زعفران ایرانی از بازار‌های جهانی جا مانده!

۹۲ تا ۹۵ درصد زعفران دنیا در ایران تولید می‌شود در حالی که به سبب بی توجهی به سیاست استفاده از فرآورش زعفران و صادرات محصولات فرآورده این محصول تنها ۵ درصد از بازار جهانی در دست ایران است.

به گزارش باشگاه خبرنگاران، غلامرضا میری نائب رئیس شورای ملی زعفران گفت: با توجه به آنکه ۹۲ تا ۹۳ درصد تولید زعفران را عهده دار هستیم؛ بنابراین مدیریت زعفران در بازار‌های جهانی مستلزم سرمایه گذاری جدید و ثبات اقتصادی است.

به گفته او، با وجود هزینه کار تحقیقاتی سرمایه گذاران حاضر به پذیرفتن ریسک آن نیستند که براین اساس در شرایط ثبات اقتصادی باید به سمت و سوی صنایع تبدیلی رفت.

نائب رئیس شورای ملی زعفران گفت: در شرایط کنونی ارز آوری حاصل از صادرات ۳۲۰ میلیون دلار است، درحالی که با صادرات فرآورده‌های زعفران ارزآوری افزایش خواهد یافت.

علی حسینی عضو شورای ملی زعفران گفت: هم اکنون در سیاست واردات زعفران ایران به چین، بزرگترین تولیدکننده در تعیین سیاست‌ها نقشی ندارد.

حسینی می‌گوید: با وجود نبود استراتژی و استاندارد واحد برای زعفران همچنان سرگرم سیاست خام فروشی هستیم و تنها شعار بزرگترین تولیدکننده را می‌دهیم.

گرچه بی توجهی به شناسنامه دار کردن زعفران شاه کلید نیست، اما یکی از راه‌های توسعه صادرات است که متاسفانه اجرای آن از ۱۰ سال گذشته تاکنون مغفول مانده است.

به گفته حسینی، بیش از ۷۵ درصد زعفران کاران کمتر از یک هکتار زعفران کاری دارند که با استراتژی مناسب می‌توان به خام فروشی و تجارت پایان داد.

قاسم پیشه ور رئیس نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی گفت: علی رغم آنکه در تولید محصولات کشاورزی شرایط مساعدی داریم، اما در بحث فرآوری و تجارت ضعیف هستیم.

به گفته او، با توجه به مشکلات فرآوری محصولات استراتژیکی همچون زعفران ناشی از کمبود صنایع تبدیلی نیاز است که تشکل‌های صنفی وارد مدار شوند و کار‌های بسته بندی را انجام دهند تا صادرات به صورت خام و فله انجام نشود.

پیشه ور می‌گوید: با وجود فقدان تشکل‌های بازرگانی، کشاورزان برای دستیابی سریع الوصول به نقدینگی ناشی از هزینه‌های بالای تولید و بدهی‌های معوق چاره‌ای جز خام فروشی ندارند.

رئیس نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی گفت: با واگذاری قانون انتزاع می‌توان انتظار داشت که بازرگانی در واردات و صادرات دیده شود چرا که برای حل مسائل تولید و افزایش ارزاوری توجه به این موضوع باید در دستور‌کار قرار گیرد.

گرچه کشور ما از ۳ هزار سال پیش پرچم دار تولید زعفران در دنیاست، اما با سیاست گذاری نامناسب ممکن است جایگاه بزرگترین تولیدکننده را از دست بدهیم که با این وجود اتخاذ استراتژی بی طرفانه منافع ملی و کشاورزان را در بر می‌گیرد.