بر اساس تعریف رایج گُسَل گسل، یکی از انواع شکستگیهای پوسته زمین است که جابجایی سنگها را به همراه دارد. این جابهجایی میتواند از چند میلیمتر تا صدها متر باشد. انرژی آزاد شده به هنگام حرکت سریع گسلهای فعال عامل وقوع اغلب زمینلرزهها است.
به گزارش خبرآنلاین، تنشهای ناشی از حرکت صفحات تکتونیکی و برخورد آنها با یکدیگر، تغییر شکل و شکستی سنگهای پوسته را به همراه دارد. اگر بخشهای مختلف این شکستگیها نسبت به یکدیگر جابجا شوند، گسل به وجود میآید.
گسل زاگرس، به عنوان بزرگترین و اصلیترین سامانه گسلی ایران شناخته میشود. گسترش این گسل به بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر و پهنای آن به حدود ۳۰۰ کیلومتر میرسد. این گسل، یک گسل امتدادلغز راستگرد در امتداد شمال غربی - جنوب شرقی است. از دیگر گسلهای بزرگ ایران میتوان به پیشانی کوهستان، البرز، مکران، قطر-کازرون و آبیک - فیروزکوه (مشا) اشاره کرد.
گسل مشا یکی از مشهورترین گسلهای اطراف پایتخت است. این گسل به نامهای دیگری مانند راندگی اصلی جنوبی، راندگی میگون–مشاء، راندگی اصلی، گسل آبیک–فیروزکوه–شاهرود نیز نامیده شده و در حقیقت یک پهنه گسلی به پهنای حدود ده کیلومتر و طول حدود ۴۰۰ کیلومتر است.
گسل مشاء یک گسل فعال است و ناهنجاریهای چشمگیری در مسیر آن مشاهده میشود.
بر اساس آنچه کانال خبرفوری از فریبرز ناطقالهی استاد فریبرز ناطقیالهی، رئیس پژوهشکده مهندسی سازه و معاون پژوهشگاه بینالمللی زلزله نقل کرده است: «این گسل خطرناک خواهد بود و این تکان ٣.۹ ریشتری اخیر نشان از آماده بودنش برای زلزله احتمالی بیش از ٧ ریشتر خواهد بود که باعث خواهد شد علاوه بر گسلهای تهران خیلی از گسلهای دیگر ایران را به حرکت در بیاورد و نابودی تهران قطعی خواهد بود.»
این گسل در طول تاریخ چندین بار باعث زلزلههای قدرتمند شده است و به گفته ناطق الهی: «حدود ١٩۴ سال از آخرین زلزله این گسل گذشته، زلزله بزرگ بعدی احتمالا زلزله ٧.٢، ٧.٣ ریشتر خواهد بود و تاخیر در به وقوع پیوستنش بدتر و خطرناکتر است.»
بر اساس اطلاعات مقالهای که سال ۹۱ در پژوهشهای جغرافیای طبیعی منتشر شد، این گسل در سال ۹۵۸ میلادی نیز باعث زلزلهای به بزرگی ۷.۷ درجه در مقیاس ریشتر شده است.