پدر و مادرها همیشه قلباً خیرخواه فرزندان شان هستند، اما گاهی ندانسته دست به کارهایی میزنند که میتوانند آسیب زا باشند.
به گزارش روزیاتو، از عادتهای به ظاهر بی ضرر گرفته تا کارهای هدفمند، پدر و مادرها به شیوههای مختلفی ممکن است ناخواسته به سلامت فرزند خود صدمه بزنند.
ورزش کردن برای کودکان بسیار عالی است، اما بعضی ورزشها میتوانند برای آنها با ریسکهایی همراه باشند. پزشکان به طور ویژه دربارهی ۶ ورزش هشدار داده اند که میتوانند برای کودکان آسیب زا باشند: فوتبال آمریکایی، هاکی روی یخ، هنرهای رزمی ترکیبی، بوکس، کشتی و راگبی. این ورزشها کودک را در معرض ضربه به سر قرار میدهند، امری که میتواند باعث آسیب مغزی شود.
ورزشهای «های ایمپکت» (High impact) هم میتواند به پشت و ستون فقرات کودک آسیب بزنند. انجام ورزشهایی مانند اسکوات، زدن وزنههای سنگین، ورزشهایی که با فرود سخت همراه اند و دوی مسافت طولانی میتواند منجر به آسیبهای جدی شود و باعث تشدید کژپشتی در کودک شود.
محدود کردن مدت زمان استفادهی کودک از وسایل الکترونیک مانند موبایل، تبلت، کامپیوتر و غیره، به دلایل مختلفی از اهمیت زیادی برخوردار است، از جمله اینکه کودک تشویق به بازی در فضای باز میشود، میتوانید از باکیفیت بودن خواب شبانهی او مطمئن شوید و فرزندتان میتواند تعاملان رو در رو را تجربه کند. استفادهی زیاد از وسایل الکترونیک میتواند به چشمها آسیب بزند. به علاوه، این امر میتواند الگوهای خواب و سلامت کلی کودک را تحت تأثیر قرار دهد.
یکی از مشکلات این مسأله خستگی چشمها است که باعث ناراحتی، تاری دید و سردرد بر اثر خیره شدن طولانی مدت به صفحهی وسایل الکترونیک میشود. کودک ممکن است دچار خشکی و درد چشم هم شود که دلیل آن کاهش دفعات پلک زدن در هنگام استفاده از وسایل الکترونیک است. استفادهی طولانی مدت از وسایل الکترونیک میتواند فوکوس روی اجسام دور را برای کودکان دشوار کند.
کودکانی که زمان زیادی را در فضای بسته، پای وسایل الکترونیک میگذرانند ممکن است دچار نزدیک بینی شوند، چون نور طبیعی دریافت نمیکنند. همچنین استفاده از وسایل الکترونیک پیش از خواب میتواند باعث مختل شدن خواب شود که یک دلیل آن نور آبی رنگی است که از صفحهی وسایل الکترونیک ساطع میشود.
برای حفظ سلامت چشمان کودکان، آنها باید در زمان استفاده از وسایل الکترونیک، طبق قانون ۲-۲۰-۲۰-۲۰ به خود استراحت دهند. بر اساس این قانون، کودک باید هر ۲۰ دقیقه یک بار، به مدت ۲۰ ثانیه به جسمی در فاصلهی ۲۰ فوتی (۶ متری) از خود، خیره شود و همزمان ۲۰ بار پلک بزند. به علاوه، فراموش نکنید که فرزندتان را تشویق کنید روزانه دست کم ۲ ساعت را در فضای باز بازی کند تا سلامت چشمها و بینایی او حفظ شود.
استفاده از وسایل الکترونیک با صفحات بزرگ با فاصلهی معقول هم میتواند به کاهش فشار وارده به چشمها در مقایسه با وسایل الکترونیکی که صفحهی کوچکی دارند، کمک کند.
۳- اجازه میدهید بدون کفش مناسب بازی کند
صافی کف پا در کودکان زمانی رخ میدهد که بافتها و استخوانهای درون پاهای آنها به درستی شکل نمیگیرند. نوزادان و کودکان خردسال به این دلیل ممکن است کف پای صافی داشته باشند که تاندونهای آنها برای شکل گرفتن و ایجاد قوس در کف پا به زمان نیاز دارند. اما گاهی این اتفاق به طور کامل رخ نمیدهد و کف پای کودک با بزرگتر شدن سنش صاف میماند، امری که میتواند مشکلاتی ایجاد کند.
گاهی استخوانهای درون پای کودک آنطور که باید از یکدیگر مجزا نمیشوند و به همین دلیل کف پای کودک صاف باقی میماند.
صافی کف پا میتواند ارثی هم باشد و در مناطقی که کودکان زیاد کفش به پا نمیکنند، این مشکل رایجتر است. با این حال، پوشیدن کفشهای مناسب از سن کم میتواند جلوی تشدید صافی کف پا را بگیرد. در برخی موارد، یک جراحی ساده هم میتواند به رشد صحیح استخوانها و تشکیل قوس در کف پا با بزرگتر شدن کودک کمک کند.
یک نکتهی مهم دیگر که والدین باید به خاطر داشته باشند محافظت از پوست کودک خود در برابر نور خورشید است. پژوهشها نشان داده اغلب موارد ابتلا به ۲ نوع شایعتر سرطان پوست، به نور خورشید مرتبط هستند. شما باید اهمیت مراقبت هر روزه از پوست خود در برابر نور خورشید با استفاده از کرم ضد آفتاب، لباس و ماندن در سایه را به فرزند خود یاد دهید. این کار کمک میکند که این امر برای او تبدیل به عادتی ماندگار شود؛ و بهترین زمان برای شروع این آموزش از همان ابتدا است.
– از تولد تا ۶ ماهگی: در این دوره حفظ کودک در برابر نور خورشید ساده است، چون با مقاومت چندانی از سوی او مواجه نمیشوید. ممکن است در برنامههای خانوادگی یا سفرها که با قرارگیری زیاد در معرض نور خورشید همراه هستند، با چالشهایی مواجه شوید.
– از طفولیت تا ۱۲ سالگی: وقتی کودک تان به ۶ ماهگی رسید، هنگام بیرون رفتن به پوستش کرم ضد آفتاب بزنید. از ضد آفتابهای استفاده کنید که فاقد عطر و حاوی مواد معدنیای مانند زینک اکساید و تیتانیوم اکساید هستند، مواددی که احتمال ایجاد واکنش پوستی در آنها کمتر است. علاوه بر این، استفاده از کلاه، عینک آفتابی و لباسهای بلندی که پوست را بپوشانند را فراموش نکنید. سعی کنید هنگام بیرون رفتن سایهای برای پناه گرفتن پیدا کنید.
بدن کودکان عملکرد متفاوتی با بدن بزرگسالان دارد. به همین دلیل است که لازم است بدانید فرزندتان از چه زمانی میتواند استفاده از خمیردندانهای معمولی را آغاز کند. خمیردندانهای مخصوص کودکان تنها رنگ و اسانس متفاوتی ندارند. بلکه به دلیل خاصی متفاوت تولید میشوند. یک تفاوت آنها مربوط به فلوراید است.
فلوراید یک مادهی معدنی طبیعی است که دندانها را محکمتر میکند و جلوی پوسیدگی آنها را میگیرد. این ماده حتی در آب آشامیدنی ما هم وجود دارد، چون از اهمیت زیادی برخوردار است. اما خمیردندانهای مخصوص کودکان هیچ فلورایدی ندارد، چون قرارگیری زیاد در معرض فلوراید در کودکی میتواند باعث ایجاد لکههای سفید رنگ روی دندانهای کودک شود یا حتی در موارد نادر، او را بیمار کند.
خمیردندان کودکان یک تا ۳ سال، معمولاً فلورایدی ندارد. مقدار فلوراید درون خمیردندان کودکان بزرگتر کمتر از خمیردندان بزرگسالان است. کودک با بیشتر شدن مهارتش در زدن مسواک و آبکشی دهان خود، میتواند از خمیردندانهای حاوی فلوراید استفاده کند. مطمئن شوید که بلع خمیردندان مشکلی برای فرزندتان ایجاد نمیکند.
به همین دلیل است که بزرگسالان نباید از خمیردندان کودکان استفاده کنند. این خمیردندانها فلوراید کافی برای حفظ استحکام و تمیزی دندانها را ندارند.
کارشناسان هشدار میدهند از تمیز کردن گوشهای چه کودک تان و چه خودتان با گوش پاک کن خودداری کنید. جرم گوش برای گوشها درواقع مفید است. کار آن حفظ سلامت گوشها با گیر انداختن گرد و غبار و آلودگیها است تا نتوانند بیش از آن به داخل گوش راه یابند. وجود مقداری جرم در گوشها به حفظ پوست داخل گوشها هم کمک میکند. گوشها به طور خودکار خود را تمیز میکنند، برای همین نیازی به انجام این کار نیست.
بدن ما شیوهی مخصوص به خودش را برای خلاصی از جرمهای قدیمی گوشها دارد. وقتی غذایی میجوید یا فک خود را تکان میدهید یا پوست تازهای درون گوش هایتان رشد میکند، جرمهای قدیمی رفته رفته به بیرون گوشها سوق داده میشوند. اما وقتی از گوش پاک کن استفاده میکنید، جرمها بیشتر به سمت داخل گوش فشرده میشوند و ممکن است به مجرا یا پردهی گوش صدمه بزنید.
انباشت طبیعی جرم در گوشها اتفاق رایجی نیست. به گفتهی کارشناسان، صرفاً از هر ۱۰ کودک، یکی و از هر ۲۰ فرد بزرگسال، یکی دچار این مشکل میشوند. برخی افراد، مانند سالمندان و کسانی که دارا معلولیتهای بخصوصی هستند، ممکن است بیشتر دچار این مشکل شوند.
اگر خودتان یا فرزندتان در گوش هایتان احساس درد، خارش، گرفتگی یا زنگ زدن کردید، یا برای شنیدن دچار مشکل شدید، و یا با بو یا ترشح نغیرمعمولی از گوشها مواجه شدید، ممکن است به دلیل ازدیاد جرم گوش باشد. اگر متوجه این نشانهها شدید، به پزشک مراجعه کنید.