ساسی، سحر ذکریا و سر و صداهایی به اسم موسیقی

در هفته‌ای که گذشت «موسیقی» به نوعی در صدر خبر‌ها بود؛ از رپ‌خوانی سحر زکریا و صبا کمالی گرفته تا انتشار یک قطعه جدید از «ساسی» و دعوای لفظی‌اش با «عمو پورنگ»! حتی بازداشت تتلو هم از خبر‌های پر بازدید چند روز گذشته بود، اما این افراد واقعا چقدر مهم هستند و حقیقتا چه جایگاهی در هنر موسیقی دارند؟

به گزارش ایسنا، موسیقی را هنر بیان احساسات به وسیله آوا‌ها گفته‌اند که مهم‌ترین عوامل آن صدا و ریتم هستند و همچنین دانش ترکیب صدا‌ها باید طوری خوشایند باشد که سبب انبساط روان شود. در بسیاری از فرهنگ‌ها، موسیقی بخش مهمی از شیوه زندگی مردم است و البته برای خیلی از مردم هم صرفا جنبه سرگرمی دارد.

موسیقی در کنار کارکرد‌های مثبت، می‌تواند کارکرد‌های منفی به ویژه بر رده سنی کودکان و نوجوانان داشته باشد. گوش به عنوان یکی از بی‌سلاح‌ترین اعضای بدن خیلی وقت‌ها در معرض اصوات مختلف قرار می‌گیرد و ذهن هم آن اصوات را به خاطر می‌سپارد.

این روز‌ها تعداد قطعاتی که تحت عنوان موسیقی منتشر می‌شوند، اما در واقع سر و صدا‌های بی‌خاصیتی هستند، رو به افزایش است که بد نیست چند نمونه از آن‌ها را با هم مرور کنیم:

وقتی سحر ذکریا و صبا کمالی دوست دارند «بکوبن و بر قصن!»

هر چند رپ و هیپ‌هاپ گونه‌های اعتراضی موسیقی هستند، اما در اجرا، اصول و قواعد خاص خود را دارند؛ قواعدی که در آهنگ «حوری» با رپ‌خوانی سحر ذکریا و صبا کمالی (دو بازیگر پیشین سینما و تلویزیون) اصلا به چشم نمی‌آید.

این دو بازیگر این آهنگ را همزمان با روز جهانی منع خشونت علیه زنان منتشر کردند و از دغدغه‌های به زعم خودشان زنانه در این اثر خوانده‌اند: «می‌بندم چترمو راه می‌رم، زیر بارونم... دوست دارم تو تنهاییم لاک بزنم به ناخنم...» و در بخش دیگری هم می‌خوانند: «دلم می‌خواد بخونم بکوبم و برقصم... دلم می‌خود شاد باشم و از هیچ تهدیدی نترسم...»
این قطعه موسیقی ناموفق پس از انتشار با واکنش‌های زیادی مواجه شد که عمده آن‌ها هم از روی تمسخر بود. در نهایت

پس از اینکه این دو بازیگر به دادسرا احضار شدند، برخی کاربران فضای مجازی معتقد بودند که کسی این موسیقی بی‌ارزش را گوش نمی‌کند و لزومی ندارد که دادسرا این دو نفر را احضار کند.

«حوری» در واقع به عنوان قطعه‌ای منتشر شده است که خیلی دوست دارد در فضای اعتراضی باشد و مخاطب را با خود همراه کند، اما پس از یک هفته انتشار به نظر می‌رسد، چه به لحاظ محتوا و کلام و چه به لحاظ موسیقایی ناموفق بوده است.

حق با «ساسی» است یا «عمو پورنگ»؟!

ساسان حیدری‌یافته معروف به «ساسی» با انتشار آهنگ «جنتلمن» در سال ۹۸ رویه‌ای متفاوت در فضای موسیقی خود ایجاد و بی‌محابا واژه‌های اروتیک را وارد فضای آثار خود کرد. او در سال ۹۹ نیز موزیک‌ویدئوی جدید خود را با همکاری یک پورن‌استار منتشر کرد و با موج وسیعی از انتقادات مواجه شد.

گروهی ترانه‌های او را غیراخلاقی برای مخاطبان کم سن و سال و سقوط در هنر و فرهنگ نامیدند که نتیجه جلوگیری از شادی واقعی در جامعه و عدم آموزش موسیقی ایرانی در مدارس است و گروهی دیگر هم مقصر را فعالیت ضعیف صدا و سیما در زمینه موسیقی و نگاه بسته این سازمان دانستند.

حالا چند روزی می‌شود که «ساسی» قطعه جدید خود را منتشر کرده است. او که همیشه صراحتا کودکان را جامعه هدف خود قرار می‌داد، این بار قبل از انتشار آهنگ جدیدش اعلام کرد که این قطعه برای مخاطب بالای ۱۸ سال ساخته شده است و پدر و مادر‌ها مراقب فرزندشان باشند.

اما این قطعه نیز هماند چند قطعه قبلی با اعتراض‌های وسیع همراه بود؛ حتی عمو پورنگ خطاب به ساسی نوشت: «من به اندازه کافی این روزا داغون و پریشون هستم، ولی با دیدن این کلیپ بیشتر دلم گرفت. نمی‌دونم چی تو سرتون می‌گذره، ولی لااقل به بچه‌های بی‌گناه و معصوم رحم کنید. به بهانه شادی چنین آثار بی محتوایی رو به خورد این فرشته‌های معصوم ندید. من خودم عاشق شادی و ترانه‌های شاد کودکانه هستم، ولی نه به این قیمت.»

او همچنین نوشته است: «کمی وجدان داشته باشید. ناسلامتی شما خودتون تازه‌گی‌ها پدر شدید. بیچاره بچه‌های ما که این وسط گیر افتادند و بیچاره کسانی که دغدغه کار کودک دارند اما… بنده هیچ ادعایی ندارم، ولی وجدانم اجازه نمی‌ده بچه‌های مردم رو به گمراهی بکشونن، خدا رو خوش نمیاد.»

ساسی نیز در پاسخ به واکنش عموپورنگ برای او نوشته است: «دقیقا اینجا مشکل از خودِ توعه داداش از وقتی من بچه بودم صدا سیما دستته، نتونستی جوری تربیتشون کنی با برنامه‌هات که از این آهنگ‌ها گوش ندن؟ پس سودِ تو چیه؟ پس چیکار میکنی؟ بابا بس کنید، اول که من گفتم کار مثبت ۱۸ هستش، دوم، باز من اومدم؟ چقدر نامردین شما. ۲ ساله من آهنگ نخوندم، یک بار فکر نکردین مشکل از خودتونه؟ آقا من دیگه چجوری بگم؟ آهنگ مال بچه نیست! بچه‌ی شما گوش می‌ده؟ مشکل تربیت تو نه من… عمو جون.»

اینکه خواننده این اثر که پیش از این مخاطب هدفش به طور خاص افراد زیر سن قانونی بودند، حالا یک گام عقب رفته و اعلام می‌کند که موسیقی‌اش مناسب کودکان نیست؛ یعنی انتقادات رسانه‌ها مثمر ثمر بوده است، اما واقعیت این است که هوشیاری خانواده‌ها نیز در انتخاب موسیقی مناسب برای کودکانشان مهم است.

با کودکی که عاشق ریتم است چه کنیم؟

بچه‌ها به موسیقی که مناسب سن‌شان نیست، گرایش دارند. در واقع جذابیت موسیقی برای کودکان زیاد است؛ به خصوص آن دسته از موسیقی‌هایی که ریتم شادی دارند و به نوعی هیجان‌پذیری بچه‌ها را تامین می‌کنند.

موسیقی به اشکال مختلف در زندگی همه کودکان بروز و ظهور دارد. از زمانی که مادران برای فرزندانشان لالایی می‌خوانند، موسیقی برای بچه‌ها شروع می‌شود و به مرور زمان شنونده موسیقی‌های مختلف خواهند شد و حتی شاید تصمیم بگیرند که خودشان یک نوازنده باشند.

قطعا والدینی که خودشان شنونده موسیقیِ خوب باشند، فرزندشان را نیز به سمت «خوب شنیدن» سوق می‌دهند و گوش کودکشان را از شنیدن موسیقی مبتذل در امان می‌دارند. والدین حتی می‌توانند درباره مبدا و هدف چنین محتوا‌هایی برای فرزندشان توضیح دهند تا بچه‌ها بدانند بنگاه‌های اقتصادی با هدف کسب پول و قدرت دست به هر کاری می‌زنند.

شاید بهتر باشد والدین به این موضوع توجه کنند که در تمام کشور‌های اروپایی و آمریکایی هم مقوله‌ای با عنوان «سن قانونی» وجود دارد و مصرف هرگونه نوشیدنی الکلی و ماده مخدر برای افراد زیر سن قانونی جرم است. حتی تبلیغ برند‌ها با این مضامین و برای کودکان نیز جرم سنگینی محسوب می‌شود که می‌تواند علاوه بر پیگرد‌های قانونی، تبعات اجتماعی زیادی برای برند داشته باشند.