مهمترین عامل گرانی اینچنینی ملک در پایتخت را میتوان در شدت گرفتن بیثباتیها و عدم قطعیتها در اقتصاد ایران، انتظارات تورمی بالا و سرمایهای شدن بازار نسبت داد، اما در کنار اینها نقش کمبود عرضه را هم باید دید. کاهش ارزش پول ملی به یک معنا، مساوی است با رشد نرخ ارز در برابر ریال که به تناسب خود قیمت ساخت و ساز را بالا میبرد. بنابراین میتوان بخش بزرگی از کاهش عرضه ملک در بازار را به نوسانات نرخ ارز نسبت داد.
موج جهش مسکن به طبقه بالا هم رسید؛ سقوط مساحت با صعود قیمت
دومین سند -این بار مکتوب- از شکست «طرحهای دولتی خانهسازی» بهعنوان درس عبرت برای سیاستگذار مسکن منتشر شد. دیوان محاسبات در گزارش رسمی با عنوان «پیشرفت ناچیز طرحهای ملی مسکن» اعلام کرد: طرح «اقدام ملی مسکن» که سال ۹۸ شروع شد، تاکنون ۱۲درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. این طرح با تیراژ ۴۰۰هزار واحد مسکونی در دولت قبل با هدف «تامین مسکن» خانوارهای فاقد خانه استارت خورد؛ اما اکنون مشخص شده، این مدل خانهسازی -مداخله دولت درسازوکار بازار به جای حل مشکل بازار- ۲۰ سال طول میکشد تا به سرانجام برسد.