هواپیمای مسافربری تک بال؛ مشخصات و ظرفیت جایگزین بوئینگ

تمامی هواپیماهای مسافربری جدید ممکن است تا سال ۲۰۵۰ تنها یک بال داشته باشند. این تغییرات آینده‌نگرانه با الهام از نیروی هوایی ایالات متحده، توسط شرکت JetZero طراحی شده‌است.

به گزارش بیت ران، استارتاپ آمریکایی JetZero هواپیمای منحصر‌به‌فردی با بدنه‌ی «تک‌ بال» طراحی کرده، که به‌شدت از بمب‌افکن‌های رادارگریز الهام گرفته‌شده‌است. این هواپیمای نوآورانه که Pathfinder نام دارد و اوایل امسال اجازه‌ی پرواز دریافت کرده‌است. JetZero امیدوار است که این هواپیما به شرکت‌های هواپیمایی کمک کند، تا سال ۲۰۵۰ به انتشار کربن صفر برسند.

Pathfinder یک هواپیمای نمونه‌ی نمایشی به مقیاس ۱ به ۸ است که‌توسط شرکت هوانوردی JetZero ساخته شده‌است. از بالا، این هواپیما شبیهِ به یک «پرستوی دریایی» به‌نظر می‌رسد که شکمی مسطح دارد و به‌طور صاف به بال‌های پهن، تبدیل می‌شود.

شرکت هواپیمایی EasyJet به‌تازگی با JetZero برای توسعه‌ی هواپیمای تک‌ بال آینده‌، همکاری خود را آغاز کرده‌است. این ایرلاین با بودجه‌ی کم، دانش خود درباره‌ی سیستم‌های پیشران هیدروژنی را به‌اشتراک می‌گذارد. ایزی‌جت به‌ استفاده‌از بدنه‌ی تک بال برای پروازهای آتی فکر می‌کند.

مشخصات هواپیمای مسافربری تک بال

این هواپیما دارای بال‌هایی به طول حدود ۶۰ متر (۲۰۰ فوت) است و طول بدنه‌اش کوتاه‌تر از بوئینگ ۷۶۷ است؛ هواپیمایی که این طراحی قصد دارد جایگزین آن شود.

طراحی این هواپیما که با ظرفیت بیشینه‌ی ۲۵۰ مسافر و صندلی‌هایی مشابه‌با صندلی‌های تئاتر در نظر گرفته شده‌است، هیچ شباهتی با هواپیماهای موجود ندارد. این طراحی به‌نوعی یادآور هواپیماهای نظامی مانند بمب‌افکن معروف B-2 است.

شرکت JetZero قصد دارد پروازهای خود را با یک نمونه‌ی کامل و با مقیاس واقعی تا سال ۲۰۲۷ آغاز کند.

او اضافه کرد: «این هواپیما با استفاده از همان موتورها، به نصف سوخت هواپیماهیا سنتی نیاز دارد. همچنین تولید گاز دی‌اکسید کربن آن نصف مدل‌های فعلی است. در واقع، سوخت بزرگترین هزینه برای خطوط هوایی است و کاهش این هزینه به نصف، نه تنها یک مزیت رقابتی است، بلکه در سال‌های آتی به‌معنای بقا خواهد بود.»

این شکل خاص هواپیما با همکاری JetZero، ناسا و نیروی هوایی آمریکا طراحی شده، و توجه شرکت‌های بزرگی مانند بوئینگ و ایرباس را به خود جلب کرده‌است.

این هواپیما یک نوع هیبریدی است؛ ترکیبی از بال پرنده و طراحی سنتی «بدنه و بال» که می‌تواند با مصرف سوخت کمتر در ارتفاعات بالاتر پرواز کند.

هم بوئینگ و هم ایرباس متعهد شده‌اند که تا سال ۲۰۳۰ هواپیماهای‌شان قادر به پرواز با سوخت‌های هوانوردی پایدار (SAF) صد درصدی باشند.

ناسایی گفته است که بال‌های تک‌ بال امکان تولید نیروی برآر (لیفت) توسط تمام بدنه‌ی هواپیما را فراهم می‌کنند. این ویژگی باعث کاهش مقاومت هوا می‌شود و بهبود مصرف سوخت و افزایش ظرفیت بار و مسافر را به‌همراه دارد.

براساس اعلام JetZero، مدل Z-5 این شرکت «حدود نصف وزن» و «نصف توان مورد نیاز» هواپیماهایی مانند ۷۶۷ را خواهد داشت و این موضوع به کاهش هزینه‌های عملیاتی شرکت‌های هواپیمایی کمک خواهد کرد.