اگر رهبر انقلاب در انتخابات اخیر تدبیر نکرده بودند، اقلیت متعصب خالص‌ساز، فاتحه نظام را می‌خواند

روزنامه اطلاعات در مطلبی تدابیر رهبر معظم انقلاب در انتخابات اخیر را مانع افتادن نظام به دست اقلیت خالص ساز دانست.

این روزنامه نوشت: دولت مسعود پزشکیان هنوز مستقر نشده و سکان کشتی دولت در اختیار یاران رئیس جمهور فقید به مدیریت جناب آقای مخبر است. وزرای کابینه و معاونان رئیس جمهور منتخب ملت ایران هنوز مشخص نیست و به مجلس معرفی نشده اند. این امور توسط شورایی از متخصصان و نخبگان و افراد مجرب در دست بررسی است.

با این حال یکباره توپخانه گروه اقلیت و محافل خاص و مدعی، شروع به حمله و ایراد اتهامات کرده است و نه تنها انصاف را زیرپا نهاده اند، که از خط قرمز نجابت هم گذشته و ناصواب و ناسزا می‌گویند.

خوشبختانه بزرگان نظام از رهبر انقلاب تا صلاح اندیشان و دلسوزان تدبیر کردند و مردم نیز بقدر وسع کوشیدند و جمهوریت را دوباره جان و روحی بخشیدند تا وحدت «دولت – ملت» میسر شود و ارزش‌های موجود و آرمان‌ها و وعده‌های معهود دوباره به صحنه سیاست و جامعه بازگردد.

اگر چنین نمی‌شد، همان اقلیت خالصه و متعصب، فاتحۀ نظام و ایران را می‌خواندند، چنانکه با تضعیف اسلامیت نظام، طی سالیان دراز، بسیاری از ارزشهای دینی را نزد جوانان و بانوان دچار فروپاشی نموده و در سال ۱۴۰۱ هزینه‌های جبران ناپذیر برای نظام و زخمهای سخت برای بخشی از جامعه رقم زدند.

انتقادهای ناجوانمردانۀ کسانی که بزرگترین فسادهای مالی و اخلاقی را رقم زدند و کشور را تا ورشکستگی پیش بردند، حالا رنگ دین و مذهب به خود گرفته و دوباره صحن معتبر عبادت مردمان را در نماز جمعه آماج شعارهای زشت و ناسزا به همکاران و رجال دولت منتخب کرده است.

کسانی که همواره احادیث ضعیف و روایتهای شاذ و غریبه را به خورد مستمعان می‌دادند و بارها موجب وهن و طعن دشمنان شدند، حالا به خواندن نهج البلاغه ایراد می‌گیرند و از تهمت به بزرگان دیندار و خدمتگزار ابایی ندارند.

با استفاده از صحنه‌ها و تریبونهای غصب شده از مردم اجتماع می‌کنند، در لابلای متدینین در نماز جمعه و در رسانه هایشان، همکاران دولت برگزیدۀ اکثریت را می‌کوبند.

اطرافیان و یاران صدر دولت را هدف اتهامات واهی قرار داده‌اند. برای ایجاد تقابل میان رئیس جمهور و رهبر معظم انقلاب، پزشکیان را گورباچف می‌نامند و بسیار کارهای دیگر.

برنامه صریحی دارند که با ایجاد هراس و شکاف در صف همکاران رئیس جمهور و جدا کردن نزدیکترین یاران وی، او را تنها و وانهاده کنند و اهداف و برنامه‌هایش را ناکام بگذارند. شکست پزشکیان و افول ستاره این دولت، به رغم لطمه‌های جبران ناپذیر برای کل نظام و روحانیت و رهبری عظیم الشأن، هدف قطعی این گروه ویژه خوار، تمامیت طلب، ناکارآمد و سیری ناپذیر است. اینان باید پاسخ دهند چرا اهدافشان با شبکه‌های معاند به ویژه اینترنشنال و گروهک رجوی همسان از آب درآمده است!؟

بجز حمله به جواد ظریف که مثل خار در چشم افراطیون داخلی و اپوزیسیون و شبکه‌های خارجی است، یکی از ایرادهای این گروه، اشاره به‌عدم تجانس برخی اعضای گروههای مشاوره برای تعیین وزراست.

جالب است که کسانی این اتهامات و ایرادها را وارد می‌کنند که همواره پشت درهای بسته انتصابات را با انتسابات همگام و یکسان کرده بودند.

منطقی است که حالا دارند به نخستین تجربه واقعی رایزنی و شایسته گزینی حمله می‌کنند تا مبادا این کار به سنت سیاسی و مدیریتی بدل شود و دیگر نتوانند باجناق‌ها و دامادها و آقازاده‌ها و منسوبان و مریدان را در ده‌ها شرکت و معاونت و منصب بگمارند و چای دبش میل کنند.

از زبان تندی که اتخاذ کرده‌ام پوزش می‌خواهم، اما هرکس ذره‌ای ایمان به خداوند و علاقه به مردم و این آب و خاک داشته باشد، می‌فهمد که دیگر زمان این بازی‌ها تمام شده و جامعه لبریز از کمبودها و مشکلات کوچک و بزرگی است که طی سال‌ها انبار شده و توش و توان را از کشور گرفته است. وقت کار و تدبیر است. باید زخم‌ها را مرهم نهاد و به فکر چاره‌های بزرگ بود.

سازماندهی کارناوالهای عجیب و غریب برای ایجاد حساسیت در مراجع دینی و متدینین، در کنار حساسیت‌زدایی از اهانت به متخصصین و همکاران رئیس جمهور، سرآغاز پروژه‌ای است که بارها مانع وحدت دولتهای منتخب با دیگر اضلاع قدرت در مملکت شده است.

از همه خطرناکتر، درگیر ساختن بخشی بسیار مهم و حساس از نظام است که نظامیان و نیروهای امنیتی را به جای تمرکز بر رژیم صهیونیستی و توطئه گران خارجی و ایادی آن‌ها، رودر روی رئیس جمهور و دولت برگزیدۀ اکثریت قرار می‌دهد. درواقع هم مردم را از نظام جدا می‌کنند و هم بازوهای قدرتمند نظام را درگیر بحرانهای ساختگی ادواری می‌نمایند و در نهایت خود را افراد دارای غیرت و تعصب دینی نشان داده و ناجیان وفادار و حافظ نظام می‌خوانند.

چندبار این پروژه را اجرا کرده‌اند تا وقتی که طشت رسوایی‌شان از بام سیاست و اقتصاد و فرهنگ افتاد؛ با خالص‌سازی و یکدست سازی، صناعتشان آشکار شد و مصنوعاتشان به فساد و ناکارآمدی آغشته شد و زیانهای مهلک به کل کشور و نظام جمهوری اسلامی زدند.

باری، مردم شریف ایران در ماههای اخیر، پس از تأثر و اندوه بسیار، تدبیر و اهتمام کردند و در یک مرحله با آمدن (و حتی قبل از آن با نیامدن به پای صندوق رأی)، نگرانی خود را بیان کردند. اینک دولت اکثریت باید کارهای سخت و طاقت فرسا انجام دهد؛ از ساماندهی اقتصاد و معیشت تا ایجاد توازن در فرهنگ و جامعه، و سرانجام بدر بردن کشتی دیپلماسی در جهانی که در حال عبور از مرحله‌ای تاریخی وگذاری سخت و شگفت‌انگیز است.

هر یک از این امور، یک دنیا زحمت و مرارت و دقت و تخصص می‌طلبد، ممکن است فرصت چنان از دست برود که دیگر نتوان هزینه توسعه و افزایش قدرت ملی را فراهم کرد. شکست دولت، شکست نظام است، شکست ملت ایران است، شکست غرور و آرمانهای چند نسل است…