یحیی؛ ژنرال ناپلئون

هفته دوم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران عصر پنجشنبه به پایان رسید تا همین حالا تکلیف تیم‌های مدعی جدی‌تر از هر زمان دیگری مشخص شود. رقابت‌های این هفته تحت تأثیر بازی تیم‌های تراکتور و پرسپولیس بود که به میزبانی تبریزی‌ها برگزار شد. این دیدار حساس را پرسپولیسی‌ها با یک گل به سود خود خاتمه دادند تا یحیی و سرخ‌های تهرانی یکی از سه تیم شش‌امتیازی جدول در هفته دوم باشند. پرسپولیس در هفته اول، در دیداری خانگی، بدون حضور تماشاگرانش، موفق شد با یک گل از سد آلومینیوم اراک بگذرد و گام اول را با کسب سه امتیاز بردارد.

هفته دوم، ولی شرایط برای این تیم حسابی متفاوت بود؛ آن‌ها به تبریز سفر کردند تا مقابل تراکتور، یکی از جدی‌ترین مدعیان قهرمانی این دوره قرار بگیرند؛ آن‌هم در ورزشگاهی مملو از تماشاگر که شور و حال خاصی به این رقابت بخشیده بودند. پرسپولیس، ولی با ارائه یک نمایش منطقی موفق شد از این بازی هم دست پر خارج شود و دوباره با نتیجه یک بر صفر به برتری برسد. دو برد مشابه با نتیجه یک بر صفر و زدن حداقل گل در هر بازی، باعث شده تا یحیی با دو برد ناپلئونی، همچنان به رکورد شکست‌ناپذیری‌اش در سال ۱۴۰۲ ادامه دهد.

پرسپولیس در تمامی رقابت‌هایی که در سال ۱۴۰۲ در لیگ فصل قبل، جام حذفی و لیگ این دوره برگزار کرده، توانسته برنده شود و کوچک‌ترین امتیازی به رقبا نداده است. این فرمول در انتهای فصل پیش بیشترین کمک را به پرسپولیسی‌ها کرد و آن‌ها را قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران کرد.

یحیی ابتدای فصل جدید را هم با همان شیوه همیشگی استارت زده و تلاش کرده امتیازات لازم را بگیرد؛ هرچند در این میان متهم به کسب برد‌های ناپلئونی با حداقل اختلاف گل است. این مورد در دو بازی نخست به‌خوبی خودش را نشان داده و برد‌های اقتصادی پرسپولیس تبدیل به سوژه‌ای تکراری شده تا دوباره علاقه‌مندان به فوتبال متوجه آن شوند. پرسپولیس که در سال‌های اخیر بار‌ها نشان داده بهترین و آماده‌ترین تیم ایران است، در یکی، دو فصل گذشته به‌وضوح در خط حمله با مشکل روبه‌رو بوده و این نقیصه هنوز برطرف هم نشده است. این تیم در این فصل هم کم گل می‌زند و از همه بدتر اینکه اسم مهاجم آن‌ها در بین گل‌زنان دیده نمی‌شود. در دیدار اول علی نعمتی، مدافع این تیم، یحیی را رستگار کرد و در بازی دوم هم سعید صادقی، وینگر سرخ‌های تهرانی، کار را برای این تیم درآورد.

شاید با وجود گذشت زمان اندکی از رقابت‌های لیگ بیست‌و‌سوم، این نتیجه‌گیری که یحیی و تیمش اقتصادی می‌برند و مهاجمش گل‌زنی نمی‌کند، خیلی زود باشد، ولی مرور اتفاقات فصل گذشته پرسپولیس که با یحیی به قهرمانی رسیدند، نشان می‌دهد که برد‌های اقتصادی، یکی از ابزار‌هایی است که یحیی با استناد به آن توانسته قهرمانی را برای تیمش به ارمغان بیاورد. در فصل گذشته پرسپولیس با کسب ۲۰ برد از ۳۰ بازی توانست ۶۶ امتیازی شده و عنوان قهرمانی را به دست بیاورد. از ۲۰ بردی که یحیی در فصل گذشته برای پرسپولیس به ارمغان آورد، ۱۱ تا از آنها، یعنی ۵۵ درصد مجموع بردهایش را ناپلئونی به دست آورده است. او در این بازی‌ها موفق شد با حداقل اختلاف گل به برتری برسد. اگرچه برد‌هایی مهمی مانند برتری ۳ بر ۲ برابر تراکتور هم به دست آورده و یکی، دو برد با نتیجه ۲ بر یک هم داشته، ولی واقعیت این است که تعداد برد‌های پرسپولیس که با نتیجه یک بر صفر به دست آمده بسیار زیاد است. از ۱۱ برد اقتصادی پرسپولیس در فصل گذشته هشت‌ مورد آن‌ها با نتیجه یک بر صفر رقم خورده است.

حالا با مرور ساده همین اتفاق، می‌توان پی برد که موضوع برد‌های اقتصادی یحیی در پرسپولیس چندان جدید نیست. او در همین فصل ۲۳ هم نشان داده که همچنان روی این اصل اصرار دارد. یحیی که به‌خوبی فرمول موفقیت در لیگ ایران را از بر است، می‌داند که اگر در خط دفاعی، تیمش عملکرد خوبی داشته باشد، حداقل گلی نخورد، می‌تواند با استفاده از تک‌موقعیت‌هایی که بازیکنانش آن را تبدیل به گل می‌کنند، سه امتیاز بازی و نهایتا عنوان قهرمانی را به دست بیاورد. فصل گذشته، تعداد گل‌های زده پرسپولیس در مقایسه با سه تیم بالای جدول از همه کمتر بود؛ در شرایطی که استقلال ۵۲ و سپاهان ۴۹ بار گل‌زنی کردند، پرسپولیسی‌ها در ۳۰ مسابقه فقط ۴۶ بار دروازه رقبا را گشودند که بخش اصلی این گل‌ها متوجه سه برد پرگل پنج و چهارگله مقابل نساجی و گل‌گهر است.

آیا یحیی مربی محتاطی است؟

نتایجی که پرسپولیس در فصل گذشته و این فصل به همراه یحیی گل‌محمدی به دست آورده، شاید این موضوع را تداعی کند که یحیی مربی محتاطی است؛ با‌این‌حال برای نظر قطعی دادن دراین‌باره باید جانب احتیاط را رعایت کرد. واقعیت امر این است که پرسپولیسی‌ها در بازی‌هایی که معمولا با حداقل اختلاف گل به سود خود پایان می‌برند خلق موقعیت زیادی دارند، ولی در زدن ضربات آخر، دقت کافی وجود ندارد. بررسی بازی‌های پرسپولیس نشان می‌دهد که این تیم به دنبال فوتبالی مالکانه است که با استفاده از خلاقیت وینگرهایش می‌تواند در ایجاد موقعیت گل به قدر کافی خلاقیت به خرج بدهد. مشکل، اما اینجاست که پرسپولیس در سال‌های گذشته، به غیر از یورگن لوکادیا که چندصباحی ماند و بعد رفت، هرگز مهاجم کارکشته و توانایی نداشته است.

این موضوع در فصل گذشته به‌خوبی خودش را نشان داد و در این فصل هم دوباره گریبان سرمربی پرسپولیس را گرفته است. گل‌محمدی چندسالی می‌شود که برای تقویت خط حمله‌اش به دنبال مهاجمی خارجی است، ولی آن‌قدری بودجه در اختیار ندارد تا بتواند یک بازیکن کامل در اختیار داشته باشد. دقیقا به همین خاطر است که تعداد گل‌های زده پرسپولیس در لیگ کمتر از رقبای اصلی و تعداد برد‌های ناپلئونی‌اش بیش از آن‌ها به نظر می‌آید. چه‌بسا اگر یحیی در ادامه همین فصل بتواند مهاجم کارکشته‌ای بگیرد یا شهاب زاهدی بتواند بخشی از شم گل‌زنی‌اش را فعال کند، یحیی هم از اتهام ناپلئون بودن، رها شود.