طمع دموکرات‌ها برای در آغوش کشیدن تیلور سوئیفت

فرارو- جیل فیلیپوویچ؛ نویسنده، وکیل و روزنامه نگار مقیم نیویورک است. از او کتاب معروفی به نام "اوکی بومر (بچۀ نسل جنگ) بیا حرف بزنیم که نسل من چطور عقب ماند" چاپ شده است. فیلیپوویچ از منتقدان برگزاری مسابقات زیبایی در آمریکا بوده و در این باره نوشته است:" ما به حقوق زنان احترام می‌گذاریم، اما بیش‌تر بر روی زیبایی ظاهری زنان در لباس شنا تمرکز می‌کنیم". فیلیپوویچ استدلال کرده که زنان نباید هنگام ازدواج نام خود را تغییر دهند.

او در یادداشتی در سال ۲۰۱۳ میلادی در روزنامه گاردین نوشته بود:"چرا زنان متاهل باید نام خود را تغییر دهند؟ اجازه دهید مردان نام خود را تغییر دهند". او هم چنین حامی حقوق زنان فرار کرده از خانه به دلیل خشونت خانگی و مدافع خدمات پناهگاه‌های امن برای زنان بوده است. او در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ میلادی از سوی انجمن روزنامه نگاران حرفه‌ای برای بهترین مقاله نویسی انلاین جایزه دریافت کرد.

به گزارش فرارو به نقل از نیواستیتسمن، یکی از مهمترین چهره‌های انتخابات ریاست جمهوری امسال آمریکا یک سیاستمدار یا مفسر سیاسی نیست بلکه یک ستاره موسیقی پاپ است: تیلور سوئیفت. به نظر می‌رسد تایید هر یک از نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری پیش رو در آمریکا از سوی "تیلور سوئیفت" به قدری ارزشمند است که "دونالد ترامپ" تصاویری از سوئیفت و طرفداران اش را به اشتراک گذاشت تصویری که البته ساختگی و جعلی بود.

حامیان کامالا هریس نامزد حزب دموکرات یک گردهمایی با عنوان "سوئیفتی‌ها برای هریس" با حضور زنان برجسته حزب دموکرات برگزار کردند از جمله سناتور‌ها "الیزابت وارن" و "کریستن گیلیبرند". در آخرین روز از کنوانسیون ملی دموکرات‌ها شایعات در مورد احتمال حضور یک مهمان ویژه مطرح شده بود و بسیاری بر این باور بودند که آن مهمان "تیلور سوئیفت" خواهد بود.

هر دو کارزار انتخاباتی و حامیان آنان از ترانه‌های سوئیفت در بیانیه‌ها، تماس‌های شان با رای دهندگان برای جمع آوری کمک مالی و در رسانه‌های اجتماعی استفاده کرده اند. درک این که چرا تیم‌های انتخاباتی ترامپ و هریس آرزوی کسب تاییدیه از سوی سوئیفت به نفع خود را دارند دشوار نیست. تیلور سوئیفت یکی از محبوب‌ترین سلبریتی‌های حال حاضر است که رکورد فروش آلبوم‌ها و کسب درآمد از کنسرت‌های موسیقی را شکسته است.

تور هنری اخیر او بیش از یک میلیارد دلار درآمد برایش به همراه داشته است. موسیقی سوئیفت همه جا وجود دارد و هواداران اش بسیج شده اند. آنان کالای خود را می‌سازند (دستبند‌های دوستی)، به زبان خود صحبت می‌کنند (برگرفته از موسیقی سوئیفت) و با ترانه‌ها و پست‌های سوئیفت در رسانه‌های اجتماعی به مثابه پیام‌هایی در بطری رفتار می‌کنند که باید رمزگشایی شوند. اگر سوئیفت بگوید "به کامالا رای دهید" طرفداران او در آن زمان فقط می‌خواهند بدانند که چه زمانی و کجا باید رای دهند.

جوانان به طرز بدنامی رای دهندگانی نوسانی و متزلزل هستند. آنان علیرغم آن که تمایل دارند لیبرال‌تر باشند، اما احتمالا مشارکت شان در انتخابات نیز در مقایسه با سایر گروه‌های رای دهندگان بسیار کم‌تر است. این امر دموکرات‌ها را در وضعیت نامناسبی قرار می‌دهد. احساسی که در میان دموکرات‌ها وجود دارد آن است که سوئیفت با حمایت خود از هریس می‌تواند جوانان را برای شرکت در انتخابات ترغیب کند.

از بسیاری جهات تایید هریس از سوی سوئیفت اگر نه اجتناب ناپذیر، اما طبیعی به نظر می‌رسد. طرفداران سوئیفت اکثرا زنان جوان هستند جمعیتی که به طیف چپ گرایش دارند و موضوعاتی مانند سقط جنین را در اولویت قرار می‌دهند. ترامپ در میان زنان جوان محبوبیت کم تری دارد و یکی از دلایل آن پایان دادن به سقط جنین است. هم چنین، "جی دی ونس" نامزد معاونت سی و اندی ساله او نیز که علیه زنان فاقد فرزند سخن گفته بود وضعیت را برای جلب زنان به سوی کارزار ترامپ بدتر ساخته است. سوئیفت در سال ۲۰۲۰ میلادی از بایدن حمایت کرد و اگرچه آشکارا فردی سیاسی نیست، اما خوانش تمایلات لیبرال در لابلای اظهارنظر‌های او کار دشواری نیست.

کارزار‌های سیاسی نیز اساس رقابت‌هایی برای جلب محبوبیت هستند. مطمئنا در یک دنیای ایده آل رای دهندگان بین نامزد‌های دو حزب به شکلی خردمندانه و با توجه به تفاوت‌های دستورکار سیاسی آنان به انتخاب می‌پردازند. با این وجود، من تردید دارم که اکثر رای دهندگان آمریکایی بتوانند تفاوت بین ترامپ و هریس را در مورد مالیات‌های مشاغل و صاحبان کسب و کار توضیح دهند! ترامپ در سال ۲۰۱۶ میلادی از این موضوع با راه اندازی کارزاری سرگرم کننده و توهین به لیبرال‌ها به نفع خود استفاده کرد.

کارزار انتخاباتی بایدن  در اوایل سال جاری بی حرکت به نظر می‌رسید و برای جلب حمایت در تقلا بود. اکنون که هریس جایگزین بایدن شده به نظر می‌رسید کارزار او او با رنگ‌های جیغ و سر و صدا وارد عمل شده است: با رنگ سبز "چارلی ایکس سی ایکس" خواننده و ترانه سرای بریتانیایی به لطف تایید هریس از سوی آن خواننده. حمایت سلبریتی‌ها بخشی از چیزی است که کارزار هریس را پویاتر و پر سر و صداتر کرده و این همان چیزی است که رای دهندگان را به مشارکت انتخاباتی ترغیب می‌کند.

برخی شواهد نشان می‌دهند که تایید نامزد‌ها از سوی سلبریتی‌ها می‌تواند در میان طرفداران جوان‌تر تفاوت ایجاد کند و این امری منطقی است. آمریکا مملو از رای دهندگانی است که اطلاعات خود را از طریق رسانه‌های اجتماعی دریافت می‌کنند این رای دهندگان بیش‌تر جمهوری خواه هستند تا دموکرات، اما به احتمال زیاد جوان نیز می‌باشند. آمریکایی‌ها ترجیحات سیاسی خود را به دلایل مختلف نشان می‌دهند. برخی از رای‌دهندگان ترامپ این نظریه توطئه را باور داشتند که دموکرات‌های برجسته یک حلقه قاچاق جنسی کودکان را از یک پیتزافروشی در واشینگتن دی سی اداره می‌کردند. برخی از رای دهندگان سبک و استایل یک نامزد را ترجیح می‌دهند.

واقعیت آن است که ترامپ هر چه که باشد خود شخصا یک سلبریتی است کسی که البته درباره جزئیات سیاست و دموکراسی آمریکایی درک ضعیفی دارد. در حالی که حزب جمهوری خواه به طور فزاینده‌ای تخصص، آموزش و تعالی را رد کرده دموکرات‌ها ظاهرا هر سه را پذیرفته اند. جملاتی، چون "من او را در آن برنامه تلویزیونی دوست داشتم" یا او موسیقی فوق العاده‌ای می‌سازد" دلایل خوبی برای رای دادن به یک نامزد یا حمایت از نامزدی او نیستند. با این وجود، وقتی سیاست سرگرم کننده می‌شود نظر سلبریتی‌ها درباره آن عرصه نیز مهم قلمداد می‌شود. البته این نشانه و ملاک انتخابی سالم از سوی رای دهندگان نیست. با این وجود، یک بحث آن است که جهان چگونه باید باشد و بحث دیگر آن است که جهان آن گونه که هست وجود دارد.

خطرات ناشی از انتخابات پیش رو در آمریکا زیاد است، زیرا ترامپ نامزدی خطرناکی می‌باشد. دموکرات‌ها باید هر کاری که ممکن است برای پیروزی انجام دهند و به خوبی می‌دانند که کسب تاییدیه تیلور سوئیفت به نفع هریس می‌تواند باعث ایجاد تفاوت چشمگیری در نتیجه انتخابات شود. اگرچه من آرزو می‌کنم روزی رسد که سلبریتی‌ها از سیاست دور باقی بمانند، اما امیدوارم سوئیفت آن قدر شجاع باشد که از موقعیت خود برای حمایت از هریس استفاده کند و طرفداران اش برای این کار آماده باشند.