فرد اصلح برای وزارت راه و شهرسازی؟

جمعی از صاحب نظران و کارشناسان مسکن و شهرسازی در نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور منتخب، دغدغه‌های خود درباره «آینده بخش مسکن و ساختمان و همچنین انتخاب فرد اصلح برای وزارت راه و شهرسازی» را تشریح کردند.

به گزارش دنیای اقتصاد، متن این نامه به شرح زیر است:

نگاهی به شاخص‌های بخش مسکن (رشد قیمت و اجاره مسکن، شاخص دسترسی به مسکن، سهم مسکن در هزینه خانوار و...)، حاکی از نابسامانی در این بخش است. سیاست‌ها و برنامه‌های سالیان اخیر نیز نه تنها گرهی از کلاف مشکلات مزمن این بخش نگشوده، گاه، بر تعداد آنان افزوده است. بر این مبنا در شرایط کنونی، انتخاب سیاستگذار بخش مسکن حساسیتی دو چندان یافته است.

از این رو، ما اعضای هیات علمی، مشاوران، مدیران، کارشناسان، محققان، سازندگان و به طور کلی کنشگران بخش مسکن ضروری می‌دانیم فرد پیشنهادی برای وزارت راه و شهرسازی، موارد ذیل را قبول و مهم‌تر از آن، باور داشته باشد:

۱. مسوولیت را با علم به اینکه بسیاری از مشکلات و چالش‌های بخش مسکن، علل و ریشه‌های برون بخشی دارند، قبول نماید و نسبت به مشکلات، منفعل نباشد.

۲. با توجه به شکست بازار در تامین مسکن دهک‌های پایین جامعه و بخشی از خانه اولی ها، حمایت موثر و هدفمند دولت برای این بخش از جامعه را ضروری بداند.

۳. طرح جامع مسکن را با اسلوب واقع گرایانه، عمل‌گرایانه و با لحاظ مقدورات دولت و پرهیز از بلندپروازی‌های به ظاهر موجه، مورد بازنگری قرار دهد (در غیر‌این صورت، طرح جامع مسکن به سرنوشت طرح‌های جامع پیشین دچار شده و از کنج کتابخانه مدیران خارج نمی‌شود).

۴. ضمن احصا و انتشار عمومی آخرین وضعیت عملکرد واقعی دولت سیزدهم در حوزه مسکن، برنامه‌ها و تعهدات ذی‌ربط را غربالگری و بازبینی کند.

۵. ضمن التزام به قانون، با هماهنگی مجلس شورای اسلامی، اصلاح برخی از مواد قوانین مرتبط با مسکن، از جمله پیش‌فروش ساختمان، ساماندهی بازار زمین مسکن و اجاره‌بها، جهش تولید مسکن و برنامه هفتم توسعه را دستور کار قرار دهد.

۶. در بخش مسکن به «بازار به قدر کفایت، دولت به وقت ضرورت» پایبند باشد و با حمایت از بخش خصوصی، مجذوب یا مرعوب ذی‌نفعان یا ذی نفوذان سیاسی و رسانه‌ای مسکن دولتی نباشد.

۷. مداخله دستوری در بازار مسکن را مانند سوزنی بداند که به ندرت بر جان خود فرو می‌کند.

۸. در برنامه ریزی مسکن، رویکرد بلندمدت را قربانی رویکرد کوتاه‌مدت نکند.

۹. با توجه به محلی (مکان پایه) بودن مسکن، از ارائه نسخه واحد برای مسائل مسکن اجتناب کند.

۱۰. مسکن استیجاری را به عنوان بخشی از نظام اسکان و به عنوان مکمل مسکن مِلکی بداند.

۱۱. ابزار‌های پولی، مالی، بودجه‌ای، شهرسازی و... را برای سیاست‌های مسکن (انبوه‌سازی، صنعتی‌سازی، اجاره‌داری، انطباق تولید مسکن با نیاز مسکن، بازآفرینی شهری و...) به کار گیرد.

۱۲. نهادسازی و اصلاحات ساختاری را مقدم بر کلنگ‌زنی پروژه‌های عمرانی بداند.

۱۳. توزیع زمین و مسکن به صاحبان و رابطان قدرت را ابزاری برای پیشبرد امور نداند.

۱۴. دیوان سالاری موجود در وزارت راه و شهرسازی، شرکت‌های بازآفرینی شهری و عمران شهر‌های جدید، سازمان ملی زمین و مسکن، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، سازمان مجری ساختمان‌های دولتی و حتی بنیاد مسکن را با رویکرد ارتقای کارآمدی، مورد بازنگری دقیق قرار دهد.

۱۵. معاونت مسکن و ساختمان را با پرهیز از تصدیگری، به نقش اصلی خود (سیاستگذاری) سوق دهد.

۱۶. از هیچ کوششی برای افزایش اثربخشی مقررات ملی ساختمان فروگذار نکند. در این راستا بازبینی ساختار مالی، علمی و اجرایی آزمون‌های نظام مهندسی ضروری به نظر می‌رسد.

۱۷. اراده لازم برای اصلاحات حساس و پیچیده، ولی ضروری در سازمان‌های نظام مهندسی ساختمان را داشته باشد.

۱۸. وسعت کشور را موجب نادیده گرفتن محدودیت زمین دولتی نداند.

۱۹. از واگذاری زمینِ آماده‌سازی نشده و بدون خدمات زیربنایی و روبنایی به متقاضیان، پرهیز داشته باشد.

۲۰. بدون توجیه متقن شهرسازی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی، زیر بار افزایش بی رویه محدوده شهر‌ها و روستا‌های کشور و ایجاد شهرک و شهر جدید، با هدفِ مسکن سازی نرود.

۲۱. توسعه درونی شهر را مقدم بر گسترش افقی شهر‌ها شمرده، نوسازی و احیای بافت‌های هدف را ذیل سیاستِ کلانِ بازآفرینی شهری، با اولویت پیگیری کند.

۲۲. سکونتگاه‌های غیررسمی را متناسب با شرایط هر سکونتگاه ساماندهی کند (تمهیدات پیشگیری و تحدید، سنددارکردن، بهبود امکانات زیربنایی و روبنایی و در صورت لزوم به عنوان آخرین راه‌حل، جابه‌جایی).

۲۳. در شهر‌های جدید ضمن توجه جدی به توسعه زیرساخت‌های اجتماعی، اقتصادی و عمرانی، بهره‌برداری از ظرفیت این شهر‌ها را با واقعیات و مقدورات تعدیل کند.

۲۴. به توسعه نظام تامین مالی مسکن، خصوصا اصلاحات در بانک مسکن و صندوق ملی مسکن، متعهد باشد.

۲۵. شهرداری را نهاد حکمروایی شهری و نه ابزار اعمال اراده سوداگرانِ شهر فروش بداند.

۲۶. با علم به اینکه شهرداری، نهاد عمومی غیردولتی است، در پیِ جلب همراهی و اتفاق نظرِ نهاد‌های ذی‌ربط برای اصلاحِ ساختار هزینه و درآمد شهر باشد.

۲۷. بیش از نگاه کمی، نگاه کیفی به مسائل مسکن روستایی داشته باشد.

۲۸. به دنبال حل مساله مسکن شهرها، در روستا‌ها نباشد. این اقدام می‌تواند علاوه بر به هم ریختن نظام اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی روستا‌ها و شکل گیری گسترده خانه‌های دوم برای شهرنشینان، مشکلات عدیده‌ای در پی داشته باشد.

۲۹. امور غیرساختمانی احداث مسکن (صدور پروانه ساختمانی، خدمات مهندسی، صدور سند، مالیات، انشعابات آب و برق و گاز، بیمه و...) را به فراخور، تعدیل، تسریع و تسهیل کند.

۳۰. رویه‌ها و مقررات حاکم بر معاملات املاک و مستغلات (مشاوران املاک، دفاتر اسناد رسمی، ادارات مالیات، سامانه ثبت معاملات، ابزار‌های نوین معاملات بر بستر تجارت الکترونیک و...) را با همکاری نهاد‌های ذی‌ربط، سامان دهد.

این نامه خطاب به مسعود پزشکیان توسط افراد به شرح زیر، امضاء شده است: آتوسا آفاق پور، قادر احمدی، هادی احمدیان، منصور استادی، ایرج اسدی، پارسا ارباب، مصطفی ازگلی، صادق اکبری، محمود اولاد، سعید اسلامی بیدگلی، کمال اطهاری، سعید ایزدی، حسین ایمانی جاجرمی، رضا بابازاده خوشرودی، میثم بصیرت، علی اصغر بدری، مهرناز بیگدلی، فرشید پورحاجت، سارا پورادبی، محمد پروین نیا، مجتبی پورخیز، مسعود تارانتاش، محمدحسین ترابی‌زاده، قاسم تقی زاده خامسی، محمدرضا توکلی، محمد کاظم جباری، محمد رضا جلالی طباطبایی، محمود جهانی، علی چشمی، علی چگنی، مسعود حق لطفی، محمدرضا حائری مازندرانی، سید جلیل حجازی، سیمین حناچی، سمانه خبیری، خلیل حاجی پور، حبیب خراسانی، امیرعلی خدربیگی، فریبرز داداش پور، حبیب دباغ، فریبرز دولت آبادی، محمدعلی دهقان دهنوی، غزال راهب، مهدی رستمی، رضا رحمانی، یداله رحمانی، جواد رحمتی، محمود رحیمی، حسن روانفر، مجید روستا، سپیده ریاضی، جواد زارعی، مریم زارعیان، سید امین زرگرمرادی، بهمن زندیه، فرخ زنوزی، محمد سالاری راد، علی سبحانی، بهرام سحابی، نوید سعیدی رضوانی، علی سرزعیم، غلام رضا سلامی، مهدی سلطان محمدی، سید مسلم سیدالحسینی، حشمت‌الله شاهسواری، سید هادی شفایی، آرمین شفقت، عباس شفیعی، محمد شکرچی زاده، مهدی شیخ سجادیه، عبدالوهاب شهلی بر، صادق صادق پور، مینا صنیعی‌نژاد، سید نصیرالدین شاهرخی، ایمان طاهر، حبیب اله طاهرخانی، سید رسول طباطبایی، روزبه ظهیری، محسن عباسی هرفته، همت علی عبدی‌نژاد، مهدی عبیدی سیاوشانی، نادر عربی، مونا عرفانیان، سعید عسگری، هوشنگ عشایری، محمدحسن علمداری، محمدرضا علوی، میرمحمد غراوی، امیر فرجامی، فرشاد فرزین، ابراهیم فروزانی، رضا فرهادزاده، مهسا قربانی، امیرحسین قزوینی، غلامرضا کاظمیان، امین کاوئی، علی رضا کریم، حسن کریمی، محمد کوثری، مجتبی لشکربلوکی، محسن مجذوب، احمد مجیدی، ناصر محسنی، محمد حسن مرادی، سمیه مردانه، ابوالفضل مشکینی، سهراب مشهودی، محمد مزینانی، منوچهر معظمی، نریمان مصطفایی، عباس مصطفوی، حامد مظاهریان، محمدرضا مظفری، بهروز ملکی، سید علی اکبر موسوی، ابراهیم موسی خانی، محمود میریان، سعید میرزاپور، مهرداد نجفی، مجتبی نیک‌کردار، کمال نوذری، مهدی نوروزیان، بهروز هادی زنوز، مسعود هاشمی، رسول وظیفه شناس، سید مهدی هدایت، حمید یاری، علی یاوری، شیرزاد یزدانی و ترانه یلدا.