ده‌ها گور «بسیار منحصربه‌فرد» از یک جامعه‌ی پرویی شکارچی کوسه، باستان‌شناسان را نه فقط به خاطر اشیاء فلزی ارزشمند و گلدان‌های سرامیکی عجیب موجود در آن‌ها، بلکه بخاطر اندام‌های انسانی اضافه‌ای که درونشان بود، شگفت‌زده کرده‌اند (تصویر نمایه مردی را نشان می‌دهد که با دو «پای چپ» اضافه دفن شده).
به گزارش فرادید، بیش از ۵۰ گور و یک سکونتگاه کوچک ساحلی متعلق به فرهنگ Virú در سال ۲۰۱۸ در شهر Huanchaco در ساحل شمالی پرو کشف شد. ویکتور کامپانیای باستان‌شناس، سرپرست این کاوش می‌گوید: «این یک دهکده ماهیگیری پیچیده‌ی کوچک است».
فرهنگ کمتر شناخته شده‌ی Virú که به خاطر دره‌ی Virú که از کوه‌های آند تا اقیانوس آرام امتداد دارد، نام‌گذاری شده، بین سال‌های ۱۰۰ تا ۷۵۰ پس از میلاد در این منطقه بالید، تا این که Moche کنترل منطقه را به دست گرفت.
حدود ۳۰ گور از ۵۴ گور یافت‌شده نه تنها شامل اسکلت‌های کامل، بلکه شامل بخش‌های اضافی بدن نیز می‌شود. بیشتر اندام‌های اضافه بازو‌ها و پا‌ها هستند. در یک مورد، یک فرد بالغ دست نخورده دفن شده بود، همراه با دو پای چپ اضافی که درست در کنار جسد دفن شده بودند.
مطالعه اولیه نشان داد بسیاری از بقایا، نشان‌دهنده‌ی شواهدی از تروما هستند، از جمله آثار بریدگی وجراحت. کامپانیا می‌گوید افرادی که آسیب دیده بودند به احتمال زیاد با اندام‌های اضافی دفن شده بودند.
در حال حاضر، باستان‌شناسان فقط می‌توانند در مورد انگیزه‌ی این تدفین‌های غیرعادی حدس بزنند. یک حدس آن‌ها این است که اندام‌های اضافی شاید به عنوان قربانی کنار متوفی دفن می‌شدند تا او را تا زندگی پس از مرگ همراهی کنند. تحقیقات آزمایشگاهی آتی مشخص خواهد کرد که آیا بین افراد مدفون و صاحبان قسمت‌های اضافی بدن، هیچ ارتباطی وجود داشته است یا خیر.
گور‌های Virú دارای انواع گورنهاده‌ها نیز بود، از جمله ظروف سرامیکی زینت‌شده با صورت‌های انسان و جزئیات عجیب و غریب حیوانات، جواهرات و ورقه‌های مسی تاشده در دهان یا دست متوفی. از جالب‌ترین یافته‌های کامپانیا تا کنون، یک قلاب ماهی مسی بسیار بزرگ (به طول چهار اینچ) است که با ورق طلا پیچیده شده است.
این قلاب مسی بزرگ با نواری از طلا که به دور مرکز میله آن پیچیده شده، شاهدی بر میراث ماهیگیری این منطقه است.
اندازه قلاب برای به دام انداختن ماهی‌های بزرگ و کوسه‌ها مناسب است. ماهیگیری در این منطقه ساحلی شمال پرو که اطراف پایتخت منطقه‌ای تروخیلو قرار دارد، سنتی دیرینه است.
سال ۲۰۱۰، معبدی ۳۵۰۰ ساله در این منطقه کشف شد که شکارچیان کوسه در منطقه هوآنچاکو از آن استفاده می‌کردند. شواهدی یافت‌شده از قایق‌های حصیری نیز یافت شده که هنوز هم ماهیگیران هوآنچاکو از آن استفاده می‌کنند؛ این قایق‌ها دست‌کم چهار هزار سال قدمت دارند.
نزدیک به یک دهه بعد، پریتو یک سکوی تشریفاتی ۱۵۰۰ ساله را در سایت پامپا لا کروز در هوآنچاکو روی تپه‌ای بر فراز اقیانوس آرام کشف کرد. زیر این سکو، ۹ کوسه و همچنین جفت‌های ماهی تن زردباله (گیدر)، آفتاب‌ماهی و نهنگ کوگیا دفن شده بودند.
