سه تفنگ دار؛ به معنی واقعی کلمه

وحید محمود قره باغ؛ این جمله‌ای بود که سرجوخه با جسارت تمام رو به سربازان تحت امرش گفت و پس از این ماجرا بود، زمانی که ژنرال سرلشکر نوویکف فرمانده لشکر ۴۷ شوروی وقتی متوجه می‌شود که دو شبانه روز تمام فقط با سه تن سرباز جنگیده است، به نشانه احترام یکی از درجه هایش را از روی دوشش باز کرده و بر روی سینه سرجوخه گذاشت و به دستور او این سه تن را با احترام و در کنار پل آهنی به خاک سپردند. حتی مراسم آن‌ها با تشریفات نظامی انجام گرفت. بله، کار‌های بزرگ و ماندنی در تاریخ حتی توسط دشمنان نیز ستودنی است. تاریخ سازانی که با کار‌های بزرگ شان در برگ‌های زمان ماندگارند.

از سویی غبار فراموشی با چهره بزرگان بیگانه است؛ این سه سرباز واقعی سرجوخه ملک محمدی به همراه عبدالله شهریاری و سید محمد رایی هاشمی بودند. در حقیقت این واقعه به سوم شهریور ماه سال ۱۳۲۰ شمسی برمی گردد، زمانی که رضاخان در آستانه سقوط قرار گرفته بود؛ یادآور تهاجم نابرابر ارتش اتحاد جماهیر شوروی به مرز‌های ایران در جریان جنگ جهانی دوم است. در واقع سرجوخه ملک محمدی به خاطر امنیت و خاک کشورش از دستور پایتخت مبنی بر واگذاری پادگان و مقاومت نکردن در برابر ارتش سرخ شوروی اطاعت نکرده بود.

شکل ۱. سربازی به معنی واقعی کلمه

گفتنی است خانواده این شهدا، سال‌ها از وجود مزار آن‌ها در کنار سد و پل آهنی بی اطلاع بودند تا این که به نحوی توسط رسانه و یا اطرافیان مطلع شدند و در واقع خانواده آن‌ها گمان می‌کردند که این سه تن به شوروی تبعید شده و به کار اجباری واداشته شدند و در همان جا هم از دنیا رفته اند. از سویی اگر رضاخان هم پا با تجهیز مادی ارتش به بعد معنوی آن نیز بهای لازم را می‌داد شاید سرنوشت دیگری داشت. به عبارتی اگر او سربازان فداکاری، چون این سه تن را داشت هیچ وقت گرفتار بیگانگان نمی‌شد؛ ولی افسوس که آدمی بسیار کم از تاریخ می‌آموزد.

در نهایت اینکه هر چند سربازانی در برخی کشور‌های مصوب قانون سربازی به حقوق مادی و معنوی خود نمی‌رسند، ولی ناگفته نماند کشور‌هایی نیز وجود دارند که در آن حتی میخی را که بر پوتین سربازی در جنگ جهانی رفته است را مقدس می‌دانند و به عنوان نماد شرافت و پایداری در موزه نگهداری می‌شود. بی تردید این سه بیت به زیبایی از خودگذشتگی این سه یادگار را به تصویر می‌کشد، زمانی که با دستی هنرمند بر روی سنگ مزار ایشان نقش می‌بست؛

هر چند آغشته شد به خون پیرهن ما شد جامه سربازی ما هم کفن ما

شادیم ز جانبازی خود در دل خاک پاینده و جاوید بماند وطن ما