تفال به حافظ شنبه ۵ خرداد ۱۴۰۳؛ مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت..

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت
خرابم می‌کند هر دم فریب چشم جادویت

پس از چندین شکیبایی شبی یا رب توان دیدن
که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت

سواد لوح بینش را عزیز از بهر آن دارم
که جان را نسخه‌ای باشد ز لوح خال هندویت

تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی
صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی
برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت

زهی همت که حافظ راست از دنیی و از عقبی
نیاید هیچ در چشمش به جز خاک سر کویت

شرح لغت:جعد گیسویت: زلف پیچیده و گرهگیر/ جادو: افسونگر و ساحر/ محراب ابرو: قبله ابرو.

تفسیر عرفانی:‌

۱- خیلی به این نیت توجه و فکر می‌کنی، بطوری که شبانه روز، اغلب متوجه آن شده ای. در حالی که این نیت با کمی صبر، شکیبایی، سرعت عمل و اراده برآورده می‌شود و جای هیچ گونه نگرانی نمی‌باشد.

۲- این نیت اگر چه عالی بوده و موجب می‌شود از اندوه و غم شما کاسته شود. ولی نباید موجب گردد که تمام گنجایش ذهن شما را شغال کند. بطوری که همت و پشتکار شما را که لازمه اجرای آنست، تحت الشعاع قرار دهد.

تعبیر غزل:

انسانی صبور و با حوصله هستی و برای رسیدن به مقصود آهسته و پیوسته پیش می‌روی و این یکی از بهترین محاسن توست. گرچه همت والای تو شایسته تحسین است، اما بدان وقتی مسیر حرکت به سوی هدف را مشخص کردی باید از انجام کار‌های بی حاصل که تنها وقت را تلف می‌کند بپرهیزی و به واجبات بپردازی.