گلایه دارند. بدیهی است این گونه جابه جائی ها پرسش هایی جدی را درخصوص رویه و انتظارات رامین از اطلاع رسانی و اهداف وی درمعاونت مطبوعاتی در اذهان جامعه رسانه ای شکل می دهد. این نوع پاک سازی البته فقط محدود به روابط عمومی و کارشناسان نبوده چون طی چند روز گذشته، وی یکی از مسئولان دفترش را نیز اخراج کرد.
گفتنی است وی پیش از این نیز یکی دیگر از مسئولان باسابقه دفترمعاونت مطبوعاتی را که از جانبازان جنگ تحمیلی و ایثارگران دفاع مقدس بوده و به دلیل اعتراض به نوع رفتار توام با تظاهر و اجبار رامین نسبت به مناسک و اعمال مذهبی و تاثیر نامطلوب آن بر کارمندان، اخراج شد. به راستی تناقض رفتار رامین را چگونه باید قضاوت کرد؟ وی از یک سو حضور کارکنان را در نماز جماعت به حکم شرعی واجب اعلام می کند و از سوی دیگر مراسم زیارت عاشورای صبح دوشنبه کارکنان را که سال های متمادی برگزار می شد، به بهانه تداخل در ساعت اداری لغو می کند.
جدیدترین اقدام رامین در حوزه مدیریتش نیز در نوع خود جالب توجه است چرا که او سایتی را با نام گویاترین به نشانی www.gooyatarin.ir راه اندازی کرده که ضمن نقل تیتروار برخی خبرهای خاص(برگرفته از سایت ها و خبرگزاری ها که اغلب مرتبط با مطبوعات هم نیستند) مبادرت به درج نظرات خاص خود نیز می کند. در واقع این سایت را می‌توان سایت شخصی رامین دانست که با هزینه دولت و به نام روابط عمومی معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی فعالیت می کند.
این موضوع وقتی انتقادبرانگیز تر می شود که تمامی فعالیت های سایت در بیرون از ارشاد انجام می‌شود و ارسال مطالب و به‌روزرسانی آن نیز برعهده بخش خصوصی گذاشته شده‌است تا به ابهام دیگری دامن بزند. چرا محمد علی رامین اینگونه رفتار می کند؟ آیا فضای مطبوعات ایران روزهای متشنج تری را انتظار می‌کشد یا باید امیدوار به آرامش بعد از طوفان باشد؟