بازگشت مردگان؛ قبیله‌ای که جنازه‌ها را از قبر بیرون آورده و سیگار گوشه لب‌شان می‌گذارند

فرارو- یک قبیله اندونزیایی اعضای خانواده مرده خود را از قبر بیرون کشیده تا در مراسمی عجیب با اجسادشان عکس بگیرند. اعضای قبیله توراجان در جزیره سولاوِسی عزیزان درگذشته شان را نبش قبر می‌کنند و پس از درآوردن جنازه آنان بر تن شان لباس پوشانده و حتی در بر روی لبان جنازه‌ها سیگار قرار می‌دهند. آنان از این مراسم تحت عنوان "پاکسازی اجساد" یاد می‌کنند و هر چند سال یکبار در اواخر ماه اگوست گردهم می‌آیند تا اجساد مومیایی شده مردگان را در مراسمی به نمایش بگذارند.

به گزارش فرارو به نقل از سان، آنان در این مراسم اجساد عزیزان شان را در سراسر روستا حرکت داده و به نمایش می‌گذارند. این سنت به تازگی توسط یکی از روستا‌های شمال آن منطقه برای نخستین بار در چهار دهه گذشته اجرا شده است. پس از بازگرداندن اجساد به روستا بستگان زنده افراد متوفی را با مواد شیمیایی تمیز می‌کنند.

یکی از افراد محلی به نام "ساموئل ماتاساک" می‌گوید: "برای توراجانی‌ها حتی پس از فوت یک فرد نیز ما کماکان با ارواح او ارتباط برقرار می‌کنیم". "یولیانا پالینو" یکی دیگر از افراد محلی می‌گوید: "اجساد تمیز می‌شوند، لباس‌های شان تعویض شده و تابوت‌ها در صورت آسیب دیدن قابل تعویض هستند. شخصا برای من خوشحال کننده است که می‌توانیم عشق خود را به پدر و مادر فوت شده مان ابراز کنیم".

اجساد با محلول فرمالدئید تمیز می‌شوند تا مومیایی شده و تا مراسم بعدی از تجزیه شان جلوگیری شود. تابوت‌ها نیز برای جلوگیری از تجزیه سریع اجساد تعمیر یا تعویض می‌شوند. پس از انجام مراسم اجساد به تابوت بازگردانده می‌شوند و قبر‌ها دوباره مهر و موم می‌شوند. بنا بر گزارش‌ها این سنت از داستانی سرچشمه می‌گیرد که در طول نسل‌های متمادی منتقل شده است.

یکی از عکاسان می‌گوید: "در آن روزگار شکارچی‌ای به نام "پونگ روماسک" در تپه‌های توراجا پرسه می‌زد. او با جسد رها شده‌ای روبرو شد که زیر درختی افتاده بود. او استخوان‌های جسد را به آرامی در لباسش پیچید و دفن کرد. درست پس از این اتفاق او از شانس و ثروت مادام العمر برخوردار شد. شایعه در مورد شکارچی خوش شانس بین مردم پخش شد. از آن زمان به بعد توراجانی‌ها بر این باورند که اگر رفتار خوبی با اجساد اجدادشان داشته باشند ارواح اجداد به آنان پاداش خواهند داد".

در درون قبیله توراجان مرگ به مثابه پایانی ناگهانی قلمدا نمی‌شود بلکه به عنوان یک گذار تدریجی تلقی می‌شود که مستلزم آمادگی دقیق و مشارکت جمعی است. آنان با مردگان به مثابه یک بیمار یا یک فرد خوابیده رفتار می‌کنند. اگر اعضای خانواده نتوانند از عهده مراسم تشییع جنازه مفصل برآیند گاهی اوقات جسد فرد متوفی تا سال‌ها در خانه نگهداری می‌شود و به طور نمادین از آن مراقبت می‌شود که بازتاب دهنده این باور اعضای قبیله است که روح مرده نزدیک به زندگان باقی می‌ماند. مراسم تشییع جنازه از سوی اعضای آن قبیله به شکلی عظیم برگزار شده و چندین روز به طول می‌انجامد و گاهی اوقات هزاران نفر در آن شرکت می‌کنند.

برای آن مراسم گاومیش‌ها که در فرهنگ آن منطقه از ارزش بالایی برخوردارند قربانی می‌شوند و اعتقاد بر این است که ارواح آن‌ها به انتقال متوفی به زندگی پس از مرگ کمک می‌کند. اعتقاد آنان بر این است که هر چه گاومیش‌های بیش تری قربانی شوند جایگاه متوفی در زندگی پس از مرگ رفیع‌تر خواهد بود.