تفال به حافظ امروز یکشنبه ۱۷ مهرماه ۱۴۰۱

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

گر تیغ بارد در کوی آن ماه

گردن نهادیم الحکم لله

آیین تقوا ما نیز دانیم

لیکن چه چاره با بخت گمراه

ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم

یا جام باده یا قصه کوتاه

من رند و عاشق در موسم گل

آن گاه توبه استغفرالله

مهر تو عکسی بر ما نیفکند

آیینه رویا آه از دلت آه

الصَبر مُر و العُمر فانٍ

یا لیت شعری حتام القاه

حافظ چه نالی گر وصل خواهی

خون بایدت خورد در گاه و بی‌گاه

تفسیر عرفانی:

اگر در محله زیبارویم شمشیر هم ببارد، ما تسلیمیم؛ چرا که حکم، حکم خداست. مقصود او از این شعر این است که هرآن که تسلیم امر دوست گردد و شیوه پرهیزگاری به درگاهش را بداند، بدون هیچ ترسی در عرصه عشق وارد می‌شود، چرا که می‌داند حکم لایزال او تغییرناپذیر است و هر آن چه که او فرمان دهد، انجام می‌گیرد.

تعبیر غزل:

بدان که باید مراقب باشی و به هر کس و ناکسی دل نسپاری؛ هر چند که بوجود آمدن و نیامدن این حس نسبت به دیگران اختیاری نیست، اما تاحدودی می‌توان جلوی آن را گرفت. پس سعی کن به کسی که دل می‌سپاری، به تو دل سپرده باشد، تا از آن دریچه که او به تو می‌نگرد، تو به او بنگری.