انقلابی که این دانشمند با کشف داروی کاهش وزن ویگووی راه انداخت

فرارو- لوته بیره نودسن، این محقق دانمارکی متولد سال ۱۹۶۴ میلادی و تحصیلکرده رشته بیوتکنولوژی یا فناوری زیستی که از سال ۱۹۸۹ میلادی برای شرکت داروسازی دانمارکی نوو نوردیسک کار کرده به عنوان مخترع دارو‌های کاهش وزن شرکت نوو نوردیسک شناخته می‌شود که آن شرکت را به یکی از باارزش‌ترین و یکی از پرطرفدارترین شرکت‌های اروپا تبدیل کرد. او در نشریه آلمانی "اشپیگل" از انقلاب ناشی از اختراع دارویش می‌گوید.

به گزارش فرارو به نقل از اشپیگل، من در اینجا کار می‌کنم در گنتافته در شمال کپنهاگ. اینجا جایی است که اعضای خانواده "هانس کریستین هوگدورن" بنیانگذار شرکت نوردیسک که به خاطر ساخت داروی انسولین شناخته می‌شود زندگی می‌کردند. پس از چندین دهه رقابت، آن شرکت دانمارکی با رقیب بسیار بزرگتر خود یعنی نوو ادغام شد و شرکت امروز هر دو نام را یدک می‌کشد. گفته می‌شود کشف من اقدامی انقلابی بوده است. تحقیقات من باعث پی ریزی پایه‌های داروی کاهش وزن ویگووی شد. این دارو باعث می‌شود پانکراس انسولین بیش تری ترشح کند که به دیابت کمک می‌کند و چون افرادی که دارو را مصرف می‌کنند سریع‌تر احساس سیری می‌کنند برای مقابله با چاقی نیز موثر است. صاحبان سوپرمارکت‌های امریکایی مدعی شده اند که از زمان عرضه آن دارو مواد پرکالری کم تری را می‌فروشند. هم چنین، خطوط هوایی امیدوار هستند بتوانند سوخت کم تری را مصرف کنند، زیرا مسافران شان وزن کم تری خواهند داشت!

گفته می‌شود من نوو نوردیسک را به شرکت با ارزش سهام بازار بیش از مجموع ارزش سهام بازار دایملر، لوفتهانزا و بی ام دابلیو تبدیل کرده ام، اما خود سود مالی زیادی از این کار نبرده ام. واقعیت آن است که من به پول خیلی اهمیتی نمی‌دهم من یک سوسیالیست هستم! اینجا در اسکاندیناوی ما کار گروهی را از سنین پایین به فرزندانمان آموزش می‌دهیم. اینجا کار صرفا مربوط به فرد نیست و من هم همین طور هستم من در این ۳۴ سال هرگز درخواست افزایش حقوق نکرده‌ام. از دید من سرمایه داری و پول مردم را خوشحال نمی‌کند. در نوو نوردیسک من همیشه ترجیح داده ام از اعتبارم برای تقاضای بودجه بیش‌تر برای کار علمی استفاده کنم نه برای کسب حقوق بیش‌تر برای خود. من هم چنین حق مالکیت معنوی ندارم. حقوق مالکیت معنوی متعلق به شرکت هستند..

من همیشه مخفیانه به نتیجه کارم امیدوار بودم و چندان تعجب نکردم که تحقیقات ام به یک داروی کاهش وزن تبدیل شد. در صحبت هایم با بیماران چاق بار‌ها می‌شنیدم که برای شان تا چه اندازه استرس زا بوده که دائما گرسنه باشند. تصور کنید احساس می‌کنید همیشه باید به طور مداوم بیست سال مواد غذایی بخورید. این افراد اکنون می‌توانند زندگی عادی تری داشته باشند. ظاهرا والمارت اکنون به دلیل تحقیقات من پیتزا‌های منجمد شده کم تری را به فروش می‌رساند! این موضوع احساس خوبی را در من ایجاد می‌کند. با این وجود، دوست دارم بدانم داروی تازه از نظر مالی چه میزان عایدی نصیب شرکت نوو نوردیسک می‌کند چرا که هر چه درآمد بیش‌تر باشد تامین مالی تحقیقات تازه راحت‌تر خواهد بود.

برخی می‌گویند نگرانی درباره قیمت بالای داروی تازه و تحت پوشش بیمه درمانی نبودن آن وجود دارد و استدلال می‌کنند که در آینده این بدان معناست که افراد فقیر محکوم به چاق بودن خواهند بود. با این وجود، من سعی می‌کنم زیاد نگران قیمت‌های فروش نباشم، زیرا تصمیمات پیچیده‌ای در این میان وجود دارد. همیشه مدتی به طول می‌انجامد تا یک داروی جدید به جمعیت عمومی برسد. تقاضای جهانی برای این دارو بسیار زیاد است.

یکی از انگیزه‌های من برای ادامه تحقیقات ام برای درمان چاقی جستجوی راه‌هایی برای پیشگیری از بیماری‌های شدید ناشی از چاقی بود چرا که در اعضای نزدیک خانواده ام سابقه سکته مغزی وجود داشت. اکنون اثبات شده که ویگووی در برابر دیابت و چاقی موثر است، اما اثربخشی آن در برابر الزایمر هنوز اثبات نشده است، اما این فرضیه‌ای است که ما در حال بررسی آن هستیم. با این وجود، نتایج درباره تاثیر آن بر روی نارسایی‌های قلبی خارق العاده بوده است. این بدان خاطر است که دارو‌های ساخته شده براساس پپتید-۱ شبه گلوکاگون (GLP-۱) فرآیند‌های التهابی را نیز در بدن کاهش می‌دهند.

من همیشه به مردم می‌گویم که باید با پزشک خود صحبت کنند. هر دارویی عوارض جانبی‌ای دارد بنابراین، باید با پزشک خود مشورت کنید. با این وجود، من فکر می‌کنم تا زمانی که مردم به قوانین کشورشان پایبند باشند تبادل نظر در مورد این موضوع اشکالی ندارد. آنان همچنین این کار را در مورد دارو‌های کاهش دهنده فشار خون انجام می‌دهند. اکنون می‌بینم که اینفلوئنسر‌ها داروی ویگووی را تبلیغ می‌کنند. با این وجود، به عنوان یک محقق نباید خیلی نگران تبلیغات در رسانه‌های اجتماعی باشید. من از فیس بوک تنها برای حفظ ارتباط با اعضای خانواده و همسایگان استفاده می‌کنم. من یک حساب کاربری در اینستاگرام دارم، اما صرفا برای غذا.

من خود عاشق غذا هستم، اما این بدان معنا نیست که پس از اختراع ویگووی دیگر خود را مهار نخواهم کرد. من روزه داری دوره‌ای را امتحان می‌کنم. این بدان معناست که من قبل از ساعت ۱۱ صبح یا ۱۲ بعد از ظهر چیزی نمی‌خورم و سپس تنها در بازه زمانی هشت ساعته غذا می‌خورم. من این کار را برای کاهش وزن انجام نمی‌دهم بلکه برای این که بتوانم بدون فکر کردن و دغدغه زیاد غذا بخورم این کار را انجام می‌دهم. روزه گرفتن به من آموخته که کنترل اشتهای خود و "نه" گفتن تا چه اندازه می‌تواند دشوار باشد. زمانی که افراد چاق با این ایده مواجه که تمام تقصیر افزایش وزن متوجه آنان است اغلب درست نیست چرا که ژنتیک و زیست شناسی نیز تاثیرگذار هستند.

من مطمئنا طرفدار سبک زندگی ناسالم نیستم. من به افراد می‌گویم اگر می‌خواهید لاکچری پیر شوید باید مراقب خود باشید. برخی می‌گویند عوارض جانبی در مورد ویگووی وجود دارد از جمله افزایش خطر ابتلا به سرطان تیروئید و پانکراتیت (التهاب پانکراس)، آتروفی عضلانی (از دست رفتن جرم عضلات اسکلتی) یا افزایش مشکوک میزان خودکشی در افراد مصرف کننده ویگووی. پاسخ من به منتقدان آن است که من یک دانشمند هستم. ما مطالعات زیادی برای اثبات بی خطر بودن داروی خود انجام داده ایم، اما بله، همه دارو‌ها عوارض جانبی‌ای نیز دارند. معمولا حالت تهوع و ضعف یکی از عوارض جانبی دارو‌های مبتنی بر GLP-۱ است. هم چنین، خودکشی یکی از مواردی بود که با مولکول داروی ضد چاقی ریمونابانت مرتبط شناخته شد. ما سازوکار را مورد مطالعه قرار دادیم تا نشان دهیم که GLP-۱ در مغز روی نورون‌هایی که به خوبی توصیف شده اند که اشتها، خستگی و پاداش را تنظیم می‌کنند کار می‌کند. ما معتقدیم که هیچ خطر علمی‌ای درباره محصول مان وجود ندارد.

با این وجود، اگر درمان با داروی مان را آغاز کنید باید تا آخر عمر به مصرف آن ادامه دهید. همان طور که در مورد دارو‌های دیگر مرتبط با بیماری‌های مزمن مانند دیابت یا فشار خون بالا وجود دارد این یک درمان مزمن است که فقط تا زمانی که فرد دارو را مصرف می‌کند موثر است. این رژیم غذایی نیست که مقطعی باشد.

برخی می‌گویند زنان محققان بهتری هستند. برای مثال، "کاتالین کاریکو" بیوشیمیدان مجارتبار در سال ۲۰۲۳ برنده جایزه نوبل برای تحقیقات اش در زمینه واکسیناسیون mRNA علیه کووید-۱۹ شد. زنان احتمالا دست کم گرفته می‌شوند و همیشه به اندازه کافی مورد قدردانی قرار نمی‌گیرند. با این وجود، در این باره الگو‌هایی وجود دارد: صرفا به "ماری کوری" فکر کنید که حتی برنده دو جایزه نوبل شد. اکنون زنان پس از مدت‌ها نادیده گرفته شدن دوباره در حال ظهور هستند. من نیز این احساس را داشته ام که زن بودن یک نقطه ضعف است. من این احساس را زمانی که مدیر پروژه در دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی بودم داشتم.

مطمئنا اگر یک مرد بودم کار‌ها برایم راحت‌تر پیش می‌رفت. در آن زمان به من برچسب زدند که بیش از اندازه پر ذوق و شوق هستم. از سوی دیگر، مردان به عنوان افراد باهوش، سخت کوش یا جاه طلب توصیف می‌شدند. من را "مادر GLP-۱ " می‌نامیدند و برای مدت زمانی طولانی با کاربرد این برچسب مشکل داشتم دست کم تا زمانی که فصل اول مجموعه "بازی تاج و تخت" را دیدم و در آن شخصیتی به نام "مادر اژدها" وجود داشت بنابراین، پس از آن توانستم تا حدی با این برچسب گذاری کنار بیایم! علیرغم آن که امروز اوضاع بهتر شده، اما متاسفانه هنوز هم تفاوت رفتار با یک دانشمند زن در مقایسه با همکاران مردش وجود دارد و اغلب زنان را دمدمی مزاج و عصبی قلمداد می‌کنند.