فرارو- احتمالاً شما افرادی را در اطراف خود می‌شناسید که در مسیر یابی بسیار خوب عمل می‌کنند یا اینکه خود شما از چنین ویژگی برخوردار باشید. یک مطالعه جالب توجه جدید اکنون نشان می‌دهد که مهارت‌های مسیر یابی به طور پیچیده‌ای با گذشته ما در ارتباط است.
به گزارش فرارو، دانشمندان روز به روز و بیشتر و بیشتر در حال کشف راه‌هایی هستند که تعامل ما با محیط اطراف ما را هموارتر می‌سازد. این راه‌ها نه تنها روان ما، بلکه توانایی‌های شناختی ما را نیز شکل می‌دهد. یک مطالعه جدید اکنون پیوند جالبی بین جایی که ما در آن بزرگ شده ایم و مهارت‌های مسیر یابی ما کشف کرده است.
یک تیم بین‌المللی به سرپرستی محققان CNRS در فرانسه و دانشگاه کالج لندن دریافتند که افراد در مسیریابی در محیط‌هایی که از نظر توپولوژیکی مشابه محل رشد خود هستند، بهتر عمل می‌کنند. به‌علاوه، افرادی که در شهر‌های شبکه‌ای بزرگ شده‌اند، نسبت به افرادی که در شهر‌هایی با طراحی نامنظم‌تر بزرگ شده‌اند، در مسیریابی در محیط‌های کمتر سازمان‌دهی‌شده بدتر بوده‌اند، و افراد خارج از شهر در مسیریابی در فضا‌های بزرگ‌تر، از افراد درون‌شهری بهتر عمل می‌کنند.
نویسندگان این مطالعه جدید در مقاله خود می‌نویسند: «ما دریافتیم که به‌طور متوسط، افرادی که گزارش داده‌اند در شهر‌ها بزرگ شده‌اند، مهارت‌های ناوبری بدتری نسبت به افرادی که گزارش کرده‌اند در خارج از شهر‌ها بزرگ شده‌اند، دارند. این موضوع حتی اگر سن، جنسیت و سطح تحصیلات متفاوتی وجود داشت نیز صادق بود». محققان داده‌های ذخیره شده در مورد ۳۹۷۱۶۲ نفر از ۳۸ کشور را که بازی ویدیویی Sea Hero Quest را بازی کرده بودند، جمع آوری کردند. این یک بازی مسیر یابی است که شامل حرکت در یک قایق برای جستجوی موجودات دریایی است. این شیوه خاص به این دلیل انتخاب شد که عملکرد در SHQ برای پیش‌بینی توانایی ناوبری، در دنیای واقعی نیز مصداق دارد. علاوه بر این، جامعه آماری گیمر‌های این بازی، مجموعه بزرگی از داده‌ها را در دسترس محققان قرار می‌داد که می‌توانست در دقت نتایج تأثیرگذار باشد.
گیمر‌های SHQ در ابتدا با نقشه‌ای روبرو می‌شوند که محل شروع حرکت آن‌ها و موقعیت چندین ایست بازرسی را نشان می‌دهد که باید به ترتیب مشخصی پیدا کنند. محققان فقط از داده‌های بازیکنانی استفاده کردند که حداقل یازده مرحله از بازی را تکمیل کرده بودند تا تخمین قابل اعتمادی از توانایی مسیر یابی فضایی بدست آورند. برای بررسی هرگونه تغییر در توانایی ناوبری فضایی، محققان معیاری از پیچیدگی چیدمان یک شهر را ابداع کردند. آن‌ها آنتروپی شبکه خیابانی (SNE) بزرگترین شهر‌ها را در ۳۸ کشوری که داده‌های شرکت‌کنندگان از آن‌ها آمده بودند، محاسبه کردند. شهر‌های شبکه مانند (مانند شیکاگو) دارای SNE کوچک هستند، در حالی که شهر‌های پراکنده‌تر (مثلاً پراگ) دارای SNE بالاتری هستند.
نویسندگان می‌گویند: «ما دریافتیم که رشد در شهر‌هایی با SNE پایین منجر به عملکرد بهتر در سطوح بازی‌های ویدیویی با چیدمان منظم می‌شود، در حالی که بزرگ شدن در خارج از شهر‌ها یا در شهر‌هایی با SNE بالاتر منجر به عملکرد بهتر در سطوح بازی‌های ویدیویی آنتروپیک‌تر می‌شود». آن‌ها می‌افزایند: «این تأثیر محیط بر شناخت انسان در مقیاس جهانی را تأیید می‌کند و اهمیت طراحی شهری را بر شناخت و عملکرد مغز انسان برجسته می‌کند».
اکثر کشور‌هایی که در این مطالعه شرکت کردند SNE مشابه داشتند، که نشان دهنده الگو‌های معمولی خیابان‌های ارگانیک در مراکز قدیمی شهر (مانند فرانسه، رومانی، اسپانیا، تایلند، هند) است. با این حال، برخی از کشور‌ها SNE به طور مشخص کوچک‌تری دارند که مطابق با طرح‌بندی شبکه‌ای متعامد است، که یک الگوی خیابانی برنامه‌ریزی شده شهری بسیار رایج است (مانند ایالات متحده و آرژانتین). این یافته‌ها همچنین با تحقیقات قبلی که رابطه بین کاوش در محیط‌های پیچیده و تأثیر مثبت روی سلول‌های عصبی جدید در حال رشد در هیپوکامپ در جوندگان، و همچنین تحقیقاتی را که افزایش فعالیت و حجم در هیپوکامپ و ناوبری فضایی پیچیده در انسان را مرتبط می‌کند، مطابقت دارد.
در ظاهر، به نظر می‌رسد که عقل افرادی که در محیط‌های پیچیده‌تر بزرگ شده‌اند، توانایی مسیر یابی بهتری دارند، اما نویسندگان اشاره می‌کنند که احتمالاً مکانیسم‌های متعددی در هنگام توسعه مهارت‌های مسیر یابی در افراد وجود دارد. به طور معمول، ما تمایل داریم خیابان‌های استفاده شده و پیچ‌های ایجاد شده را هنگام حرکت به حداقل برسانیم. اما خیابان‌های نامنظم، احتمالاً مستلزم پیگیری نزدیک‌تر جهت رسیدن به هدف به دلیل زوایای مختلف خیابان، استفاده از حافظه فضایی یا آینده نگر برای نام خیابان‌ها و پیچ‌های آتی است.
محققان فکر می‌کنند که درگیر کردن مداوم این وظایف شناختی احتمالاً ظرفیت سیستم‌های عصبی را در زمینه جهت گیری، حافظه آینده نگر و برنامه ریزی افزایش می‌دهد. آن‌ها می‌نویسند: «به نظر می‌رسد که روبرو شدن با پیچ‌هایی که با ۹۰ درجه منحرف می‌شوند و پیمایش در خیابان‌ها و محله‌های بیشتر، می‌تواند برای افزایش مهارت مسیر یابی کلیدی باشد. این نتایج از این ایده حمایت می‌کند که انسان‌ها استراتژی‌های مسیر یابی را با نوع محیطی که در معرض آن قرار می‌گیرند توسعه می‌دهند، که این در محیط‌های دیگر فراهم نیست.»
منبع: sciencealert
ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
۱۰نگرانی بیمورد که بعدها میفهمید ارزشش را نداشت! 
به این ۹عادت روزمره بله بگویید تا پختهتر شوید 
۷دردسر داشتن هوش بالا 
زیباترین گیاهان اپارتمانی برای آویزان کردن از سقف 
۱۰ فیلم برتر فلورنس پیو / بازیگر جذاب فیلم اوپنهایمر + بیوگرافی و حواشی زندگی 
