آزمایشگاه مواد غذایی مرجعان خاتم+ اندازه گیری فلزات سنگین در مواد غذایی

آزمایش فلزات سنگینی مانند سرب، جیوه، کادمیوم، آرسنیک و ... در آزمایشگاه مواد غذایی مرجعان خاتم توسط کارشناسان متخصص و حرفه ای به طور دقیق قابل اجرا است.

آزمایشگاه مواد غذایی

آزمایشگاه مواد غذایی مرجعان خاتم به عنوان بهترین آزمایشگاه کشور، قادر به انجام آزمایشهای مختلف مواد غذایی از جمله اندازه گیری باقیمانده سموم شیمیایی، آزمایش سموم قارچی یا مایکوتوکسینها، اندازه گیری فلزات سنگین، آزمون میکروبی، آزمون های شیمی عمومی و ... مرتبط با خوراک انسان و دام می باشد. این آزمایشگاه های مواد غذایی در شش شعبه داخل کشور و یک شعبه خارجی در کشور روسیه آماده ارائه خدمات به متقاضیان می باشد.

اما چرا آزمایشگاه مواد غذایی مرجعان خاتم؟

• بهترین آزمایشگاه مواد غذایی کل کشور در سال 1402
• کسب رتبه اول در آزمون ارزیابی عملکرد در بخش باقیمانده سموم بین بیست و هشت آزمایشگاه کشور
• کسب رتبه A در آزمون ارزیابی عملکرد در بخش شیمی عمومی بین سی و شش آزمایشگاه کشور
• سرعت اعلام نتایج: در مدت زمان کمتر از 24 ساعت
• دقت در نتایج: مطابق با نتایج یوروفینز آلمان
• مجهز به دستگاههایی با تکنولوژی بالا
• مشاوره فنی و تخصصی
• کارشناسان حرفه ای
• دارای گواهینامه 17025
• همکار اداره استاندارد، غذا و دارو و دامپزشکی کشور

فلزات سنگین چیست

به این علت به آنها فلزات سنگین می گویند که در اندازه های مساوی نسبت به فلزات دیگر، وزن بیشتری دارند. فلزات سنگینی مانند سرب، جیوه، آرسنیک و ... که هم به طور طبیعی در پوسته زمین وجود دارند و وارد خاک، آب و هوا شده و هم از طریق فعالیت های انسانی مانند صنایع، دود ماشین، فعالیت های کشاورزی و ... وارد محیط زیست و زنجیره غذایی می شوند. این فلزات می توانند در هنگام تولید و بسته بندی مواد غذایی در کارخانه ها وارد غذاها شوند. فلزات سنگین می توانند از طریق جعبه های شیرینی و پیتزا یا از طریق ظروف یکبار مصرف رنگی یا ظروف سرامیکی رنگی به خصوص در مواقعی که در آن ها غذا و نوشیدنی داغ ریخته می شود، به مواد غذایی وارد شوند. طبق تحقیقات، میزان سرب آزاد شده از ظروف با رنگهای آبی فیروزه ای و کاربنی بیشتر از حد مجازِ استانداردها بوده و از ظروف رنگی با رنگهای سبز فلزات سنگینی مانند نیکل، سرب و کروم، از ظروف رنگی با رنگهای قرمز، سفید و مشکی، فلزات سنگینی مانند سرب و کادمیوم به مواد غذایی منتقل می شوند.

اثرات مخرب فلزات سنگین روی انسان

مصرف مواد غذایی دارای فلزات سنگین از آنجا که این فلزات در بدن تجزیه نمی شوند و سرعت جذب آنها بیشتر از دفعشان است، به تدریج در بافت های بدن از جمله مغز انباشته شده و باعث اختلال در عملکرد کلیه، پوکی استخوان، آلزایمر، اتیسم و سرطان در انسان می شود.

متأسفانه کودکان بیشتر در معرض سمیت فلزات سنگین هستند. به دلیل اینکه عملکرد سم زدایی و سیستم ایمنی آنها نسبت به بزرگسالان ضعیف تر است و از طرفی کودکان نسبت به وزنشان، غذای بیشتری مصرف می کنند، بنابراین جذب فلزات سنگین در آنها می تواند 40 تا 90 درصد بیشتر از بزرگسالان باشد. طبق گفته آکادمی اطفال آمریکا حتی مقادیر پایین فلزات سنگین در غذای کودکان هم می توانند اثرات مخربی روی رشد مغزی گذاشته و منجر به بیماری هایی از جمله اُتیسم و کاهش ضریب هوشی شوند.

راههای ورود فلزات سنگین به بدن انسان

فلزات سنگین از طریق مصرف مواد غذایی و آب آلوده، تنفس و از طریق جذب پوستی انسان را در معرض خطر قرار می دهند.

لازم به ذکر است که میزان فلزات سنگین موجود در مواد غذایی در اثر شستشو و در طی فرآوری و تولید آن حذف نمی شوند. فلزات سنگین در انواع مواد غذایی مانند شیر، شیر خشک، انواع میوه و سبزیجات، روغن، برنج، ماهی، غلات، حبوبات، انواع غذاها و نوشیدنی های بسته بندی در قوطی و ... وجود دارند که حد مجاز فلزات سنگین در آزمایشگاه مواد غذایی مرجعان خاتم قابل اندازه گیری است.

فلز سنگین سرب در شیر

شیر ممکن است به سرب آلوده شود که در برخی مواقع این آلودگی در شیر بالاتر از حد مجاز استانداردها می باشد. سرب از طریق مصرف غذای آلوده، وارد بدن دام و سپس شیر می شود.

نزدیک بودن محل گاوداریها به نواحی صنعتی، معادن، خطوط تردد وسایل نقلیه و مناطقی که آلودگی هوا زیاد است و همینطور استفاده از ظروف و تجهیزات نامناسب برای حمل و نقل و فرآوری شیر، می تواند باعث افزایش غلظت سرب در شیر شود.

پروتئینی به نام کازئین در شیر تمایل دارد به سرب متصل شود که این قضیه در مورد پنیر که از کازئین شیر تهیه می شود، جدی تر است.

پس حتماً از شیر و لبنیاتی استفاده کنید که از برندهای معتبر و تحت نظارت سازمان های استاندارد و غذا و دارو ایرانِ است و میزان سرب آن در آزمایشگاه های مواد غذایی معتبر بررسی می شود.

مواد غذایی که احتمال آلودگی آنها به فلزات سنگین بیشتر است:

• مواد غذایی دریایی: فلزات سنگینی از جمله جیوه، سرب، کادمیوم باعث آلودگی ماهی و محصولات دریایی می شوند و در بافت های بدن ماهی تجمع پیدا می کنند. بطور کلی تقریباً تمام ماهی ها دارای جیوه هستند که تجمع آن در اعضای داخلی ماهی نسبت به گوشت و پوست ماهی بیشتر است. آلودگی به فلزات سنگین در ماهی های بزرگ و ماهی های شکارچی که از ماهی های کوچک تغذیه می کنند بیشتر است. فلز سنگین جیوه در ماهی تن، خال مخالی، کوسه و بادبان ماهی بیشتر و مواد غذایی دریایی مانند میگو، ماهی حلوا، قزل آلا، سالمون، هامور، سرخو، کفشک آلودگی کمتری دارند.
• برنج: آلودگی برنج به فلزات سنگین به دلیل مصرف روزانه برنج به خصوص در بین مردم ایران، حائز اهمیت است. طبق نظر سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA)، برنج و مواد غذایی بر پایه برنج، در مقایسه با سایر مواد غذایی، میزان آرسنیک بیشتری دارد. برنج به دلیل ساختارش و کشت در آب زیاد، ده برابر بیشتر از سایر محصولات کشاورزی، فلزات سنگین سمی به ویژه آرسنیک را جذب می کند. فلز سمی آرسنیک در برنج قهوه ای بیشتر از برنج سفید است به دلیل اینکه پوسته خارجی یا سبوس برنج دارای بیشترین میزان آرسنیک است که در برنج قهوه ای این پوسته خارجی وجود دارد.
• سبزیجات برگی: طبق تحقیقات انسان با مصرف سبزیجات برگی مثل کاهو، شاهی، اسفناج و ... بیشتر در معرض فلزات سنگین قرار می گیرند و آلودگی به فلزات سنگین مانند کادمیوم، کروم، سرب در سبزیجات برگی مانند جعفری، کاهو و اسفناج بیشتر می باشد. به دلیل اینکه فلزات سنگین علاوه بر جذب از طریق ریشه، در اثر استفاده از آفت کش ها یا سموم کشاورزی جذب برگ و ساقه گیاه می شوند. طبق تحقیقات، معمولاً میزان آلودگی به فلزات سنگین در سبزیجات گلخانه ای بیشتر از سبزیجات مزرعه ای است که استفاده بیش از حد از کودها و آفت کش های کشاورزی و کشت زیاد در گلخانه ها باعث تجمع فلزات سنگین می شود.

حد مجاز فلزات سنگین و اندازه گیری آن در آزمایشگاه

مقدار فلزات سنگین موجود در مواد غذایی و نوشیدنی ها و حتی خوراک دام، دارای حد مجازهایی است که اگر از این میزان بیشتر باشد می تواند روی سلامت انسان و دام اثرات مخربی بگذارد.

 مقادیر فلزات سنگین در آزمایشگاه مواد غذایی مرجعان خاتم قابل اندازه گیری است.