هریس و ترامپ هر دو، افغان‌ها را ناامید کردند؟

آرش عزیززاده، مدیر اجرایی برنامه برای افغان‌ها برای فردای بهتر، به الجزیره می‌گوید که اعضای جامعه افغان در ایالات متحده، مانند او، در این فصل انتخابات وقتی به هر دو نامزد نگاه می‌کنند احساس خشم و ناامیدی می‌کنند. او افزود: ما در این فصل انتخابات کاملاً نامرئی هستییم.

به گزارش جماران، سی ان ان در تازه‌ترین گزارش به بررسی تأثیر خروج نیرو‌های آمریکایی از افغانستان در سال ۲۰۲۱ بر انتخابات آمریکا می‌پردازد و تأکید می‌کند که علی‌رغم بحث‌های سیاسی پیرامون این موضوع، صدای پناهجویان افغان کمتر شنیده می‌شود. فعالان حقوق پناهجویان از فقدان مسیر‌های قانونی برای اقامت دائمی افغان‌ها در آمریکا انتقاد کرده‌اند و از هر دو حزب سیاسی خواسته‌اند توجه بیشتری به نیاز‌های پناهجویان نشان دهند. در حالی که جمهوری‌خواهان از این موضوع به عنوان ابزار سیاسی استفاده می‌کنند، دموکرات‌ها نیز سیاست‌های مهاجرتی را تا حدی نادیده گرفته‌اند. در بخش‌هایی از این گزارش می‌خوانید:

نسرین نمی‌تواند در انتخابات نوامبر آمریکا رای دهد. با این حال، این جوان ۲۷ ساله پیامی برای نامزد‌های ریاست جمهوری از طرف افغان‌هایی مانند خودش که با خروج نیرو‌های آمریکایی از افغانستان در آگوست ۲۰۲۱ فرار کردند، دارد.

نسرین به الجزیره گفت: «من واقعاً می‌خواهم صدای ما را بشنوند.»

اکنون سه سال از خروج آخرین سربازان آمریکایی از افغانستان می‌گذرد، خروجی که به حضور نظامی دو دهه‌ای که با سرنگونی دولت طالبان در سال ۲۰۰۱ آغاز شده بود، پایان داد. اما ماهیت آشفته عقب نشینی نظامی و برقراری مجدد سریع حکومت طالبان، سایه پررنگی بر سیاست ایالات متحده انداخته است. این عقب نشینی که منبع انتقادات مداوم دو حزبی است، به نقطه بحث برجسته‌ای در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ تبدیل شده و دموکرات‌ها و جمهوری خواهان به خاطر جان باختگان در جریان خروج نیرو‌ها سرزنش می‌شوند.

اما افغان‌هایی مانند نسرین می‌گویند که یک چشم‌انداز مهم در رقابت‌های انتخاباتی از دست رفته است: چشم‌انداز آینده افغانستان.

نسرین که در منطقه خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا زندگی می‌کند، می‌گوید: این انتخابات تنها برای آمریکا مهم نیست. این برای افغان‌ها نیز مهم است. برای افغان‌هایی که به اینجا مهاجرت کرده‌اند و برای افغان‌ها در افغانستان به‌ویژه زنان، این انتخابات تأثیر زیادی خواهد داشت.

اتفاقی که در سال ۲۰۲۱ افتاد، داستانی است که بازیگران اصلی را در رقابت ریاست جمهوری امسال درگیر می‌کند. در سال ۲۰۲۰، دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور جمهوری خواه، به توافقی بحث برانگیز با طالبان دست یافت که طی ۱۴ ماه تمام نیرو‌های آمریکایی را از افغانستان خارج کند. چند ماه بعد، ترامپ در رقابت با جو بایدن شکست خورد. جانشین او، رئیس جمهور دموکرات، بر تخلیه دیوانه وار شهروندان ایالات متحده و متحدان ائتلاف و ده‌ها هزار افغان آسیب پذیر از این کشور نظارت کرد. تا اگوست ۲۰۲۱، طالبان در یک حمله برق آسا سراسر کشور را به سطه خود درآورد و قدرت سابق خود را پس گرفت. نیرو‌های طالبان در ۱۵ اگوست وارد کابل پایتخت افغانستان شدند. آخرین هواپیمای آمریکایی در ۳۰ اگوست از شهر خارج شد. در آن روز‌های پایانی، یک حمله حدود ۱۷۰ افغان را که امیدوار بودند وارد فرودگاه شوند و همچنین ۱۳ نفر از نیرو‌های ارتش ایالات متحده را به کشتن داد.

بازرسان دولتی دولت‌های بایدن و ترامپ را به خاطر وضعیت آشفته سرزنش می‌کنند: ترامپ به دلیل دستیابی به توافقی که به نفع طالبان تلقی می‌شود و بایدن برای پیشبرد این طرح بدون ایجاد تدابیر امنیتی برای متوقف کردن طالبان. ترامپ همچنین به دلیل محدود کردن راه‌های فرار افغان‌ها به آمریکا با انتقاداتی مواجه شده است. او اکنون بار دیگر نامزد جمهوری خواهان برای ریاست جمهوری است. اما مدافعان می‌گویند که هر دو طرف هنوز باید با یک معضل پایدار روبرو شوند: چگونه از صد‌ها هزار افغانی که از سرکوب تحت سلطه طالبان می‌ترسند محافظت کنند. بسیاری از کسانی که در افغانستان جا مانده اند، اهداف احتمالی طالبان در نظر گرفته می‌شوند، به ویژه اگر برای ارتش ایالات متحده یا دولت مورد حمایت ایالات متحده کار کرده باشند. حتی در میان کسانی که تخلیه شدند، بسیاری از آن‌ها در بلاتکلیفی همیشگی رها شده اند، بدون اینکه مسیر مشخصی برای اقامت یا شهروندی ایالات متحده وجود داشته باشد. برخی دیگر مسیر‌های قانونی ورود به ایالات متحده را بسیار سخت و حتی غیرممکن می‌دانند و به دنبال مسیر‌های خطرناک تری برای ورود به این کشور هستند.

نسرین به نوبه خود گفت که به عنوان مترجم برای سفارت ایالات متحده در کابل کار می‌کرد. پس از فرار، او توانست از طریق برنامه ویزای ویژه مهاجرت (SIV) که برای افغان‌هایی که برای دولت ایالات متحده کار می‌کردند تعریف شده بود، مقیم ایالات متحده شود.

یک پناهنده دیگر که خود را فقط نازنین معرفی کند، در پرواز دیگری با خواهر ۱۶ ساله اش به دنبال ظهور طالبان از کابل گریخت. از آن زمان به او پناهندگی در ایالات متحده داده شده است، اما او گفت که تنها با وعده و وعید‌های فراموش شده از سوی هر دو طرف روبه رو شده، زیرا بسیاری از افغان‌های دیگر چه در ایالات متحده و چه در افغانستان در وضعیت بلاتکلیفی و یا رها شده باقی مانده اند. او به الجزیره گفت: «فکر نمی‌کنم صدای افغان‌ها توسط سیاستمداران شنیده شود. پیام من به نامزد‌های ریاست‌جمهوری این است که شما نماینده اکثریت جامعه پناهندگان یا آمریکایی‌هایی نیستید که من می‌شناسم یا دیدگاه آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی می‌بینم. شما وعده‌های دروغین بسیاری به مردم دادید.

آرش عزیززاده - مدیر اجرایی برنامه برای افغان‌ها برای فردای بهتر، به الجزیره می‌گوید که اعضای جامعه افغان در ایالات متحده، مانند او، در این فصل انتخابات وقتی به هر دو نامزد نگاه می‌کنند احساس خشم و ناامیدی می‌کنند. او افزود: ما در این فصل انتخابات کاملاً نامرئی هستییم.

گروه عزیززاده سه سال گذشته را صرف تلاش برای بررسی راه‌های مهاجرت بیشتر برای افرادی که از طالبان فرار می‌کنند، از جمله افزایش ویزای ویژه برای افغان‌هایی که مستقیماً با ایالات متحده کار می‌کردند و راه‌هایی برای اقامت دائم برای سایر مهاجران، کرده است.

عزیز زاده گفت: این ویژگی بارز ریاست جمهوری بایدن بوده است که هر چیزی را که مربوط به افغانستان باشد نادیده می‌گیرد. دموکرات‌ها این فصل انتخابات را بدون هیچ اشاره‌ای به افغانستان یا مردم افغانستان پشت سر گذاشتند.

این شامل عدم اشاره به ۱۶۰۰۰۰ افغانی است که از زمان خروج امریکا از افغانستان با موفقیت به ایالات متحده نقل مکان کرده اند، چیزی که عزیززاده معتقد است می‌تواند به عنوان یک پیروزی برای دموکرات‌ها در نظر گرفته شود.

دولت بایدن روند رسیدگی به درخواست‌های ویزای مهاجرتی ویژه را که در دوران ترامپ متوقف شده بود، ارتقا داده است.

با این حال، طبق گفته وزارت امور خارجه ایالات متحده، تا ماه مارس، ۶۰۲۳۰ متقاضی تمام مدارک مورد نیاز را ارسال کرده بودند و در انتظار تایید اولیه برای ادامه روند بودند. ۷۵۰۰۰ نفر دیگر نیز در حال درخواست بودند.

دولت همچنین روند رسیدگی به پناهجویان را برای افغان‌ها افزایش داده است، به طوری که تاکنون ۱۱۱۶۸ پناهجو در سال مالی ۲۰۲۴ پذیرفته شده‌اند. این رقم در مقایسه با حدود ۶۵۰۰ پناهجو در سال مالی ۲۰۲۳ و کمی بیش از ۱۶۰۰ نفر در سال مالی ۲۰۲۲ پس از خروج از کشور افزایش یافته است.

با این حال، منتقدان می‌گویند که راه‌های قانونی برای افغان‌های آسیب پذیر هنوز به طرز تاسف باری ناکافی است.

در حالی که دموکرات‌ها تا حد زیادی در مورد موضوع خروج از افغانستان سکوت کرده‌اند، عزیززاده خاطرنشان کرد که جمهوری‌خواهان این موضوع را در این دوره از انتخابات مورد توجه قرار دادند، اما فقط به عنوان یک ابزار حزبی.

این امر روز دوشنبه آشکار شد، زیرا ترامپ میزبان یک رویداد مبارزاتی در گورستان ملی آرلینگتون در ویرجینیا بود. او برای یک مراسم یادبود به خانواده چند سربازی که در میدان هوایی کابل کشته شدند پیوست.

ساعاتی بعد، ترامپ در کنفرانسی از اعضای گارد ملی در دیترویت سخنرانی کرد. وی در مواجهه با اعضای نظامی و خانواده‌های آنها، نقش دموکرات‌ها در خروج نیرو‌های نظامی از افغانستان را برجسته کرد.

ترامپ خطاب به جمعیت گفت: تحقیر در افغانستان به واسطه کامالا هریس و جو بایدن باعث کاهش اعتبار و احترام به آمریکا در سراسر جهان شد.

در بیانیه بعدی، هریس از طرح عقب نشینی امریکا از افغانستان دفاع کرد و گفت که دولت بایدن نشان داده است که ما هنوز می‌توانیم تروریست‌ها از جمله رهبران القاعده و داعش را بدون اعزام نیرو در مناطق جنگی از بین ببریم.

با این حال، برخی از مدافعان مهاجران افغان دلیلی برای امید داشتن به گنجاندن افغان‌ها در پلتفرم سیاست کمیته ملی دموکراتیک که در اوایل ماه جاری منتشر شد، دیده‌اند. این قانون خواستار «مقررات ساده‌سازی درخواست‌های متحدان افغان در معرض خطر» از طریق برنامه پناهندگان ایالات متحده و «فرآیندی برای تطبیق وضعیت مهاجران افغان با اقامت دائم قانونی» است. بسیاری از افغان‌هایی که در جریان خروج نیرو‌ها تخلیه شده‌اند، از طریق برنامه «آزادی مشروط بشردوستانه» به ایالات متحده راه پیدا کردند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در این کشور زندگی و کار کنند. با این حال، هیچ راهی برای اقامت دائم ارائه نمی‌دهد.

جوزف اعظم، وکیل و رئیس بنیاد افغان-آمریکایی، به الجزیره می‌گوید: جمهوری خواهان عمدتا با افزایش مهاجرت مخالفت کرده اند. در همین حال، دموکرات‌ها در مورد این موضوع به سمت راست حرکت کرده‌اند. گروه‌های با نفوذ کهنه سربازان امریکایی از افزایش مسیر‌های مهاجرت برای افغان‌هایی که در کنار ارتش ایالات متحده کار می‌کردند، حمایت می‌کنند. کهنه سربازان همچنین یک بلوک قدرتمند رای در ایالت‌های نوسانی مانند پنسیلوانیا، کارولینای شمالی و جورجیا هستند.

هنگامی که از طرفداران پناهندگان افغان در مورد مسائلی که می‌خواهند در مسیر مبارزات انتخاباتی بشنوند، سؤال شد از اصلاحات مهاجرت تا افزایش بودجه برای خدمات اسکان مجدد سخن گفتند.

به عنوان مثال، لیلا ایوب، وکیل مهاجرت، در کار خود به رهبری پروژه ANAR، یک گروه غیرانتفاعی غیرحزبی که به افغان‌های تازه وارد خدمات حقوقی ارائه می‌دهد، کمک می‌کند.

او به الجزیره گفت که با وجود گزینه‌های کمی برای مهاجرت قانونی، افغان‌ها در حال سفر‌های خطرناک در سراسر مرز جنوبی ایالات متحده هستند. این موضوع او را نگران تاکید در این فصل انتخابات بر محدودیت‌های مرزی و پناهندگی می‌کند.

او گفت: آمریکایی‌های افغان، مانند من، رأی‌دهنده هستند و ما نیاز داریم که حمایت فعالانه‌ای را از جامعه خود بشنویم، اما نه فقط در حوزه امنیتی. جامعه ما تحت تاثیر چندین دهه حضور نظامی و سیاست خارجی ایالات متحده قرار گرفته و سابقه تاریخی برای اعمال حمایت‌ها وجود دارد.

ناهید صمدی بهرام، مدیر کشور ایالات متحده برای گروه اجتماعی غیرحزبی زنان برای زنان افغان، می‌گوید که امیدوار است نامزدی برای ریاست جمهوری وجود داشته باشد که به حقوق زنان و مهاجران اهمیت دهد.

او تنها چند روز پس از آن که طالبان مجموعه جدیدی از قوانین «امر به معروف و نهی از منکر» را که محدودیت بیشتری بر زنان اعمال می‌کند، معرفی کرد، با الجزیره صحبت کرد.

ناهید افزود که مایل است بودجه بیشتری برای خدمات حقوقی و بهداشت روانی برای افغان‌ها در ایالات متحده ببیند. او توضیح داد که بسیاری از گروه‌های اجتماعی بیشتر به کمک‌های مالی بنیاد‌ها و افراد متکی هستند.

خلیل انوری، که برای کمیته ایالات متحده برای پناهندگان و مهاجران، یک سازمان غیرانتفاعی غیرحزبی کار می‌کند، گفت که نامزد‌ها باید حمایت از افغان‌ها را به عنوان ارسال پیام گسترده تری به جهان در مورد قدرت آرمان‌های ایالات متحده بدانند.

او توضیح داد که فراهم کردن فرصت‌هایی برای افغان‌ها برای جستجوی امنیت راهی است که ایالات متحده می‌تواند این موقعیت را دوباره به دست آورد و جایگاه خود را در صحنه جهانی تقویت کند.