فرارو- دکمه خواباندن صندلی هواپیما آن قدر بحث برانگیز است که الهام بخش یک صنعت خُرد کامل از دستگاه‌ها شد تا مسافران جلویی را که به فضای شما خم می‌شوند متوقف کنند.
به گزارش فرارو به نقل از شبکه خبری سی ان ان، در برهه‌ای از زمان تمام صندلی‌های بیزینس کلس (اقتصادی) هواپیما دارای حالت خوابیده بودند. امروزه مدل‌های کامل صندلی وجود دارد که به سادگی این گزینه را ندارند. پس چه اتفاقی افتاد که صندلی‌های درازکش از برخی از هواپیما‌ها حذف شدند؟ آیا این تغییر خوبی خواهد بود؟ آیا یک مسافر تنها به صرف این که می‌تواند صندلی خود را بخواباند باید این کار را انجام دهد؟
مانند بسیاری از موارد در تجارت هوایی بستگی به این دارد که این پرسش را از چه فردی مطرح کنید. بیایید در مورد نحوه عملکرد خوابیدن صحبت کنیم. در ابتدایی‌ترین حالت مکانیسمی در ساختار زیر بالشتک صندلی شما پنهان شده که یک محور، سیم‌هایی که آن را به دکمه روی تکیه گاه شما وصل می‌کند و یک قوطی پنوماتیکی که صندلی را به حالت عمودی برمی گرداند را شامل می‌شود. سازندگان صندلی آن را "کینماتیک" می‌نامند: قطعاتی که حرکت می‌کنند.
برای خطوط هوایی این هزینه در وهله نخست ناشی از تعمیر و نگهداری است. هر نوع مکانیسمی مستعد خرابی است چه به دلیل فرسودگی معمولی باشد و چه به این دلیل که مسافران به آرامی با قطعات هواپیما رفتار نمی‌کنند. در وهله دوم این یک هزینه وزنی است، زیرا این مکانیسم‌ها می‌توانند به سرعت جمع شوند. امروزه بیش‌تر صندلی‌های مدرن و سبک هواپیما بین هفت تا ۱۰ کیلوگرم برای هر مسافر وزن دارند هر وزنی که بتوان آن را ذخیره کرد به معنای کاهش سوخت مورد نیاز برای حمل آن است. نکته سوم و از برخی جهات مهم‌تر از نکات دیگر آن است که این یک هزینه اختلال می‌باشد، زیرا اگر مسافران بر سر آداب نشستن صندلی با یکدیگر دعوا کنند این وضعیت کار را برای مهمانداران هواپیما دشوار می‌شود. در برخی موارد مسافران به قدری اختلال ایجاد کردند که حتی خلبانان برای تامین ایمنی پرواز مجبور به تغییر مسیر شده‌اند.
بنابراین، اگر صندلی‌ها نخوابیدند چه خواهد شد؟ در اواخر دهه ۲۰۰۰ میلادی نسل جدیدی از صندلی‌های فوق سبک بسیار مهندسی شده وارد بازار شدند و بخشی از موردی که آن صندلی‌ها را فوق سبک می‌ساخت این بود که هیچ عملکردی برای خوابیدن نداشتند. برخی از نوابغ عرصه بازاریابی به این فکر افتادند که آن صندلی‌ها را "پیش خوابیده" بنامند و پشتی را در زاویه‌ای بین کاملا عمودی و کمی خمیده ثابت کنند.
در ابتدا از این نوع از صندلی‌ها در پرواز‌های ارزان قیمت استفاده شد. خطوط هوایی استفاده کننده از این صندلی‌ها معمولا پرواز‌های چند ساعته را انجام می‌دهند. این خطوط هوایی به دلیل حذف تمام مشکلات از عملکرد خود مشهور هستند. اولین پذیرنده چنین صندلی‌هایی شرکت هواپیمایی Jet۲ بریتانیا یک شرکت اروپایی با عمده پرواز‌های انجام شده در دوره تعطیلات بود که در سال ۲۰۰۹ میلادی یک صندلی از پیش خوابیده را از شرکت سازنده صندلی آکرو انتخاب کرد که نحوه تفکر خطوط هوایی در مورد صندلی‌ها را متحول ساخت. صندلی آکرو که در آن زمان کلارک نام داشت و اکنون سری ۳ نامیده می‌شود از چند جهت کلیدی متفاوت بود.
فقدان تکیه گاه یکی از خصوصیات ان بود. با این وجود، خصوصیت دیگر آن روشی نوآورانه بود که در آن صندلی از ناحیه کف و تکیه گاه به شکل ثابت و مقعر شبیه "دَلو" شکل گرفته بود. از ناحیه پشت صندلی این شکل دادن بدان معنا بود که مسافران قد بلندتر می‌توانستند زانو‌های خود را در دو طرف قرار داده و چند اینچ فضای بالقوه به دست آورند. این میزان فضا واقعا مهم است. در هواپیما‌های تک راهرو در بخش بیزینس کلس مانند بوئینگ ۷۳۷ یا ایرباس A۳۲۰ حدود ۳۰ ردیف وجود دارد و صندلی‌های نسل قبلی در حدود ۷۶ سانتی متر (۳۰ اینچ) فاصله داشتند. این فاصله و فضایی بین نقطه روی یک صندلی و همان نقطه روی صندلی جلو است. بنابراین، اساسا فضای شما منهای ضخامت خود صندلی است.
اگر یک شرکت هواپیمایی بتواند در هر ردیف یک اینچ فضا صرفه جویی کند این ۳۰ اینچ در طول هواپیما است که برای یک ردیف صندلی اضافی مناسب است. در طول یک دهه گذشته صندلی سازان مختلفی در مورد صندلی‌های از پیش خوابیده شده و راه‌های دیگر برای صرفه جویی در این میزان فضا اختراعاتی را انجام داده‌اند.
یکی از بهترین ابداعاتی که مورد توجه قرار گرفته مورد صندلی ساز آلمانی Recaro است که در خارج از حوزه صنعت هوانوردی به دلیل صندلی‌های ساخته شده اش در حوزه خودرو‌های مسابقه‌ای شناخته می‌شود. صندلی‌های ساخته شده توسط Recaro برای هواپیما علاوه بر صندلی‌های بیزینس کلس با ویژگی‌های کامل برای پرواز‌های طولانی مدت با حالت خوابیده و صندلی کج شده صندلی‌های باریک از پیش خوابیده را برای پرواز‌های کوتاه‌تر نیز ارائه می‌کند.
"مارک هیلر" مدیر اجرایی Recaro می‌گوید:"یک شرکت هواپیمایی می‌تواند یک موقعیت از پیش تعریف شده زاویه پشتی ۱۵ یا ۱۸ درجه را در فرآیند پیکربندی صندلی انتخاب کند. این انتخاب کمک می‌کند تا راحتی بیش تری از طریق افزایش زاویه پشتی فراهم شود یا طرح بندی‌های ویژه با تعداد مسافران خاص انجام شود. مزیت اصلی آن افزایش فضای نشیمن است، زیرا فضای نشیمن یک مسافر از طریق استراحت مسافری دیگر مورد نفوذ و اختلال قرار نمی‌گیرد. علاوه بر این، هزینه کل مالکیت پایین، قطعات متحرک کمتر روی صندلی، قابلیت اطمینان بهبود یافته و تعمیر و نگهداری ساده از دیگر ویژگی‌های آن هستند".
طرح بندی‌های ویژه‌ای که هیلر به آن اشاره می‌کند اغلب همان چیزی است که صنعت آن را max pax می‌نامد یعنی حداکثر تعداد مسافران تایید شده برای یک هواپیما. در حال حاضر ۲۴۴ مسافر در یک ایرباس A۳۲۱neo با بدنه تمام اقتصادی می‌توانند حضور داشته باشند هواپیمایی که در آن برخی از خطوط هوایی با صندلی‌های بیزینس کلس جادار در جلو زیر ۱۵۰ مسافر دارند. بدیهی است که نسخه ۲۴۴ نفره آن هواپیما یا حتی با ۲۳۰ صندلی به بالا جادارترین نخواهد بود.
با این وجود، سازندگان صندلی در چندین سال اخیر راه‌هایی را کشف کرده اند که سبب می‌شود فضای بیش تری در زانو‌های شما وجود داشته باشد: نازک کردن پشتی صندلی، انتقال ساختار به جایی که خارج از زانو است و بهبود فاصله برای ساق پا. در چند سال گذشته صندلی‌های باریکی که پیش‌تر توسط شرکت‌های هواپیمایی کم هزینه‌تر مورد استفاده قرار می‌گرفتند به خطوط هوایی با خدمات کامل نیز راه پیدا کرده‌اند به ویژه به این دلیل که خطوط هوایی با خدمات کامل به طور مستقیم با رقبای کم هزینه رقابت می‌کنند.
یکی از راه‌هایی که طوط هوایی این کار را انجام می‌دهند ارائه صندلی‌هایی با فضای پای اضافی برای فروش در بخش جلویی کابین اقتصادی می‌باشد که ممکن است یک مدل صندلی با ویژگی‌های کامل‌تر با حالت خوابیده و سوکت‌های برق AC داشته باشد در حالی که ممکن است صندلی در بخش معمولی کلاس اقتصادی از پیش خوابیده باشد و فاقد برق بوده یا تنها یک خروجی USB داشته باشد.
این کابین‌ها هیبریدی نامیده می‌شوند. بنابراین، هنگام سوار شدن به هواپیما مراقب آن باشید: ممکن است رنگ پارچه صندلی از ردیفی به ردیف دیگر تغییر کند، ممکن است تکیه گاه متحرک ناپدید شده یا ممکن است روکش صندلی از پارچه‌ای به چرمی تبدیل شود.
بنابراین، آیا صندلی‌های از پیش خوابیده مثبت هستند یا منفی؟ با در نظر گرفتن همه چیز می‌توان گفت این نوع از صندلی‌ها در پرواز‌های کوتاه مدت که تنها چند ساعت به طول می‌انجامند مفید هستند بیش‌تر بدان خاطر که از شر دعوای احتمالی با سایر مسافران خلاص می‌شوید. برای پرواز‌های طولانی مدت بهتر است صرف یک مسافر خوب باشید و پیش از خواباندن صندلی تان پشت سر خود را چک کنید و به آرامی این کار را انجام دهید و زمانی که همه مسافران در حال صرف غذا هستند پشتی صندلی خود را در حالت صاف قرار دهید!
