گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود؛ ایران قصد قهرمان شدن ندارد

حسرت‌ها انگار که تمامی ندارد. هیچگاه قرار نیست که این ماموریت نیمه تمام، کامل شود و ایران گویی باید همیشه در آخرین نفس، از رویای رسیدن به جام باز بماند. داستان چهارشنبه شب در استادیوم الثمامه هم فرقی با تاریخ پیشین خود نداشت.

به گزارش خبرآنلاین، ایران بازهم تا آستانه دستاوردی بزرگ رفت، اما بازهم ناکام ماند. تا امیر قلعه نویی باز هم نتواند به آن چه که می‌خواهد، در تیم ملی دست یابد. به بهانه شکست تلخ و ناامیدکننده ایران در نیمه نهایی جام ملت‌های ۲۰۲۳ مقابل قطر، در چهار قاب، مروری داشته ایم بر ناکامی‌های گزنده ایران در تاریخ جام ملت‌های آسیا.

۱) حسرت علی دایی

دو جام پیاپی و دو حسرت باورنکردنی برای علی دایی. ابتدا نیمه نهایی ۱۹۹۶ و از دست دادن پنالتی مقابل محمد الدعایه افسانه ای. همان پنالتی درنهایت حکم به حذف ایران در پای فینال آن سال را امضا کرد. ۴ سال بعد باز هم علی دایی و باز هم حسرت. این بار در مرحله یک چهارم نهایی مقابل کره جنوبی. ایران با سوپرگل بی نظیر کریم باقری از کره پیش افتاد، اما اشتباه دایی در آخرین ثانیه‌های بازی در دفع توپ کره جنوبی را به گل تساوی رساند و در وقت اضافه هم گل طلایی از راه رسید و ایران باز هم حذف شد.

۲) حسرت برانکو

برانکو هم یکی از اعضای همان فهرست بلندبالایی است که نتوانست ایران را در رسیدن به فینال و قهرمانی رهبری کند. او تیمی جذاب ساخت، اما بازهم پای فینال کم آورد. تصمیم داور در اخراج ستار زارع بود یا بدشانسی گل نشدن پنالتی‌های ایمان مبعلی و یحیی گل محمدی، نمی‌توان دقیق ذکر کرد، اما هر چه بود، ایران پرستاره ۲۰۰۴ هم به فینال نرسید تا آن نسل طلایی هم دستش از یک افتخار بزرگ کوتاه بماند.

۳) حسرت کی روش

دو تیم دوست داشتنی پس از دو جام جهانی شورانگیز هم در جام ملت‌ها موفق نبود. ۲۰۱۵ آن بازی پر از درام مقابل عراق و درنهایت پنالتی‌هایی که قصه را به نفع ایران ننوشتند و ۲۰۱۹ هم که باز در نیمه نهایی و این بار مقابل ژاپن و یک باخت شوکه کننده دیگر این بار با سه گل در شرایطی که فاصله دو تیم واقعا سه گل نبود. انگار حتی اگر تیمی داشته باشی که تنه به تنه نیجریه، آرژانتین، مراکش، اسپانیا و پرتغال بزند، باز هم قرار نیست طلسم ناکامی فوتبال ایران در قاره کهن را بشکنی.

۴) حسرت قلعه نویی

۱۷ سال پس از شکست مقابل کره جنوبی در ضربات پنالتی و حذف از مرحله یک چهارم نهایی جام ملت‌های ۲۰۰۷، قلعه نویی برگشته بود تا جبران کند. او تمام خشم‌ها و کینه‌های این ۱۷ سال را در دل خود نگه داشته بود و می‌خواست به همه منتقدانش ثابت کند که کت تن کیست. او با هر انتقادی که به کارش وارد بود، تیم درهم شکسته پس از جام جهانی ۲۰۲۲ را جمع و جور کرد و برای جام ملت‌های ۲۰۲۳ آماده شد. تقدیر، اما با قلعه نویی انگار سر سازش ندارد. او یک مرحله از دفعه پیش خود جلوتر رفت. در یک چهارم نهایی، حماسه آفرید و از ژاپن عبور کرد، اما نحسی نیمه نهایی، گریبان او را گرفت. این بار هم دیگر خبری از باخت در ضربات پنالتی نبود که او سال‌ها بتواند بگوید که من بدون شکست حذف شدم. این بار او در همان ۹۰ دقیقه قافیه را به قطر میزبان واگذار کرد تا یکی از طلایی‌ترین نسل‌های ایران پس از دو دوره ناکامی با کی روش، با امیر قلعه نویی هم به فتح جام ملت‌های آسیا نرسد.