برای بیشتر کارکنان، ارتقای شغلی عامل خوشحالی است. بالا رفتن از نردبان شغلی می‌تواند یک عنوان جدید و حقوق بالاتر را به همراه داشته باشد. اما وقتی مسوولیت بیشتر، بدون عنوان یا پول اضافه به شما داده می‌شود، هیچ‌گونه جای خوشحالی ندارد. متاسفانه این اتفاق خیلی هم شایع است.
به گزارش دنیای اقتصاد، طبق نظرسنجی پلتفرم JobSage، ۷۸درصد کارکنان آمریکایی این «ارتقای خاموش» را تجربه کرده اند، به طوری که ۵۷درصد آن‌ها می‌گویند مورد سوءاستفاده کارفرمایی قرار گرفته اند که خشک و خالی از آن‌ها می‌خواهد کار بیشتری انجام دهند.
JobSage یک پلتفرم شفافیت محیط کار است که کارکنان در آن نظرات خود را ثبت می‌کنند و دیدگاه‌هایی را به اشتراک می‌گذارند که برای جویندگان کار اهمیت ویژه دارد؛ دیدگاه‌هایی مثل رعایت جامعیت در محیط کار، فرصت رشد، حس هدفمندی، بازخورد معنادار و انعطاف پذیری. کلی میسون، هم بنیان‌گذار JobSage، می‌گوید:
«این یک موقعیت فریبکارانه است، چون واضح است که کارفرمای شما برای اینکه این حجم کار بیشتر را روی دوش شما گذاشته دلیل خاصی دارد. ممکن است با کمبود استعداد‌ها مواجه شده باشد، ممکن است یک نیرو تازه رفته باشد یا به دلایل مالی مجبور به تعدیل نیرو شده باشد. اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتید، باید به آن اعتراض کنید.» میسون می‌گوید ارتقای خاموش و بدون مزایا، سه نشانه رایج دارد:
۱- مدیرتان از شما می‌خواهد وظیفه‌ای را انجام دهید که مربوط به پست بالاتر از شماست.
۲- نسبت به همکارانتان که عنوان شغلی هم سطح شما دارند، وظایف بیشتری را انجام می‌دهید.
۳- مجبور شده اید کاری را انجام دهید که همکار یک سطح بالاتر از شما انجام می‌داد و او حالا سازمان را ترک کرده است.
نظرسنجی مذکور به این نتیجه رسیده که صنایع هنری و طراحی، پذیرایی و هتلداری، خدمات غذا، دولت و آموزش بیشتر از بقیه در معرض ارتقای خاموش هستند. در این صنایع، کارفرما‌ها از کارکنان می‌خواهند در کوتاه‌مدت، کار شخص دیگری را انجام دهند، اما محدودیت‌هایی هم وجود دارد.
میسون می‌گوید: «وقتی کارفرما می‌خواهد وظیفه اضافه‌ای را بر عهده تیم شما بگذارد، متوجه آن می‌شوید. این اتفاق معمولا ظرف چند هفته رخ می‌دهد. اگر کسی ظرف یک ماه صحبتی در مورد آگهی شغلی برای نقشی که خالی شده نکند، دستتان را بالا ببرید و بگویید: متوجه شده ام که از من می‌خواهید کار‌های بیشتری انجام دهم. آیا قرار است نیروی جدیدی بگیریم که از بار کاری ما کم شود؟»
اگر پاسخ منفی است، به عقیده میسون دو گزینه پیش رو دارید: به آن‌ها بگویید از وضعیت جدید پیش‌آمده راضی نیستید و باید تغییری ایجاد شود. یا بگذارید بفهمند که دوست دارید این روال را ادامه دهید، به شرطی که رسما عنوان شغلی جدید و افزایش حقوق متعاقب آن را دریافت کنید.
به گفته میسون، «می‌توانید بگویید: به من یکسری وظایف محول شده بود و از وقتی آمده ام آن‌ها را انجام داده ام. الان با وظایف جدید در مقایسه با انتظاراتی که در ابتدای آمدنم از من داشتید، احساس خوبی ندارم.»
نظرسنجی JobSage به این نتیجه رسیده که فقط ۲۲درصد کارکنان عکس العمل جدی نشان می‌دهند و با کار اضافه‌ای که کارفرما بدون ارتقای رسمی و افزایش حقوق بر عهده آن‌ها گذاشته، مخالفت می‌کنند. ۷۸ درصد باقی مانده ممکن است ابتدا بپذیرند و چیزی نگویند، اما کارفرما‌ها باید بدانند که این مساله بعدا مشکل ساز می‌شود.
میسون می‌گوید: «افراد وقتی مجبور می‌شوند کار بیشتر، بدون جیره و مواجب اضافه انجام دهند، دچار احساس خشم و دلخوری می‌شوند. مدیران معمولا پرمشغله هستند و ممکن است نفهمند که کارمندشان ناراحت و مضطرب است. کارفرما‌هایی که به «ارتقای خاموش» روی می‌آورند، معمولا به‌سرعت از آن می‌گذرند و به آنچه بر نیروی کارشان گذشته، توجهی نمی‌کنند.»
توجه نکردن به این مساله، شرکت‌ها را در معرض ریسک از دست دادن هر چه بیشتر نیرو‌های خوب قرار می‌دهد. در نظرسنجی مشخص شد که ۶۳ درصد شرکت‌ها از مقاومت کارکنان در برابر ارتقای خاموش، صدمه می‌بینند.
میسون می‌گوید: این چرخه منفی را وقتی می‌بینید که کارفرمایی دست به تعدیل نیروی گسترده زده باشد. افرادی که باقی می‌مانند مجبورند کار بیشتری انجام دهند، بدون اینکه افزایش دستمزد داشته باشند. بعد آن‌ها هم شروع به رفتن می‌کنند. کارفرما باید نسبت به درک و توجه به کارکنانی که بار کاری اضافه روی دوششان گذاشته شده، گوش به زنگ باشد؛ به ویژه وقتی تعدیل نیرو انجام می‌دهد.
منبع: Fast Company
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
