پلوتون در سال ۲۰۰۶ از یک سیاره به یک سیاره کوتوله تنزل یافت. پس چرا وضعیت آن هنوز هم بحث برانگیز است؟
کهکشان کوتولهای که بهتازگی کشفشده، تنها ۷.۸ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. ستاره شناسان این کهکشان را که به دلیل انزوا و نداشتن ستارههای قابلتوجه، «جوجهتیغی» نامیدند. گویا جوجهتیغی در میان سایر کهکشانها بهقدری تنها است که اگر انسان بود احتمالاً برای تنهایی او، متاسف میشدید!
ستارهشناسانی شامل نیک کوپر از دانشگاه کوئین مری لندن، والری لینی از رصدخانه پاریس-PSL و همکارانشان با استفاده از برخی از دادههای کاسینی نه تنها اقیانوس مخفی زیر سطح پر از دهانههای برخوردی قمر میماس را کشف کردند، بلکه به این نتیجه رسیدند که فقط ۵ تا ۱۵ میلیون سال قدمت دارد. این یافته باعث میشود که اقیانوس میماس از نظر کیهانی به عنوان یک تازه وارد به منظومه شمسی ما محسوب شود.
براساس پژوهشهای انجام شده، قطعاتی از یک سیارک که در روز ۲۱ ژانویه بر فراز آسمان آلمان منفجر شد و پنج روز بعد بازیابی شد، نوعی سنگ فضایی کمیاب است که میتواند به آشکار کردن منشا زمین کمک کند.
ستاره ما به دور قلب کهکشان راه شیری با سرعت خیره کننده ۷۲۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت میگردد و کل منظومه شمسی را همراه خود میکشاند.
تلسکوپ جیمز وب گزارش کرد
تلسکوپ فضایی جیمز وب موفق به کشف این یافته جدید شده است. محققان خاطرنشان میکنند که زمین تنها سیاره منظومه شمسی است که بر روی آن آب مایع وجود دارد.
یک کیهان شناس، گفت: فهمیدن اینکه سیاهچالهها از کجا آمدهاند همیشه یک معما بوده است، اما اکنون به نظر میرسد که این معما در حال عمیقتر شدن است.
یک حفره تیره هیولایی معروف به «حفره تاجی» به تازگی در نزدیکی خط استوای خورشید ظاهر شده است که باعث شده بادهای خورشیدی با سرعتی خیره کننده به سمت زمین حرکت کنند.
بزرگترین سیاهچاله کیهان، جرمی حدود ۶۶ میلیارد برابر خورشید دارد؛ این سیاهچاله عظیم، انرژی یک اختروش (یک جرم آسمانی بسیار درخشان) به نام TON ۶۱۸ را تامین میکند که درخشندگی آن برابر با ۱۴۰ تریلیون خورشید است.
کوه المپوس یک آتشفشان سپری است، به این معنا که مقادیر زیادی گدازه از آن بیرون میریزد، نه اینکه گدازهها از دهانه آن در یک فوران فاجعهبار منفجر شوند.
آماری شگفت انگیز از منظومه شمسی
فاکتور آب و هوا و دمای متعادل یکی از مهمترین فاکتورهایی است که باعث شده کره زمین تبدیل به زیستگاه مناسبی برای انسانها و دیگر موجودات زنده شود.
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی نشان دادهاند که اندازه برخی از سیارات فراخورشیدی توسط خود آنها در حال کاهش یافتن است.
بررسیهای جدید نشان میدهند که منظومه شمسی در آینده دور از برخورد با ستاره مرده سرکش در امان است. پژوهشگران سال گذشته مسیر یک ستاره کوتوله سفید سرکش به نام «WD ۰۸۱۰-۳۵۳» را با تلسکوپ فضایی «گایا» (Gaia) مورد بررسی قرار دادند و پیشبینی کردند که قرار است در حدود ۲۹ هزار سال آینده با منظومه شمسی ما برخورد کند.
درست در یازدهمین ماه فلکی «دلو»، ماه و زحل که دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی است، به یگدیگر نزدیک میشوند، تماشای این پدیده نادر را نباید از دست داد.
قمرهای پوشیده از یخ زحل بسیار مورد توجه دانشمندان هستند، زیرا برخی از آنها مانند «انسلادوس» ممکن است شرایط مناسبی را برای ظهور حیات داشته باشند.
انسانها در آینده سکونت در سیارات دیگر منظومهی شمسی را آغاز خواهد کرد؛ به طوری که ناسا از حالا قصد دارد در دههی ۲۰۳۰ فضانوردان را به مریخ بفرستد.
دانشمندان گرمترین نقطه جهان را بعضی سیاهچالههای کلانجرم میدانند؛ بااینحال، هنوز ابزار کافی برای تعیین دقیق دمای آنها وجود ندارد.
جرم مشتری ۲٫۵ بار از مجموع جرم دیگر سیارههای منظومهٔ شمسی بیشتر است. جرم مشتری ۳۱۸ بار بیشتر از جرم زمین است. قطر آن ۱۱ برابر قطر زمین است. مشتری میتواند ۱٬۳۰۰ زمین را در خود جای دهد. میانگین دوری آن از خورشید در حدود ۷۷۸ میلیون و ۵۰۰ هزار کیلومتر است یعنی بیشتر از ۵ برابر دوری زمین از خورشید. ستارهشناسان با تلسکوپهای برپاشده در زمین و ماهوارههایی که در مدار زمین میگردند به بررسی مشتری میپردازند.
نزدیکترین جرم به سیاره ما ماه است که ما میتوانیم آن گاه حتی در طول روز هم ببینیم. اما تصور کنید که بجای ماه یکی از سیارات دیگر منظومه شمسی به ما نزدیک بود، انگاه آنها را به چه شکلی در آسمان میدیدیم؟ ویدئوی زیر یک تصویر سازی از سیارات دیگر منظومه شمسی در صورتی که اگر نزدیک زمین بودند به ما میدهد.
این روزها همه جا خبر از شهابهای برساوشی است. بارش شهابی برساوشی هر سال اواخر مرداد به اوج خود میرسد. اما این رویداد دقیقاً چیست؟ برای رصد بارش شهابی برساوشی به چه چیزهایی نیاز دارید و کجا و چطور میتوانید این بارش را رصد کنید.