مذاکرات با منطقِ مکانیکی پیش نمی‌رود!

رضا نصری در واکنش به گفتگوی فریدون عباسی رئیس اسبق سازمان انرژی اتمی در شبکه ایکس نوشت: 

مذاکرات با این منطقِ مکانیکی پیش نمی‌رود! در شرایط فعلی چه یک گام عقب بکشیم و چه یک گام جلو بریم، طرف مقابل جلو می‌آیند! باید منافع طرفین شناسایی شود تا راه‌حل میانی پیدا شود.

برای ساده‌سازی مسئله، تصور کنید دو نفر در کتابخانه‌ای نشسته‌اند و مشغول مطالعه هستند. یکی می‌خواهد پنجره را باز کند و دیگری می‌خواهد پنجره را ببندد. ظاهر امر این است که راه‌حل میانی دست نیافتنی است چرا که - اگر طرفین «مکانیکی» به قضیه نگاه کنند - پنجره باید یا باز باشد یا بسته و حالت وسط وجود ندارد. با چنین منطقی تنها گزینه جنگ و دعوا و غلبه کردن یک نفر بر دیگری است یا مبادرت به دعوایی فرسایشی تا هر دو از پا درآیند!

اما اگر طرفین صحبت کنند و دریابند که یکی از آن‌ها می‌خواهد پنجره باز باشد تا هوای تازه بخورد و دیگری می‌خواهد پنجره را ببندد تا باد کاغذهایش را بهم نریزد، راه‌حل میانی می‌تواند این باشد که پنجره‌ای را در اتاقی دورتر باز کنند تا هم منافع اولی تأمین شود و هم منابع دومی!

در کتب کلاسیک مذاکره به این دو رویکرد متضاد می‌گویند مذاکرات موضع‌محور (یا همین نگاه مکانیکی که منجر به افزایش فزاینده تنش می‌شود) و مذاکرات منافع‌محور که در آن هر دو طرف در حد ممکن منافع‌شان تامین می‌شود.

در پیشنهاد موضع‌محور آقای دکتر عباسی ما غنی‌سازی را افزایش می‌دهیم، آن‌ها هم تحریم‌های شورای امنیت را احیا می‌کنند، سپس ما از ان‌پی‌تی خارج می‌شویم، بعد آن‌ها فشارهای امنیتی و عملیات خرابکارانه را تشدید می‌کنند، بعد ما «دکترین عوض می‌کنیم» و آن‌ها منطقه را علیه ما بسیج می‌کنند و دور تا دور ما سامانه پدافندی کار می‌گذارند و ائتلاف تشکیل می‌دهند و الی آخر!

هر دو طرف آنقدر «گام رو به جلو» برمی‌داریم تا نه از تاک نشان ماند و نه از تاک‌نشان!