با تشکر از عبدالله

رقابت‌های بیست‌ودومین دوره لیگ برتر ایران در شرایطی به پایان رسید که پرسپولیس در جدالی نفس‌گیر با سپاهان جام قهرمانی را به دست آورد؛ گو اینکه به غیر از تلاش برای قهرمانی، در انتهای جدول هم رقابتی باورنکردنی برای بقا شکل گرفته بود. پیش از شروع بازی‌های هفته سی‌ام، سقوط نفت مسجدسلیمان به لیگ پایین‌تر قطعی شده بود و دو تیم مس کرمان و صنعت نفت آبادان باید برای بقا تلاش می‌کردند.

مس در بازی‌های رودررو عملکرد بهتری داشت و سرنوشت ماندن دست خودش بود. البته که کار دشواری داشت و باید سپاهان را می‌برد یا اینکه امیدوار می‌ماند تا صنعت نفت ببازد. مس می‌توانست امیدوار باشد که حداقل هر نتیجه‌ای خودش می‌گیرد صنعت نفت هم کاری مشابه انجام دهد تا حداقل به لطف عملکرد بهتر در بازی رودررو بماند. با این حال چنین نشد. مس به سپاهان باخت و صنعت نفت با عبدالله ویسی کاری معجزه‌وار را رقم زد و توانست با یک گل گل‌گهر را شکست دهد و در لیگ برتر بماند.

زمانی که عبدالله ویسی هدایت این تیم را بر عهده گرفته بود، کمتر کسی فکرش را می‌کرد با توجه به اختلاف موجود در بین تیم‌های پایین جدول، صنعت نفت شانسی برای بقا داشته باشد. عبدالله هشت هفته مانده به پایان هدایت این تیم را به دست گرفت و به قولی که داده بود عمل کرد. هرچند باید برای وفا به عهدش تا شنیدن سوت پایان بازی مس و سپاهان صبر می‌کرد. «این بازی نفس‌گیرترین بازی زندگی من بود. قبل از این، این اتفاقات را داشتم، اما نه این‌طوری. به هر حال زحمت کشیدیم و تلاش کردیم و دانسته بازی کردیم. به قول اسپانیایی‌ها دانسته بازی کردیم. می‌دانستیم از بازی چه می‌خواهیم و بازی را در نیمه اول کنترل کردیم. هرچند بد بودیم، اما خوش‌شانس هم بودیم».

عبدالله می‌تواند کاندیدای بهترین مربی فصل حتی با همین هشت بازی لقب بگیرد. او زمانی هدایت صنعت نفت را بر عهده گرفت که تقریبا این تیم شانسی برای بقا نداشت؛ با ۱۲ امتیاز از ۲۲ بازی در قعر جدول جا خوش کرده بود و هفت امتیاز از منطقه امن دور بود. جبران این فاصله نیاز به یک معجزه داشت. ویسی با کسب ۱۳ امتیاز از هشت بازی مأموریت غیرممکن را ممکن کرد. او در هشت بازی از ۲۲ بازی قبلی بیشتر امتیاز اندوخت و صنعت را نجات داد. به غیر از مأموریت دشواری که عبدالله در آبادان داشت و صنعت را حفظ کرد، این لیگ با آمار مهم دیگری به پایان رسید.

شهریار آقای گل

رقابت برای رسیدن به عنوان آقای گلی، یکی دیگر از آن چالش‌های جذابی بود که به روز آخر کشیده شد. شهریار مغانلو با ۱۲ گل در ۲۹ هفته صدر جدول را در اختیار داشت و رضا اسدی از تراکتور با ۱۱ گل در تعقیب او بود. سپاهان باید با مس کرمان روبه‌رو می‌شد و تراکتور با استقلال. روی کاغذ کار شهریار برای رسیدن به عنوان آقای گلی ساده‌تر بود، ولی ماجرا در این بخش وقتی پیچیده شد که مهدی قایدی یکباره خودش را در قامت مدعی آن‌هم فقط در یک بازی معرفی کرد. او که تا پیش از روز پایانی ۹ گل زده بود، برابر تراکتور در دیداری پرگل توانست هت‌تریک کند و یکباره خودش را به عنوان مدعی اصلی آقای گلی مطرح کند. قایدی بدشانس بود که شهریار مغانلو در لحظات پایانی یک گل وارد دروازه مس کرد وگرنه می‌توانست این عنوان را از آن خود کند. شهریار با ۱۳ گل به عنوان آقای گل لیگ برتر معرفی شد

و ناگهان استقلال

درست است که شهریار توانست عنوان آقای گلی را از مهدی قایدی بگیرد، ولی استقلال توانست عنوان بهترین خط حمله لیگ برتر را با برتری ۷ بر یکی که مقابل تراکتور داشت از چنگ سپاهان دربیاورد. استقلال نهایتا پس از ۳۰ بازی با ثبت ۵۲ گل بهترین خط حمله لیگ برتر شد.

فاکتور تکراری

بهترین خط دفاع این دوره از رقابت‌های لیگ برتر هم به پرسپولیس رسید. این تیم فقط ۱۳ بار دروازه‌اش باز شد تا دوباره همان سناریوی تکراری در مسیر قهرمانی رقم بخورد. در ادوار گذشته تیمی که بهترین خط دفاعی را داشته توانسته در کورس قهرمانی عملکرد بهتری از خود به جا بگذارد.

علیرضا بیرو و دستکش طلایی

دیگر جدال جذاب لیگ برتر را هم علیرضا بیرانوند دروازه‌بان پرسپولیس برد. او به همراه حسن پورحمیدی دروازه‌بان آلومینیوم اراک در کورس کسب دستکش طلا بودند. هر دو تا پیش از هفته پایانی ۱۷ بار کلین‌شیت کرده بودند، ولی در هفته آخر دو بار دروازه پورحمیدی باز شد تا نهایتا این عنوان به علیرضا بیرانوند برسد. او در مجموع توانست ۱۸ بار دروازه‌اش را در طول این فصل بسته نگه دارد و رکورد حسین حسینی، دروازه‌بان استقلال را بشکند. بیرانوند در انتهای دیدار با نساجی برای حفظ این رکورد جایش را به احمد گوهری داد تا این عنوان در مجموع به نفع خودش ثبت شود.