روایت گریه مایک تایسون بعد از شکست محمد علی کلی از لری هولمز و انتقام از او

مایک تایسون یک روز پس از آن که اسطوره‌اش محمد علی کلی از لری هولمز به سختی شکست خورد، به گریه افتاد. قهرمان سابق سنگین وزن بوکس جهان در سال ۱۹۸۰ و در سن ۲۸ سالگی، پس از دو سال دوری از بوکس، به رینگ بازگشت تا برای کسب عناوین WBC و Ring Magazine با هولمز مسابقه دهد.

به گزارش روزیاتو، محمد علی کلی در این مسابقه شرایط سختی در برابر هولمز داشت و در حالی که مبارزه می‌کرد که لکنت زبان و لرزش دست ناشی از شروع بیماری پارکینسون در وی پیدا شده بود. او در این مسابقه به شدت توسط هولمز مورد ضربات سهمگین قرار گرفت تا اینکه آنجلو داندی، مربی محمد علی در راند دهم مسابقه را متوقف کرد.

مایک تایسون که در آن زمان ۱۴ سال داشت همراه با مربی‌اش کاس دی آماتو وحشت زده تماشاگر این مسابقه بود، در شرایطی که هولمز اسطوره او را له کرد.

مایک آهنین در مصاحبه‌ای در این باره گفته است: «برای دیدن مبارزه محمد علی با لری هولمز به نزدیک رینگ رفتیم. هولمز به شدت علی را کتک زد. همه به خانه رفتیم، در طی مسیر ۳۰ مایلی جنوبی، هیچ کسی در داخل ماشین در طی ۳۰ مایل یک کلمه صحبت نکرد. وارد خانه شدیم، به رختخواب رفتیم، خوابیدیم و هیچ کس چیزی نگفت. صبح روز بعد [کاس دی آماتو]تلفنی با علی صحبت کرد. داشتم می‌شنیدم که می‌گوید: او یک ولگرد است. علی، چرا گذاشتی این ولگرد کتکت بزند؟».

دی آماتور در نهایت تلفن را به تایسون می‌دهد که قول می‌دهد انتقام اسطوره شکست خورده‌اش را بگیرد. تایسون می‌گوید: «تلفن را گرفتم، به علی گفتم وقتی بزرگ شدم انتقامت را می‌گیرم. به خاطر توناک اوتش می‌کندم. علی گفت: آره من بزرگ‌ترین بوکسور تاریخم و دارو مصرف می‌کنم.

مریض شده بودم و برمی گردم و هولمز راناک اوت می‌کنم». اما صحبت‌های علی نتوانست آن اثر تسکین دهنده‌ای که می‌خواست را روی تایسون نوجوان داشته باشد. تایسون در ادامه در مورد صحبت‌های خود با محمد علی کلی بعد از شکست از لری هولمز می‌گوید: «داشتم پشت تلفن گریه می‌کردم. فکر می‌کرد دارد مرا خوشحال می‌کند، اما باعث شده بود غمگین شوم، زیرا این واقعیت را نادیده می‌گرفت که داشتم می‌گفتم انتقامش را می‌گیرم».

تایسون فرصتش برای گرفتن انتقام شکست محمد علی از هولمز را هشت سال بعدتر به دست آورد وقتی در ژانویه ۱۹۸۸ در سالن ترامپ پلازا در آتلانتیک سیتی با هولمز روبرو شود. محمد علی کلی نیز تماشاگر این مبارزه بود و لحظاتی پیش از مسابقه به تایسون گفت: «به خاطر من بزنش». تایسون هم دقیقاً همین کار را کرد و چنان هولمز راناک اوت کرد که مسابقه در راند چهارم با پیروزی او به پایان رسید و بدین ترتیب تایسون توانست مقام‌های سنگین وزن WBA, WBC و IBF را بازپس بگیرد.

این تنها باری بود که لری هولمز در دوران حرفه‌ای بوکس خودناک اوت می‌شد. او در این مسابقه سه بار طی ضربات سهمگین تایسون‌ناک داون شد و بالاخره در بار سوم بود که داور مسابقه را متوقف کرده و نتیجه را با امتیازناک اوت به سود مایک تایسون اعلام کرد. پس از این مسابقه بود که لری هولمز برای بار دوم اعلام بازنشستگی کرد.