تفال به حافظ یکشنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۳؛ سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است
بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی

جهان پیر رعنا را ترحم در جبلت نیست
ز مهر او چه می‌پرسی در او همت چه می‌بندی

همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی
دریغ آن سایه همت که بر نااهل افکندی

در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی

به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند
سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی

شرح لغت: واثق: اعتماد کننده

تفسیر عرفانی:‌

۱- خیلی درباره این نیت و رسیدن به آن از دیگران سوال می‌کنی. قدری اندیشه و خلاقیت توام با توکل داشته باشید تا موفق شوید. مسلم بدانید که این کار و نیت به موقع انجام خواهد گرفت.

۲- اطرافیان را آزار ندهید. زیرا حرکت دو روز قبل شما دور از ادب بود. دل اطرافیان را به دست آورید تا خداوند به شما کمک کند.

۳- همین هفته به یکی از مشاهد متبرکه بروید و نذر خود را ادا کنید. دعا کنید که گشایش بسیار حاصل خواهد شد.

تعبیر غزل:

به جای آنکه پیوسته از آرزو‌های دور و دراز خود صحبت کنی و در دنیا و جاذبه هایش غرق شوی به لطف و مرحمت الهی بیندیش که همانا کلید گنج مقصود ارتباط با پروردگار است و دعای خیر والدین در این راه بهترین یاور، پس هرگز از آنها غافل مشو و روح الهی خود را بشناس و به آنچه خدا نصیبت کرده قانع باش و از همنشینی با نااهلان بپرهیز که خلقت انسان مقصودی والاتر از اینها داشته است.