حالا به نظر میرسد همان بحث را درباره فستیوال خودمان نیز تکرار کنیم. شاید به این دلیل که سینمای ما با اینکه در سالهای اول انقلاب فرش قرمز و پوشش و آرایش و چنین چیزهایی را با انگ ابزارهای سرمایهداری و غربزدگی نادیده میگرفت، اما هرچه زمان گذشت، ناچار شد اینجور چیزها را نیز تحت عنوان الزامات ستارهسازی بپذیرد. موضوعی که حالا موضوعی پذیرفتهشده در سینمای ایران است و البته بحثانگیز و جنجالی. موضوعی که زن و مرد هم نمیشناسد و اتفاقا بهرغم اینکه زنان بیشتر با محدودیتهای پوششی مواجهند، اما در زمینه لباسهای عجیب بازیگران مرد ما، گوی سبقت را از زنان ربودهاند.