فضانوردانی که در ایستگاه فضایی ناسا گیر افتاده‌اند روز خود را چگونه می‌گذرانند

فراراو- بوچ ویلمور و سونی ویلیامز در ایستگاه فضایی بین‌المللی گیر کرده‌اند و شش ماه آینده را در فضا خواهند گذراند.

به گزارش فرارو به نقل از دیلی میل، بوچ و سونی برای یک مأموریت ۸ روزه به ایستگاه فضایی رفتند، اما به دلایل مشکلات مختلف بازگشت آن‌ها فعلاً امکان پذیر نیست. ناسا هر دقیقه از زندگی فضانوردان خود را با دقت برنامه ریزی می‌کند؛ از زمان بیدار شدن تا ساعاتی که می‌توانند برای استراحت کردن بگذرانند.

توجه به گذر زمان در ایستگاه بین المللی فضایی یک چالش بزرگ است، زیرا فضانوردان در این ایستگاه حدود ۱۵ طلوع و غروب خورشید را در مدت ۲۴ ساعت تجربه می‌کنند. برای اینکه فضانوردان راحت‌تر برنامه‌ریزی خود را دنبال کنند تمام ساعت‌های این ایستگاه فضایی بر طبق ظاهری از یک برنامه داشته باشند، تمام زمان‌های ایستگاه بر طبق گرینویچ تنظیم می‌شوند. جدا از این که آن‌ها ۴۸۰ کیلومتر بالاتر از زمین هستند، روز این فضانوردان با شروع روزهای دیگر تفاوتی ندارد.

روز یک فضانورد ساعت ۶:۰۰ صبح با یک زنگ بیدارباش از سوی مرکز کنترل در زمین شروع می‌شود. فضانوردان یک ساعت فرصت دارند تا دندان‌های خود را مسواک بزنند، از حمام استفاده کنند و خود را برای روز آماده کنند. بدون نیرو گرانش زمین، بسیاری از این کار‌های ساده بسیار دشوار می‌شوند.

به جای استفاده از دوش، فضانوردان با استفاده از دو پارچه، یکی مرطوب برای شستن و دیگری خشک برای آبکشی، حمام می‌کنند. فضانوردان برای صرفه جویی در مصرف آب و جلوگیری از ایجاد آشفتگی، مو‌های خود را با استفاده از شامپویی خاص که نیاز به آبکشی ندارد، شستشو می‌دهند. مسواک زدن تقریباً مانند روی زمین است، تنها تفاوت این است که فضانوردان باید خمیر دندان خود را ببلعند تا از شناور شدن آن جلوگیری کنند. پس از به اتمام رسیدن کار‌های روزانه فضانوردان برای صبحانه دور هم جمع می‌شوند.

ایستگاه فضایی طیف گسترده‌ای از نوشیدنی‌های داغ پودری دارد که فضانوردان می‌توانند آن‌ها را با آب داغ مخلوط کرده و بنوشند. فضانوردان گزینه‌های زیادی برای وعده‌های غذایی خود دارند. سپس، در ساعت ۷:۳۰ صبح، روز کاری فضانوردان با اولین کنفرانس روزانه با آژانس‌های فضایی بر روی زمین آغاز می‌شود. در طول این کنفرانس، فضانوردان برنامه روزانه خود را دریافت می‌کنند و اطلاعاتی که ممکن است نیاز داشته باشند، دریافت خواهند کرد. فضانوردان ساعت ۸:۰۰ صبح سر کار می‌روند و توجه خود را به وظایف مختلف در اطراف ایستگاه معطوف می‌کنند.

ایستگاه فضایی بین المللی به گونه‌ای طراحی شده است که یک ایستگاه تحقیقاتی دائمی در فضا باشد، بنابراین فضانوردان زمان زیادی را صرف انجام تحقیقات علمی می‌کنند. تیم‌های تحقیقاتی روی زمین آزمایش‌های مختلفی را به ایستگاه ارسال خواهند کرد، اما این فضانوردان هستند که در واقع مسئول انجام آن‌ها هستند. برخی از آزمایش‌ها چگونگی واکنش ارگانیسم‌هایی مانند گیاهان یا موش‌ها به ریزگرانش را بررسی می‌کنند؛ در حالی که برخی دیگر از تجهیزات حساس برای ثبت اطلاعات در مورد شرایط فضا استفاده می‌کنند. بسیاری از آزمایش‌ها بر چگونگی واکنش انسان‌ها به زندگی در فضا متمرکز هستند، بنابراین فضانوردان اغلب بر روی خود و همکارانشان نیز آزمایش انجام می‌دهند.

فضانوردان مدتی در روز را صرف اندازه گیری علائم حیاتی خود، از جمله گرفتن نمونه خون یا انجام آزمایشات فیزیولوژیکی و روانی، می‌کنند. برنامه روزانه فضانوردی شامل دو ساعت ورزش است. بدون وجود نیرو گرانش ماهیچه‌های فضانورد بسیار ضعیف می‌شوند، بنابراین تناسب اندام برای فضانوردان بسیار مهم است. ساعت ۱۳:۰۰ زمان وعده ناهار است. فضانوردان معمولاً به تنهایی ناهار می‌خورند، زیرا برنامه‌های کاری فشرده آن‌ها اغلب با یکدیگر همپوشانی ندارد. تنها استثنا روز یکشنبه است که همه فضانوردان برای یک وعده غذایی جمعی گرد هم می‌آیند.

از آنجایی که فضانوردان به حداقل ۲۵۰۰ کالری در روز نیاز دارند، ناهار به طور معمول شامل چند وعده با گزینه‌های مختلفی برای انتخاب است. بدون نیرو جاذبه، خون در سر جمع می‌شود و باعث ایجاد تورم در اطراف صورت و بینی می‌شود، در نتیجه فضانوردان اختلالات مختلفی در حواس بویایی و چشایی خود تجربه می‌کنند؛ بنابراین بسیاری از فضانوردان غذا‌های تند شامل فلفل یا ترب کوهی را ترجیح می‌دهند. پس از نهار زمان بازگشت به کار است.

تنها بودن در ایستگاه فضایی به این معنی است که فضانوردان باید مطمئن شوند ایستگاه فضایی بین‌المللی در وضعیت خوبی قرار دارد. فضانوردان باید در طول روز زمانی را به سیستم‌هایی که نیاز به تعمیر یا تعویض دارند، ایستگاه‌های آزمایشگاهی که نیاز به تمیز کردن دارند و آشفتگی کلی اطرافشان، اختصاص دهند. در برخی موارد، فضانوردان ممکن است حتی برای تعمیر تجهیزات به خارج از ایستگاه فضایی بروند. البته این موارد بسیار نادر هستند و بیشتر وقت فضانوردان به کار در داخل ایستگاه مشغول هستند.

در طول عصر، فضانوردان ممکن است ورزش برنامه ریزی شده بیشتری داشته باشند یا تا جلسه عصر ساعت ۷ بعدازظهر خود را مشغول کار کنند. درست مانند صبح، فضانوردان با مرکز کنترل ملاقات خواهند داشت تا فعالیت روزانه خود را گزارش بدهند. ساعت ۷:۳۰ غروب وقت شام و استراحت است. مانند تمام وعده‌های غذایی دیگر در ایستگاه، این وعده غذایی نیز شامل غذا‌های خاص خشکی است که از ایستگاه فضایی زمین برای فضانوردان فرستاده می‌شود. زمانی که شام ساعت ۸:۳۰ شب تمام شد، خدمه یک ساعت فرصت دارند تا قبل از خواب استراحت کند. ناسا قانون خاموشی سختگیرانه‌ای برای ساعت ۹:۳۰ شب دارد تا فضانوردان بتوانند هر شب حدود ۸ ساعت بخوابند.

در واقعیت، فضانوردان اغلب کمی دیرتر می‌خوابند تا از زمان کوتاهی که برای استراحت دارند لذت ببرند. ایستگاه فضایی بین‌المللی مجهز به اینترنت پر سرعت است بنابراین فضانوردان می‌توانند به راحتی با اعضای خانواده خود تماس بگیرند یا ساعات استراحت خود را با فیلم دیدن و وقت گذرانی در فضای مجازی سپری کنند. برخی از فضانوردان مانند کریس هادفیلد نیز آلات موسیقی شخصی خود را به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌برند. گیتار، ساکسیفون و کیبورد در مقاطع زمانی مختلفی به ایستگاه فضایی برده شده‌اند.

با این حال، یکی از محبوب‌ترین سرگرمی‌های فضانوردان در ایستگاه فضایی بین المللی نگاه کردن به بیرون پنجره است. فضانوردان در ایستگاه فضایی می‌توانند هر ۹۰ دقیقه طلوع و غروب خورشید بر کره زمین را تماشا کنند. وقتی بالاخره زمان خواب فرا می‌رسد، فضانوردان خود در کیسه خواب‌های مخصوصی می‌خوابند تا در طول خواب در فضا شناور نباشند. از آنجایی که ایستگاه فضایی بین‌المللی در تمام ساعات پر صدا و روشن است، بیشتر فضانوردان ترجیح می‌دهند با چشم بند و گوش‌گیر بخوابند. پس از چند ساعت خواب، فضانوردان بار دیگر با تماسی از هیوستون از خواب بیدار می‌شوند و آماده آغاز دوباره این چرخه می‌شوند.