تیم ملی والیبال ایران هنوز سرمربی جدیدش را پیدا نکرده یا اگر چنین شده، هنوز او را معرفی نکرده است. ایران که در تصمیمی بحثبرانگیز بعد از حضور سرمربیان مطرح خارجی، کار را به بهروز عطایی سپرد، در کسب نتایج از یک سو و از همه مهمتر در کسب سهمیه حضور در بازیهای المپیک پاریس ضعیف عمل کرد تا این مورد حساس آخر، به، اما واگر بکشد. در واقع تیم ملی والیبال ایران که در سالهای اخیر میرفت تا تبدیل به یکی از قدرتهای جهانی شود، حالا سیر نزولی را در پیش گرفته و به چیزی شبیه به معجزه نیاز دارد تا سهمیه بازیهای المپیک پاریس را به دست بیاورد. آخرین مهلت برای تیم ملی، کسب نتایج درخشان در بازیهای لیگ ملتهای والیبال دنیا است که قرار است از خردادماه سال آینده شروع شود.
اگرچه ظاهرا زمان به اندازه کافی برای مهیاشدن در آن بازیها وجود دارد؛ ولی شرایط بغرنجی که این روزها بر والیبال حاکم است، رفتهرفته مهلت انتخاب سرمربی جدید را تنگ و تنگتر میکند. دراینبین اتفاقات متناقض هم کم رخ نداده است؛ مثلا زمانی که بهروز عطایی، سرمربی وقت تیم ملی والیبال ایران، استعفایش را نوشت و رفت، محمدرضا داورزنی، رئیس وقت فدراسیون، پایش را در یک کفش کرده بود تا هر طور شده سرمربی جدید را خیلی زود معرفی کند. او بعدها صندلی ریاست را تقدیم وحید مرادی کرد تا حالا «ظاهرا» امور فدراسیون از سوی او در قامت یک سرپرست اداره شود.
مرادی برخلاف داورزنی، عجلهای برای انتخاب سرمربی تیم ملی والیبال ایران نشان نداد؛ ولی دراینبین با استراتژی پیش آمد؛ اول از این گفت که بخت مربیان خارجی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی والیبال ایران زیاد است، بعد چهار نفر را معرفی کرد و سپس خبر داد که اوایل دیماه، سرمربی جدید را معرفی خواهد کرد. آن روزها صحبت از این بود که ویتال هاینن (بلژیک)، آنجلو لورنزوتی (ایتالیا)، سعید معروف (ایران) و روبرتو پیاتزا (ایتالیا) چهار گزینه اصلی مدنظر برای هدایت تیم ملی والیبال ایران هستند که در نشست شورای مشورتی والیبال مورد بحث و بررسی قرار گرفتهاند. بعدها عنوان شد از بین این گزینهها هاینن با کمترین اقبال از سمت اعضای شورا مواجه شده است. همچنین اعضای حاضر در نشست مشورتی فدراسیون از بین این چهار گزینه، بیشتر تمایل به انتخاب لورنزوتی یا پیاتزا داشتند و درواقع کفه ترازو برای این دو مربی به یک اندازه سنگین بود. ضمن اینکه درباره سعید معروف هم گفته شد، چون تجربه سرمربیگری ندارد، بهتر است در این مقطع هدایت تیم ملی والیبال ایران را برعهده نگیرد.
درست در دهه اول دیماه، بسیاری منتظر اعلام سرمربی جدید تیم ملی والیبال ایران بودند؛ ولی در اتفاقی غیرمنتظره خبر رسید که معرفی سرمربی به تعویق افتاده است. دلیل این یکی هم بحثبرانگیز است. شایعه شد که عدهای از ایران در تماس با گزینههای فدراسیون والیبال، آنها را از حضور در ایران دلسرد و منع کردهاند. چنین شد که گزینههای روی میز فدراسیون که ادعا شده بود از آنها برنامه گرفته شده و موافقتشان جلب شده، یکباره همگی از دسترس خارج شدند. حالا با گذشت قریب به یک ماه پس از مهلت انتخاب سرمربی جدید والیبال، بهتازگی عنوان شده که مسئولان فدراسیون به صورت مخفیانه با گزینههای مدنظر مذاکره میکنند تا در آیندهای نزدیک از او رونمایی کنند.
اینکه فدراسیون این روزها گزینهای مخفی دارد یا خیر، چندان به صورت رسمی اعلام نشده؛ ولی ظاهرا ترس از تکرار اتفاقاتی که یک ماه پیش برای گزینههای خارجی تیم ملی والیبال ایران رخ داده، مسئولان را دست به عصاتر کرده و آنها در خفا در حال رایزنی با گزینههای مدنظر خود هستند. اینکه در این مسیر توفیقی به دست بیاورند یا نه، مهم است؛ چون زمان بهسرعت در حال سپریشدن است و اگر مربی جدید نیاز به ایجاد اصلاحات در والیبال ایران داشته باشد، قطعا نیاز به زمان بیشتری دارد.