فرارو- مستند‌هایی که دربارۀ ورزشکاران موفق ساخته می‌شوند معمولا یک الگوی مشخص دارند؛ اغلب این فیلم‌ها نشان می‌دهند که یک نفر چطور با تمام مشکلات و سختی‌هایی که سر راهش قرار دارد، با تلاش زیاد و استفادۀ درست از استعدادهایش تبدیل می‌شود به یک ستارۀ مشهور و ثروتمند. این مستند هم تقریبا از همین کلیشۀ ثابت پیروی می‌کند. اما ستارۀ این مستند آنقدر درخشان و خاص هست که داستانش ارزش شنیده شدن داشته باشد.
به گزارش فرارو؛ مستند «من زلاتان هستم» را ینس شوگرن بر اساس کتاب زندگینامۀ زلاتان ساخته است (کتابی که دیوید لاگرکرانس نوشته و به زبان‌ها مختلف ترجمه شده است). این فیلم به خصوص در کشور سوئد با استقبال خیلی زیادی رو به رو شده است و طبیعی است که هواداران این بازیکن در سراسر دنیا از دیدن این فیلم لذت ببرند. اما سرگذشت زلاتان احتمالا حتی برای کسانی که هوادار فوتبال نیستند هم جالب توجه خواهد بود.
در این مستند دومینیک اندرسون نقش زلاتان یازده ساله را بازی می‌کند؛ کودکی سرکش و عصیانگر که نه در مدرسه سر به راه است و نه در زمین بازی. اما چیزی که خیلی زود می‌فهمیم این است که این رفتار بی‌دلیل هم نیست. زلاتان در کودکی اوضاع خانوادگی مرتبی نداشت و اغلب اوقات هم تنها بود و هم گرسنه. پدر و مادر او از هم جدا شده بودند؛ پدرش همیشه افسرده و الکلی بود و مادرش هم ارتباط عاطفی نزدیک و عمیقی با او نداشت.
گرانیت روشیتی نقش هفده سالگی زلاتان را بازی می‌کند. این دوران برای او بسیار تعیین کننده بود؛ زلاتان برای ادامه دادن فوتبال باید تصمیم خیلی سختی می‌گرفت و همین کار را هم کرد. این تصمیمی بود که سکوی پرش او شد. او در بیست سالگی به آژاکس پیوسته بود؛ جایی که باید با کنایه‌های نژادپرستانه‌ای مثل «مهاجر تنبل» کنار می‌آمد. اما درخشش او در این تیم او را به اوج رساند و مسیر پیوستنش به یکی از قله‌های فوتبال اروپا یعنی یوونتوس را هموار کرد.
این مستند علاوه بر اینکه مثل بقیۀ مستند‌های ورزشی مسیر رشد زلاتان و غلبۀ او بر مشکلات و سختی‌های زندگی را نشان می‌دهد، یک نکتۀ روانشناختی آموزنده هم دارد. ینس شوگرن در این فیلم نشان می‌دهد که زلاتان خشم و عصیان درونی‌اش را به سمت و سوی درستی نشانه گرفت. محیط و شرایطی که زلاتان نوجوان در آن زندگی می‌کرد می‌توانست خیلی راحت او را به سمت جرم و تبهکاری سوق بدهد، اما زلاتان تصمیم گرفت با موفقیت در ورزش از زندگی انتقام بگیرد.
- کارگردان: ینس شوگرن (Jens Sjögren)
- امتیاز: ۶.۶/۱۰
۱۰نگرانی بی‌مورد که بعدها می‌فهمید ارزشش را نداشت! 
به این ۹عادت روزمره بله بگویید تا پخته‌تر شوید 
زیباترین گیاهان اپارتمانی برای آویزان کردن از سقف 
۱۰ فیلم برتر فلورنس پیو / بازیگر جذاب فیلم اوپنهایمر + بیوگرافی و حواشی زندگی 
۷دردسر داشتن هوش بالا 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
