اوکراین از نفس افتاد؟

گروهی از سربازان زیر پوشش تاریکی، در زیر سنگینی کوله‌ها و تفنگ‌ها به جلو خم شده بودند، در امتداد یک مسیر گل‌آلود قدم زدند و به داخل خانه‌ای روستایی سُر خوردند. آن‌ها پیاده‌نظام تیپ مکانیزه۱۱۷ اوکراین بودند که برای آخرین جلسه توجیهی و تماس تلفنی در چند مایلی از مواضع روسیه، قبل از رفتن به سنگر‌های خط مقدم جمع شده بودند.

به گزارش دنیای اقتصاد، مردانی که کلاه و چکمه‌های لاستیکی پوشیده بودند، در سکوت به حرف سخنران گوش می‌دادند. سخنران یک افسر اطلاعاتی بود که مسیر جدیدی را برای رسیدن به موقعیت‌هایشان توضیح می‌داد.

به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، معاون فرمانده گردان که از علامت فراخوان «شیرا» استفاده می‌کند، گفت: «روحیه خوب است. اما از نظر فیزیکی خسته شده‌ایم.» نیرو‌های اوکراینی در امتداد بیشتر خط مقدم ۶۰۰مایلی رسما در حالت دفاعی هستند. فقط در منطقه جنوبی خرسون آن‌ها در سراسر رودخانه دنیپرو در حال حمله هستند. اما درگیری‌ها کاهش نیافته و نیرو‌های روسی اکنون در حال حمله هستند. تصرف شهر «روبوتین» در جنوب شرقی منطقه زاپوریژیا نقطه‌ای بود که نیرو‌های اوکراینی در ضد حمله تابستانی خود توانستند پیشروی کنند. از آن به بعد هیچ پیشرفتی رخ نداد.

در حال حاضر، در سنگر‌های اطراف «روبوتین»، واحد‌های روسی هر روز حمله می‌کنند. فرماندهان گفتند، سربازان اوکراینی سعی می‌کنند در صورت از دست دادن زمین، فورا ضدحمله کنند. یکی از فرماندهان جوخه گارد ملی اوکراین که از علامت فراخوان «Planshet» به معنای لوح سنگی استفاده می‌کند، گفت: «این چیزی شبیه یک بازی پینگ‌پنگ است.» وی گفت: «بخشی از ۱۰۰ تا ۲۰۰متر زمین همیشه گرفته شده و بازپس‌گیری می‌شود.» در واقع، سربازان و فرماندهان اوکراینی که در هفته‌های اخیر در بخش وسیعی از جبهه مرکزی و شرقی مورد مصاحبه قرار گرفتند، گفتند که حملات روسیه چنان شدید بوده است که عملیات در نزدیکی خط مقدم به‌شدت خطرناک شده‌است، به‌گونه‌ای‌که از اول جنگ چنین احساس خطری نداشته‌اند.

روسیه در روز‌های اخیر تمرکز خود را به بمباران شهر‌های بزرگ اوکراین معطوف کرده است تا غیرنظامیان را از پا درآورد. چند هفته است که نیرو‌های زمینی این کشور حملاتی را برای بازگرداندن قلمرو ازدست‌رفته در تابستان گذشته و تصرف مناطق قدیمی اوکراینی در امتداد جبهه شرقی انجام داده‌اند.

سربازان که به حجم پیشین آتش توپخانه روسیه عادت کرده بودند، گفتند که از ماه مارس از قدرت ویرانگر اضافی بمب‌های گلاید، مواد منفجره نیم تنی استفاده می‌کنند که از هواپیما‌هایی پرتاب می‌شود که پایگاه‌های زیرزمینی آن‌ها را نابود می‌کند.

یک سرباز ۲۷ساله معروف به کیت از تیپ۱۴ گارد ملی چروونای کالینا گفت: «آن‌ها را دو به دو، هر ۸ساعت یک‌بار می‌فرستند.» کیت مانند سایر مصاحبه‌شدگان، طبق پروتکل نظامی، خود را با علامت تماسش به ما شناساند. او گفت: «به نظر می‌رسد یک جت روی شما فرود می‌آید، مانند باز شدن دروازه جهنم.» ویرانی ایجادشده توسط بمب‌های گلاید در شهر‌ها و روستا‌های نزدیک خط مقدم قابل مشاهده است.

شهر «اوریخیف»، در حدود ۱۲مایلی شمال روبوتین، زمانی به‌عنوان مرکز فرماندهی برای ضد حمله عمل می‌کرد؛ اما اکنون تبدیل به مرکز ارواح شده است، خیابان اصلی متروک است، مدرسه و ساختمان‌های دیگر توسط دهانه‌های عظیم بمب از هم وا رفته‌اند. یک کارگر تنها به نام والرا که دوچرخه‌سواری می‌کرد، گفت که به‌رغم بمباران شدید در آنجا مانده است؛ زیرا کار مزد دریافت و ژنراتور‌ها را تعمیر می‌کند.

او گفت که او با کمک‌های بشردوستانه زندگی می‌کند و به ۲۰ گربه ولگرد در خانه‌اش غذا می‌دهد. سربازان با احتیاط در منطقه حرکت می‌کنند اکثرا در زیرزمین‌ها زندگی و مخفیانه و دور از چشم فعالیت می‌کنند. رفتار آن‌ها نتیجه استفاده روسیه از پهپاد‌های سبک است. پهپاد‌های کامیکازه که سربازان اوکراینی را تا حد زیادی مجبور کرده است تا وسایل نقلیه خود را در مناطق خط مقدم رها کرده و پیاده عمل کنند. پهپاد‌های سبک به جدیدترین سلاح تعیین‌کننده در جنگ اوکراین تبدیل شده است. این پهپاد‌ها می‌تواند به سرعت یک ماشین پرواز کند، بار کشنده‌ای از مواد منفجره را حمل کند و سربازی که در پناهگاهی چند مایلی دورتر نشسته است، مورد اصابت آن قرار گیرد.

هر دو ارتش روسیه و اوکراین از آن‌ها برای شکار و حمله به اهداف استفاده می‌کنند؛ زیرا آن‌ها می‌توانند تاخیر و اختلال در اقدامات دو جبهه ایجاد کنند. سربازان اوکراینی گفتند که آن‌ها اغلب از پهپاد‌ها به جای توپخانه استفاده می‌کنند؛ زیرا گلوله‌هایشان به‌طور فزاینده‌ای با کمبود مواجه شده است. همچنین پهپاد‌ها سلاح ارزان و سریع برای حمله به خودرو‌های روسی، پناهگاه‌ها و پیاده‌نظام مجاور هستند. واحد‌های نظامی از هر دو طرف فیلم‌هایی را از حملات موفقیت‌آمیز خود به‌صورت آنلاین منتشر می‌کنند که در لحظه انفجار با یک صفحه سیاه به پایان می‌رسد.

چندین واحد هواپیمای بدون سرنشین اوکراینی به روزنامه‌نگاران نیویورک‌تایمز اجازه دادند تا هنگام ردیابی سربازان روسی و حمله به اهداف منتخب، عملیات را از مواضع نزدیک خط مقدم تماشا کنند. یکی از واحد‌ها فیلم‌هایی از ضربه‌هایی را نشان می‌داد که دوربین‌های نظارتی روسیه و آنتن یک ساختمان اداری را نابود کرد. دیگری یک سنگر روسی را در یک ردیف درخت هدف قرار داد، اگرچه پهپاد قبل از برخورد توسط پارازیت الکترونیکی روسیه منحرف شده بود.

برای کسانی که از هواپیما‌های بدون سرنشین «F.V.P» استفاده می‌کنند، دفاع در خط مقدم به‌طور فزاینده‌ای خطرناک شده است. یک گارد ملی اوکراین که از علامت تماس واروار (Varvar) استفاده می‌کند، گفت: «رفتن با ماشین بسیار خطرناک است.» مردان یگان وی گفتند که از سپتامبر آن‌ها خودرو‌های زرهی خود را ترک کرده و در فاصله ۶مایلی پیاده به سمت مواضع حرکت کرده‌اند. این فرمانده تاکید کرد: «فقط می‌توانی پیاده بروی.»

فرمانده اطلاعات گفت: مردان تیپ۱۱۷ که در شب اخیر در حال اعزام به خط مقدم در منطقه زاپوریژیا بودند، با پیاده‌روی ۶کیلومتری در میان باران و گل مواجه شدند. او به آن‌ها هشدار داد که اگر مجروح و اسیر شوند، نیرو‌های روسی آن‌ها را اعدام می‌کنند. یکی از فرماندهان گروهان، به نام آدولف که ۲۳ساله است، گفت: شلوغی و طاقت‌فرسا شدن حمل مهمات و مواد غذایی برای تامین نیرو‌ها و انتقال مجروحان، یکی از دلایلی است که اوکراین نتوانسته است به حملات خود ادامه دهد.» آمبولانس‌ها و وسایل نقلیه تدارکاتی به‌قدری مورد شلیک پهپاد‌های کامیکازه قرار گرفته‌اند که واحد او استفاده از آن‌ها را متوقف کرده است و به جای آن به یک کالسکه چهار چرخ متوسل شده‌اند که مهندسان داوطلب برای حمل برانکارد آن را ساخته بودند.

کالسکه چند مایلی دورتر از خط مقدم زیر چند درخت کنار پست فرماندهی او پنهان شده بود. سرباز شهره به کیت گفت: «تصور من این است که روسیه به هواپیما‌های بدون سرنشین در سطح دولتی علاقه دارد.» او گفت: «احساس من این است که دولت ما هم باید روی این موضوع بیشتر کار کند.» پلانشت هم گفت که روس‌ها نیز از تاکتیک‌های «ایجاد مزاحمت» استفاده می‌کنند و اصوات تیراندازی را روی هواپیما‌های بدون سرنشین نصب و پخش می‌کنند تا سربازان اوکراینی فکر کنند که مورد حمله قرار گرفته‌اند، پناهگاه‌ها را ترک کنند و مواضع خود را آشکار کنند. برخی از اعضای جوخه او گفتند روس‌ها از هواپیما‌های بدون سرنشین برای انداختن نارنجک‌های دودزا به داخل سنگرهایشان استفاده می‌کنند.

یکی از سربازان که از علامت شناسایی «Medic» استفاده می‌کند، گفت که به نظر نوعی گاز اشک‌آور است. او گفت: «دردی بسیار شدید در چشم و آتشی مانند یک تکه زغال در گلوی شما ایجاد می‌کند؛ به‌گونه‌ای که نمی‌توانید نفس بکشید.» به گفته سربازان، چند سرباز برای معالجه افراد آسیب‌دیده، ماسک‌های ضد گاز زدند؛ اما سربازان گفتند، زمانی که دو مرد در جوخه از پناهگاه برای فرار از گاز به بیرون خزیدند، با نارنجک‌هایی که از هواپیما‌های بدون سرنشین روسی پرتاب شد، کشته شدند. این عوارض برای همه واحد‌های جبهه سنگین بوده است.